Ήταν οι ηρωικές εκείνες μέρες του '80 που νομίζαμε πως το AIDS κολλάει ακόμα και με το σάλιο. Τρομοκρατία! Ανακαλύπταμε σιγά-σιγά πως η σαρκική απόλαυση, οι ερωτικές σεξουαλικές σχέσεις, είναι ένα πράγμα επικίνδυνο. Επίσης ανακαλύπταμε σιγά-σιγά τον μεγάλο, μυστικό, βασανιστικό θάνατο, κάποιων φίλων ή γνωστών. Τρομερές ιστορίες. Ήταν μια επιδημία που σαν πέπλο είχε σκεπάσει τις σχέσεις όλων και που τώρα ακούγεται σαν απόηχος που σιγά-σιγά σβήνει. Μόνο τα δελτία ειδήσεων επιμένουν να μας  θυμίζουν την ύπαρξή της κάθε Άνοιξη.

Όμως η καλύτερη θύμηση έγινε με τούτο δω το αριστούργημα του Μακόναχι, ο οποίος σαν άλλος Ντε Νίρο αδυνάτισε πάρα πολύ για να υποδυθεί τον οστεώδη, Τεξανό αληταρά, Ρον Γούντορφ ο οποίος θα έφερνε τα πάνω κάτω με το πείσμα του, στη θεραπεία του ΑΙDS. Θα τα έβαζε με τις φαρμακευτικές εταιρίες, τη γραφειοκρατία, και τις αρχές του Τέξας με τον τσαμπουκά και τη δύναμη του αλητάκου, που δεν έχει και πολλά να χάσει ζώντας στα μικρά περιθώρια που του έχει επιτρέψει να ζει το αμερικανικό οικονομικό θαύμα των 80’s.

Όταν θα του πουν ότι πάσχει από  AIDS και θα του δώσουν 30 μέρες για να ζήσει, εμείς θα δούμε αυτόν τον αγώνα για ζωή που του πρόσφερε ακόμα περίπου 2700 συγκλονιστικές μέρες. Ο Μακόναχι παίζει τον ρόλο του με ένα σκληρό και ωμό τρόπο, εξωκοσμικό. Με μικρές αποχρώσεις, συγκλονιστικές λεπτομέρειες και λεπτούς ήχους. Με βλέμματα (όπως την ώρα που καταλαβαίνει πως του μένουν 30 μέρες και αντιδρά) κινήσεις και χειρονομίες, σαν μελετημένες και σχεδιασμένες να παιχτούν με φυσικότητα. Μια απόλαυση να τον βλέπεις και να τον ξαναβλέπεις. Με το τεξανό αξαν στο φόρτε του, ο ηθοποιός πλάθει έναν αλήτικο ρόλο που σε πείθει και σε βουτάει κυριολεκτικά απ' το πρόσωπο για να σε κάνει να ζήσεις μαζί του όλο το δράμα ενός ανθρώπου που η ζωή του αλλάζει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Δίπλα του ο Τζάρεντ Λέτο ,ακριβώς στο ίδιο επίπεδο επαγγελματικής ηθοποιίας, δημιουργεί την τρανσέξουαλ Ρέγιον, που επιδρά σαν δεύτερος πόλος εξίσου σημαντικός για την ιστορία αλλά και για το ενδιαφέρον της ταινίας. Στο τετ-α -τετ με τον πατέρα που τον έχει απορρίψει, αλλά και στην πρώτη γνωριμία με τον Γούντορφ, ο οποίος μισεί κυριολεκτικά τους ομοφυλόφιλους βάζει τις βάσεις για μια οσκαρική διάκριση.

Οι δυό τους θα γίνουν drug dealers και θα ιδρύσουν το Dallas Buyers Club, αλλά αντί για ναρκωτικά θα πουλάνε φάρμακα που θεωρούνται παράνομα. Παράνομα θα παρατείνουν τη ζωή εκατοντάδων ασθενών με AIDS, ερχόμενοι σε σύγκρουση με μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες που προωθούν φονικά σκευάσματα στους πρώτους και πιο άτυχους πάσχοντες από AIDS.

Μόνο και μόνο για τις δυο αυτές απίστευτες ερμηνείες, που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στα φετινά Όσκαρ, αξίζει να δει κανείς αυτή τη ταινία, που πιθανώς να είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς!
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News