Καινούργιος σχεδιασμός για το protagon.gr, καινούργια στήλη «Να πάω ή να μην πάω θέατρο;» με θεατρικές προτροπές ή αποτροπές. Αντί άλλης εισαγωγής, οι στίχοι του Νίκου Καρούζου από το «Ρομαντικό επίλογο»: «Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε/ παρακολουθήσει κηδείες αγνώστων/ ή έστω μνημόσυνα./ Όταν δεν έχετε/ μαντέψει τη δύναμη/ που κάνει την αγάπη/ εφάμιλλη του θανάτου./ Όταν δεν αμολήσατε αϊτό την Καθαρή Δευτέρα/ χωρίς να τον βασανίζετε/ τραβώντας ολοένα το σπάγγο. […] Μη με διαβάζετε/ όταν/ έχετε/ δίκιο./ Μη με διαβάζετε όταν/ δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα…»

Οι προβληματισμοί για την παράσταση της Κατερίνας Ευαγγελάτου ξεκίνησαν πριν την έναρξή της, κοιτάζοντας το συνοδευτικό πρόγραμμα: Γιατί μία νέα σκηνοθέτις αναθέτει τη μετάφραση στην έμπειρη συνάδελφο Άννυ Κολτσιδοπούλου για να υπογράψει μετά η ίδια, εκτός από τη σκηνοθεσία, και την «επεξεργασία μετάφρασης»; Γιατί η σκηνοθέτις, ενώ υπάρχει η εμβληματική –και οργανικά δουλεμένη με τον ίδιο το Μπρεχτ και το κείμενό του- μουσική του Πάουλ Ντέσαου, καλεί το Σταύρο Γασπαράτο, δημιουργό μινιμαλιστικών κομματιών, να συνθέσει νέα μουσική στο επικό μπρεχτικό έργο; Οι απαντήσεις δόθηκαν από την ίδια την παράσταση, ένα θέαμα ελάχιστα μπρεχτικό, ισοπεδωτικά μη-αιχμηρό, με ατεχνίες σκηνοθετικές αλλά και στην «επεξεργασία μετάφρασης».

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου πήγε να αναδείξει τα ανάλαφρα στοιχεία του έργου αλλά η αμηχανία της τα μετέτρεψε σε σαχλαμαρίζουσα μανιέρα, που καταβύθισε το μεγάλο φιλοσοφικό-πολιτικό ζήτημα της ύπαρξης του ατόμου, το οποίο συνθλίβεται από τις αντινομίες, αντιφάσεις και εκμεταλλευτικού τύπου σχέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ δεν είναι «μεταμοντέρνος» συγγραφέας και είναι παράταιρη προς το αισθητικό του ιδίωμα η χρήση ντουντούκας, τσιγαριλικίων, «μοϊκάνων», κινήσεων απαξίωσης προς τα γεννητικά όργανα, αναμμένων αναπτήρων σαν σε ροκ συναυλία κ.ο.κ. Επίσης, ο Μπρεχτ ήξερε πολύ καλά τι κόμιζε στην τέχνη του με το «εφέ της απόστασης» -κι όχι με την «αποστασιοποίηση», όπως βεβιασμένα έχει μεταφραστεί στα ελληνικά- το οποίο ασφαλώς δεν επιτυγχάνεται με την ανάγνωση σκηνικών οδηγιών εν ώρα θεατρικής δράσης. Μέσα σε αυτή την αισθητική αστοχία, είναι παρήγορη η σκηνική παρουσία της Στεφανίας Γουλιώτη στο διπλό ρόλο της καλής πόρνης Σεν Τε και του σκληρού ξαδέλφου-alter ego της Σούι Τα, όπως και του πάντα πολύ καλού Νικόλα Παπαγιάννη (θεός/ Γιανγκ Σουν) αλλά και του Σωτήρη Τσακομίδη (Αφηγητής /Νερουλάς).

* Τον τίτλο εμπνεύστηκε η φίλη και συνάδελφος Τασούλα Επτακοίλη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News