Το πολυαναμενόμενο νέο σόλο άλμπουμ της Ανιέτα Φέλτσκογκ, «Α+», κυκλοφόρησε τελικά, δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που η πρώην  τραγουδίστρια των ABBA με τη βελούδινη φωνή έμπαινε μόνη της σε στούντιο ηχογράφησης. Ο «18χρονος σουηδικός κομήτης», όπως την είχε αποκαλέσει μια εφημερίδα της εποχής, εκτοξεύθηκε στο μουσικό στερέωμα της Σουηδίας το 1968 με το πρώτο της σόλο άλμπουμ, «Agnetha Fältskog», ενώ είχε προηγηθεί έναν χρόνο πριν το ντεμπούτο της με το σινγκλ «Jag var så kär».

Aκολούθησε η γνωριμία και ο γάμος της με τον Μπιορν Ουλβίους και η συνεργασία τους με τον Μπένι Αντερσον και την Ανι-Φριντ Λίνγκσταντ, που ήταν επίσης ζευγάρι. Κάπως έτσι σχηματίστηκε το συγκρότημα των ABBA, το οποίο θα θριάμβευε στην Eurovision του 1974 εκπροσωπώντας τη Σουηδία με το τραγούδι «Waterloo», για να ακολουθήσει η τεράστια διεθνής επιτυχία τους.

Μετά την «ήσυχη» διάλυση του συγκροτήματος, το 1982, η Φέλτσκογκ συνέχισε για μερικά χρόνια να έχει μια επιτυχημένη σόλο καριέρα δουλεύοντας με μεγάλα ονόματα, όπως ο Μάικ Τσάπμαν, παραγωγός των Blondie, και η τραγουδοποιός Νταϊάν Γουόρεν, ενώ απέρριψε συνεργασίες με άλλους σημαντικούς μουσικούς· το 1985, για παράδειγμα, αρνήθηκε να ηχογραφήσει ένα τραγούδι που της πρότεινε ο Ελβις Κοστέλο για το άλμπουμ της «Eyes of Woman».

Στη συνέχεια, μετά την κυκλοφορία του δίσκου «I Stand Alone» (1987), η Ανιέτα αποσύρθηκε στη φάρμα της στο νησί Εκερο, μία ώρα έξω από τη Στοκχόλμη, και εστίασε στην οικογένειά της και στα ζώα της: «Εχουμε σκυλιά, γάτες, κοτόπουλα και έναν κόκορα· και ίσως 20 ή 30 άλογα, οπότε είναι ένα μεγάλο μέρος» αποκαλύπτει στον Guardian και στον Αλέξη Πετρίδη με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της άλμπουμ.

Αναπόφευκτα, πολλαπλασιάστηκαν οι φήμες ότι είχε γίνει ερημίτισσα, μετά από μια σειρά από προσωπικές τραγωδίες· ο γάμος της με τον Ουλβίους έληξε με ένα επεισοδιακό διαζύγιο –όπως και ο γάμος του άλλου ζευγαριού–, η μητέρα της αυτοκτόνησε, ενώ αναγκάστηκε να ζητήσει δικαστικά περιοριστικά μέτρα για έναν πρώην της με τον οποίο έβγαινε για δύο χρόνια, όταν ανακάλυψε ότι είχε εμμονή μαζί της και την καταδίωκε.

Ακόμη και αφού επέστρεψε στις ηχογραφήσεις, το 2004 με το «My Coloring Book» και το «A» του 2013, περιόρισε τις συνεντεύξεις και τις δημόσιες εμφανίσεις στο ελάχιστο – αν και το 2013 δέχτηκε να κάνει την πρώτη της ζωντανή εμφάνιση μετά από 25 χρόνια, στο «Children in Need» του BBC και στο Stockholm Pride, την ίδια χρονιά.

«Είναι δύσκολο να πεις πότε ξεκίνησε» λέει στον Guardian για την ιδιότητά της ως γκέι είδωλο. «Oταν κερδίσαμε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, το 1974, ξέραμε ότι είχαμε κάτι μέσα μας που θέλαμε να διαδώσουμε και να δείξουμε στον κόσμο, αλλά το σύμβολο, δεν ξέρω, ήρθε αργότερα. Είναι δύσκολο και να το πιστέψεις. Είναι πολύ δύσκολο να δεις τον εαυτό σου ως έμβλημα, γιατί είσαι με τον εαυτό σου όλη την ώρα… και πού και πού ο εαυτός μας μάς κουράζει. Αλλά είναι επίσης εκπληκτικό» παραδέχεται.

Και τώρα η «Γκρέτα Γκάρμπο της ποπ», όπως την έχουν χαρακτηρίσει περισσότεροι από ένας δημοσιογράφοι, επιστρέφει με ένα νέο σόλο άλμπουμ, που ωστόσο δεν είναι παρά μια επανάληψη του «Α», με διασκευές των κομματιών του άλμπουμ του 2013 και με μόνο ένα νέο ποπ κομμάτι, το «Where Do We Go From Here», που κυκλοφόρησε πρόσφατα ως σινγκλ.

Το βίντεο κινουμένων σχεδίων που ακολούθησε, απεικονίζει την καρτουνίστικη εκδοχή της τραγουδιστριας των ABBA, έτσι όπως έχει αποτυπωθεί μόνιμα στη συλλογική μνήμη: με ξανθά μαλλιά, μπλε σκιά ματιών, ντυμένη με καυτά παντελόνια καμπάνα και μπότες πλατφόρμα.

Το καρτουνίστικο βίντεο κλιπ, γράφει ο Αλέξης Πετρίδης στον Guardian, είναι ένας καλός τρόπος να ξεπεραστεί το γεγονός ότι στα 73 της η Φέλτσκονγκ δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να κάνει βίντεο ή νέα σινγκλ. «Oταν μεγαλώνεις, περιορίζεσαι λίγο στο τι θέλεις να κάνεις» λέει μέσω βιντεοκλήσης από τη Σουηδία, έχοντας δίπλα της τον παραγωγό Γιόργκεν Ελοφσον για να την βοηθάει με το γλωσσικό εμπόδιο· όπως λέει, ένας λόγος που δίνει σπάνια συνεντεύξεις είναι ότι αισθάνεται πως τα αγγλικά της δεν είναι αρκετά καλά. Αλλά ο Ελοφσον είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλός διερμηνέας, αφού επέβλεψε επίσης το άλμπουμ «Α» το 2013 και ήταν εκείνος που την έπεισε να επιστρέψει πρόσφατα στο στούντιο.

Οπως παρατηρεί ο Γουίλ Χότσκινσον στους Times του Λονδίνου, η επιστροφή της Ανιέτα Φέλτσκογκ είναι υπέροχη, κυρίως επειδή η σουηδή σταρ της ποπ έχει την ικανότητα να βρίσκει την εγγενή μελαγχολική ποιότητα στη μουσική, που ούτως ή άλλως είναι σχεδιασμένη για να κάνει τη ζωή να κυλάει λίγο πιο απαλά.

Μπορεί να το ακούσει κανείς αυτό στους ABBA. Ακόμη και στις πιο καθαρόαιμες ποπ επιτυχίες τους, όπως το «Dancing Queen», ενυπάρχει ένα μελαγχολικό στοιχείο, που υποδεικνύει ότι οι καλές στιγμές δεν διαρκούν για πάντα. Ακούγεται επίσης στο σόλο υλικό της Φέλτσκογκ· απόδειξη, η δακρύβρεχτη ερμηνεία της στο τυπικό «Fly Me to the Moon». Η αβίαστη εκτέλεσή της, μελωδική αλλά συγκρατημένη, είναι κομψή και διακριτικά συγκινητική.

Οπως αποδεικνύεται, όμως, η σόλο επιστροφή της είναι στην πραγματικότητα απλώς μια επανεπεξεργασία του άλμπουμ του 2013, χωρίς καμιά ιδιαίτερη βελτίωση. Το πρωτότυπο «A», γράφει ο μουσικοκριτικός των Times, ήταν μια πολύ ωραία, αν και ελαφριά συλλογή συναισθηματικής ποπ. Το «A+» προσπαθεί να  εκσυγχρονίσει το πρωτότυπο άλμπουμ, χωρίς όμως να υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο.

Στο «Back on Your Radio» ο Ελοφσον έχει προσθέσει μια πινελιά autotune, λίγο μπιτ και ένα περίεργο ψηφιακό εφέ ηχούς, που χρησιμεύει μόνο για να μετατρέψει μια απαλή ροκ μπαλάντα σε ένα feel-good χορευτικό κομμάτι που ξεπήδησε από τα κλαμπ της Ιμπιζα το 2016.

Το «I Should’ve Followed You Home», το ντουέτο της με τον Γκάρι Μπάρλοου, ακούγεται σαν ντίσκο, ενώ η όμορφη μπαλάντα «Past Forever» τοποθετείται σε ένα άσχημο συνθετικό σκηνικό. Μερικές φορές, βέβαια, η μοντέρνα προσέγγιση λειτουργεί. Για παράδειγμα, στο «Perfume in the Breeze» η φωνή της Φέλτσκονγκ αποκτά μια απόκοσμη ποιότητα και κάτι που θυμίζει την Κάιλι Μινόγκ, ενώ το ονειρικό «Bubble» φέρνει στο μυαλό εικόνες μιας φουτουριστικής ουτοπίας. Στο μεγαλύτερο μέρος της, ωστόσο, όπως υπογραμμίζει ο Χότσκινσον, αυτή η προσπάθεια να δοθεί μια νεανική ώθηση στο τελευταίο σόλο άλμπουμ της Ανιέτα Φέλτσκονγκ μοιάζει με τρέλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News