Τι θα κάνατε αν βρίσκατε έναν μαγικό καθρέπτη που πραγματοποιεί όλα όσα εύχεστε; Ο Μάκης Παπαδημητρίου ενσαρκώνει τον Κλεάνθη που βρίσκει έναν στο μουσείο όπου δουλεύει ως έφορος. Βέβαια λόγω οικονομικής κρίσης τα βράδια κάνει και άλλη δουλειά. Η ταινία «O Μαγικός Καθρέφτης», σε παραγωγή Black Orange SA και συμπαραγωγή OTE TV (μια κωμωδία με ανατρεπτικές παρεξηγήσεις) φέρνει μετά από 6 χρόνια ξανά μαζί στη μεγάλη οθόνη το team της άκρως επιτυχημένης κωμωδίας «Νήsos»: Το σενάριο υπογράφουν η Έλενα Σολωμού και ο Κωστής Παπαδόπουλος, τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Χρήστος Δήμας και η παραγωγή είναι του Γιάννη Ιακωβίδη. Και έχει και μια μεγάλη πρωτιά. Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου που θα γυριστεί εξ ολοκλήρου και θα προβληθεί σε 3D. Η ιστορία διαδραματίζεται στην αρχαία Σπάρτη και στο σήμερα. Στο σήμερα αναδεικνύεται με το 3D η αρχιτεκτονική των κτιρίων. Η φιλοδοξία των συντελεστών είναι να δείξουν μέρη που ο θεατής τα έχει ξαναδεί σίγουρα αλλά μέσα από την οπτική και τις γωνίες του 3D, μετατρέποντας τα σε μια πρωτόγνωρη παρουσίαση. Βρεθήκαμε στα γυρίσματα που πραγματοποίησαν στο Ζάππειο. Δείτε τι μας είπαν.

Ποιος είναι ο Κλεάνθης;

Μάκης Παπαδημητρίου: Ο Κλεάνθης είναι αρχαιολόγος. Είναι παντρεμένος με την Ελένη που την υποδύεται η Ζέτα Δούκα. Η πεθερά του Κλεάνθη είναι η Ελένη Κοκκίδου, η Ευτέρπη δηλαδή. Ζούνε μια φυσιολογική ζωή. Ο Κλεάνθης κάποια στιγμή στο μουσείο όπου δουλεύει ανακαλύπτει έναν μαγικό καθρέπτη. Ο καθρέπτης λοιπόν του λέει ότι μπορεί να του ζητήσει ότι θέλει με όσες ευχές θέλει κ.λπ. Έτσι ο ήρωάς μας αρχίζει και ζητάει διάφορα πράγματα τα οποία ο καθρέπτης με κάποιον τρόπο παρεξηγεί και τον μεταφέρει σε άλλον τόπο και χρόνο. Μπαίνει έτσι ο Κλεάνθης σε μια περιπέτεια όπου προσπαθεί να αποφύγει αυτό που ευχόταν.

Είναι φίλος ή βασανιστής ο καθρέπτης;

Μ.Π.: Νομίζω και τα δύο. Δηλαδή η πρώτη του επιθυμία είναι να βοηθήσει και το κάνει με έναν τρόπο τελείως δικό του. Οπότε καταλήγει να γίνει εφιάλτης αυτό που υποτίθεται ότι είναι ευεργετικό.

Πρώτη φορά σε 3D ταινία. Κάνετε κάτι το διαφορετικό;

Μ.Π.: Όχι. Το 3D είναι τελείως τεχνικό. Δηλαδή αυτό αφορά τον σκηνοθέτη, τον διευθυντή φωτογραφίας, τα παιδιά που χειρίζονται τις κάμερες. Σε εμάς δεν αλλάζει κάτι.

Γυρίσματα σε «Green/Blue Screen» θα κάνετε;

Μ.Π.: Κοίτα, εδώ ο χώρος έχει στηθεί (Ζάππειο) για να είναι ρεαλιστικός αλλά συχνά-πυκνά υπάρχουν κάποια φόντα που βάζουν «Green Screen» για να δώσουν λίγο βάθος.

Τι είναι αυτό που τελικά ψάχνει ο ήρωας;

Μ.Π.: Νομίζω αυτό που θέλουν όλοι. Ψάχνει την ευτυχία, την ησυχία και την ηρεμία. Η σχέση του με την γυναίκα του περνάει από μικρές αναποδιές, έχει την πεθερά του να γκρινιάζει ότι θέλει να γίνει γιαγιά, η οικονομική κρίση τους έχει επηρεάσει. Αναγκάζεται να πουλήσει το αυτοκίνητό του. Οπότε, το πρώτο που ζητάει από τον καθρέπτη είναι λεφτά για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Αλλά και όταν τα αποκτά, μάλλον περισσότερα προβλήματα του προκαλούν μιας και δεν είναι «νόμιμα». Είναι ένας κανονικός άνθρωπος που δεν θέλει κάτι τρελό. Να είναι ευτυχισμένος στη ζωή του και να έχει οικονομική άνεση να κάνει τα πράγματα που θέλει.

Πώς ξεκίνησαν όλα. Γιατί 3D;

Γιάννης Ιακωβίδης: Το 3D ήταν μια ιδέα που είχα με τον Γιώργο Αργυροηλιόπουλο, τον φωτογράφο. Και ουσιαστικά γεννήθηκε στον Γιώργο από περιέργεια και ανησυχία, για να δει αν μπορεί να γίνει κάνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα με τα συγκεκριμένα οικονομικά δεδομένα. Και σε εμένα γεννήθηκε η φιλοδοξία να κάνουμε την πρώτη 3D ελληνική ταινία, γιατί πιστεύω ότι θα είναι και ένα έναυσμα για να έρθει ο κόσμος στις αίθουσες αλλά και να δείξουμε ότι σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία που όλοι λίγο ως πολύ βιώνουμε, ότι πρέπει να επιδιώκουμε, όταν πλέον είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, την υπέρβαση. Και μέσα από αυτό πιστεύω ότι τα πράγματα μπορούν να καλυτερέψουν. Να μην μιζεριάζουμε και να τα δώσουμε όλα.

Ποιες είναι οι τεχνικές γυρίσματος που ακολουθείτε;

Γ.Ι.: Η τεχνική που ακολουθούμε είναι λίγο-πολύ η συγκεκριμένη στο εξωτερικό. Έχουμε δύο κάμερες. Η μία είναι κάθετα και η άλλη οριζόντια τοποθετημένη. Η εστιακή απόσταση των φακών είναι όση και η απόσταση των ματιών ενός ανθρώπου.

Και ανάλογα με το πλάνο που έχουμε και τον φακό που βάζουμε, δίνουμε αντίστοιχη κλίση στις δύο κάμερες. Αυτό καθορίζει πόσο μπροστά είναι το πλάνο και το είδωλο και πόσο βάθος πεδίου ουσιαστικά δίνεις στο κάδρο σου. Ο Γιώργος έχει κάνει πατέντα στην ουσία και όχι με την έννοια της προχειρότητας αλλά λόγω της οικονομικής δυσκολίας. Και αυτό γιατί για να νοικιάσεις ένα τέτοιο σετ καμερών ή για να τις αγοράσεις είναι απαγορευτικό το νούμερο. Δεν γίνεται. Είναι όλος ο προϋπολογισμός της ταινίας. Έχει καταφέρει με διάφορους τρόπους και έχοντας βρει και αγοράσει από διάφορες χώρες εξοπλισμό να φτιάξει ένα πολύ δυνατό πακέτο. Το οποίο μας έχει κοστίσει ένα αρκετά σεβαστό ποσό αλλά είναι εντός του προϋπολογισμού μας. Στην ουσία έχουμε συνθέσει μία μηχανή από την αρχή.

Στατικά γραφικά 3D χρησιμοποιείτε;

Γ.Ι.: Πολύ λίγα πράγματα. Έχουμε επιδιώξει ως επί το πλείστον και με την βοήθεια του Αντώνη Δαγκλίδη, που μαζί δουλέψαμε και στη Μικρά Αγγλία, ως σκηνογράφος, οι χώροι να είναι φυσικοί. Κάποια λίγα πλάνα μόνο. Για παράδειγμα κάποιες τριήρεις που θέλουμε για τον ελληνικό στόλο που αποπλέει για την Τροία. Εδώ θα τραβήξουμε την αληθινή τριήρη, την Ολυμπιάδα, θα την πολλαπλασιάσουμε. Αλλά είναι πολύ περιορισμένα. Ως επί το πλείστον κοιτάμε να είμαστε σε φυσικούς χώρους.

Τα κουστούμια είναι από τον «Μπεν Χουρ» και από το τελευταίο ρεμέικ της «Τροίας». Πώς έφτασαν στα χέρια σας;

Του Μπεν Χουρ τα κουστούμια τα έχουμε πάρει από ένα πολύ μεγάλο βεστιάριο στην Ιταλία, και χρησιμοποιήθηκαν τώρα πρόσφατα, γιατί τα γυρίσματα γίνονται σχεδόν παράλληλα αυτήν τη στιγμή στην Ιταλία. Και επειδή θέλω όλη αυτή η προσπάθεια να μην βγει «τσουρούτικη»-φτηνιάρικη, έχω επιδιώξει να έχει και μια αξία ως παραγωγή αντίστοιχη της προσπάθειας που κάνουν όλοι. Και τα κουστούμια αυτά έχουν παίξει ήδη στον Μπεν Χουρ και τα δόρατα, ασπίδες και περικεφαλαίες είναι γνήσια αντίγραφα από τους «300». Τα οποία ήρθαν από την Αγγλία και είναι Σπάρτη, Σπάρτη. Δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλο όγκο σε κουστούμια 100-200 αλλά τα 20 με 30 που θα παίξουν καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας θα είναι σωστά. Δεν πάμε να κοροϊδέψουμε τον θεατή. Δεν χρησιμοποιήσαμε αποκριάτικα δηλαδή.

Πώς ξεκίνησαν όλα; Μαθαίνω ότι θέλατε αρκετό καιρό να την κάνετε την ταινία.

Χρήστος Δήμας: Το σχεδιάζουμε εδώ και δύο χρόνια. Με ένα δέος γιατί είναι μια τεχνολογία που τώρα μαθαίνουμε, ο καθένας στο κομμάτι του. Και μέσα σε όλη αυτήν την τρέλα, είμαστε μια παρέα στην πραγματικότητα, είπαμε να το ξεκινήσουμε. Το σενάριο υπάρχει από τον καιρό που κάναμε την «Νήσο». Αλλά ήρθε η στιγμή του να γίνει τώρα κάτω από αυτήν την συνθήκη, του 3D.

– Γιατί 3D;

Χ.Δ.: Είναι κάτι που μας ανανέωσε. Το είδαμε όλοι ως πρόκληση. Να δούμε με ποιον τρόπο μπορούμε να φτάσουμε και να δοκιμάσουμε αυτήν τη νέα τεχνολογία στα δικά μας. Γιατί ζούμε σε μια περίεργη στιγμή που κανένας δεν ρισκάρει τίποτα. Οπότε πήραμε όλοι το ρίσκο, ο καθένας από το πόστο του, να μπει σε αυτήν την διαδικασία.

Τι δυσκολίες έχετε συναντήσει και πώς τις ξεπεράσατε;

Χ.Δ.: Η δυσκολία έχει να κάνει με τη διαχείριση του χρόνου. Η διαφορά ανάμεσα σε τρεις διαστάσεις και δύο είναι ότι χρειάζεσαι τον τετραπλάσιο χρόνο. Από την αλλαγή του φακού έως τον τρόπο που στήνονται τα φώτα, μέχρι να συγχρονιστούν οι δύο κάμερες. Έχει μια άλλου είδους εργασία. Και επειδή ο χρόνος που έχουμε είναι ακριβώς ίδιος, πάλι έξι εβδομάδες, έπρεπε να προσαρμόσω τη δικιά μου οπτική σύμφωνα με τις ανάγκες που είχε η ταινία. Το κάνεις πάντα αλλά σε συνδυασμό με τα γύρω-γύρω. Δηλαδή μια απόλυτη συμφωνία των αναγκών μας. Και με το σκηνογραφικό, το φωτογραφικό τμήμα, κ.ο.κ. Ακόμα και τα στιλιστικά θέλουν τον δικό τους χρόνο. Και αυτό επειδή παίζουμε με τις εποχές και τους χρόνους. Πραγματικά έπρεπε να ήμασταν μια γροθιά, μια παρέα για να μπορέσουμε να το βγάλουμε σε πέρας.

Περισσότερες πληροφορίες:

Παίζουν οι: Μάκης Παπαδημητρίου, Ζέτα Δούκα, Ελένη Κοκκίδου, Κώστας Κόκλας, Λευτέρης Ελευθερίου, Δημήτρης Ήμελλος, Τάκης Παπαματθαίου, Αθηνά Οικονομάκου, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Ασπασία Κοκώση, Δέσποινα Παπαγιάννη, Νίκος Πουρσανίδης, Σόλων Τσούνης, Σταύρος Σβίγγος, Αθηνά Αλεξοπούλου. 

Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας

Σενάριο: Έλενα Σολωμού, Κωστής Παπαδόπουλος

Παραγωγός: Γιάννης Ιακωβίδης 

Διευθυντής Φωτογραφίας: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος

Μοντάζ: Κατερίνα Ευαγγελάκου

Σκηνογράφος: Αντώνης Δαγκλίδης

Ενδυματολόγος: Άγης Παναγιώτου

Μακιγιάζ: Γιάννης Παμούκης 

Κομμώσεις: Σωτήρης Πατεράκης

*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP. 

Προηγούμενα άρθρα του Αίαντα Αρτεμάκη 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News