Διάβασα με περισσό ενδιαφέρον το άρθρο της Ιωάννας Μπλάτσου, της 14ης Νοεμβρίου, "Γλιτώστε τις θεατρικές κακοτοπιές", το οποίο προσυπογράφω ως απολύτως κατατοπιστικό, αλλά ας μου επιτραπεί να το συμπληρώσω, καθότι η φίλτατη Ιωάννα ασχολείται, κυρίως, με τα πριν την είσοδο στη θεατρική αίθουσα.

Δεν θα αναφερθώ στα χαρίσματα που θα προσέφερε η θεατρική αγωγή, εάν διδασκόταν σωστά το θέατρο στα σχολεία. Επίσης, αγαπητέ-ή μου, σου επισημαίνω το κορακοζώητο της Θεατρικής Τέχνης, η οποία δεν ψηφιοποιείται, δεν "κατεβάζεται", παρά μόνο συμβαίνει παρουσία του πελάτου και μόνον και γι' αυτό ζει και βασιλεύει και την Αθήνα κυριεύει!

Οδηγίες προς θεατριζομένους, λοιπόν!

– Αγαπημένε-η μου θεατή, σου υπενθυμίζω και εγώ, να χαμηλώσεις το κινητό σου, πριν μπεις στην αίθουσα και να το κλείσεις με το δεύτερο κουδούνι. Αφέσου σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Άσε πίσω την καθημερινότητά σου. Εγώ είμαι διατεθειμένος να σε βοηθήσω, αλλά κλείσ’ το, το ρημάδι, θα μας χαλάσει την ατμόσφαιρα!

– Εάν θέλεις να φέρεις το μικρό παιδί σου στην παράσταση, ενημερώσου ότι το θέαμα είναι και κατάλληλο, αλλά και ότι δεν περιέχει κάποια, να πούμε, άπρεπη στιγμή, που θα σε φέρουν σε δύσκολη θέση. Επίσης σιγουρέψου ότι δε θα κουραστεί το παιδί, ώστε να αρχίσει τα φωναχτά σχόλια δυσφορίας ή, ακόμη χειρότερα, να τρέχει πάνω-κάτω στον διάδρομο. Ναι, το έχω δει να συμβαίνει, μη σας φαίνεται ακραίο, μπορεί να είναι παιδί, αλλά η ηρεμία των υπολοίπων θεατών είναι σημαντικότερη.

– Νομίζεις ότι επειδή είμαι εκεί πάνω, και με τυφλώνουν οι προβολείς, ότι δε σε αφουγκράζομαι; Κάνεις λάθος! Σε ακούω συνεχώς, σε ό,τι λες. Γι' αυτό μη νομίζεις ότι μπορείς να σχολιάζεις συνεχώς την απόδοσή μου. Άστο για το τέλος, αφού αποχωρήσεις. Και αν δεν κρατιέσαι, βρε αδερφέ, μπορείς να εξασκηθείς στην ψιθυριστή συνομιλία, με άχνα, χωρίς μέταλλο στη φωνή, διαφορετικά σε ακούω και ενοχλούμαι!

– Έλα εγκαίρως στο θέατρο, χαλάρωσε στο φουαγιέ, δες λίγο το πρόγραμμα, τις φωτογραφίες, πιες ίσως και ένα καφεδάκι, μπες πρώτος στην αίθουσα, διάλεξε τη θέση σου, χάζεψε το σκηνικό και τους προβολείς. Το θέατρο είναι πρωτίστως μια διαδικασία κοινωνική.

– Μην παίρνεις μαζί σου φαγώσιμα στην αίθουσα, και μην αφήνεις και τα παιδιά σου να το κάνουν, δεν είναι ωραίο να αφήνεις και στο τέλος σκουπίδια, δεν είναι μούλτιπλεξ σινεμά εδώ, ακόμα και τα ποπ κορν ακούγονται, και μας αποσπούν την προσοχή. Φάε με την ησυχία σου πριν μπεις, και δες με, με προσήλωση, δε θα βγεις χαμένος.

– Κάθε τι που κάνω στη σκηνή ακολουθεί μια συγκεκριμένη λογική. Μη με κρίνεις επιπόλαια και ευκαιριακά. Και να εκτιμάς, ακόμη και αν δεν καταλαβαίνεις ή δε σε αφορά τελικά η δουλειά μου -που έχεις κάθε δικαίωμα, προς θεού- ότι τουλάχιστον δε σε κορόιδεψα, και χειροκρότα με, κι ας μη σε συγκίνησα τελικά.

– Εφόσον κρίνεις ότι είμαι χάλιας, έχεις δικαίωμα και να αποχωρήσεις και να μη χειροκροτήσεις, ακόμη και να ανάψεις διακριτικά το κινητό σου και να ασχοληθείς διακριτικά, ακόμη και να κοιμηθείς. Αλλά πρόσεξε μην  αρχίσεις το ροχαλητό. Να ξέρεις ότι εάν σε πάρω χαμπάρι, μπορεί και να σε σχολιάσω από σκηνής, και θα γελάσει μαζί σου κάθε συνθεατής!

– Τέλος, μην αφήνεσαι πλήρως στα γούστα του κάθε κριτικού (εσύ, Ιωάννα μου, εξαιρείσαι). Χειρίσου την κριτική του, στάσου απέναντί του με κριτική διάθεση και προσανατολίσου κατά πόσον θα σου αρέσει ίσως εσένα, ακόμη και αν δεν του άρεσε αυτουνού. Και, βεβαίως, περιφρόνησε τα λογής αστεράκια και βαθμολογίες. Οι παραστάσεις δεν είναι σχολικός έλεγχος για να βαθμολογούνται, πόσω μάλλον όταν οι αστερισμοί αυτοί, δεν συνοδεύονται από την αντίστοιχη παράθεση επιχειρημάτων εκ μέρους του κριτικού.

Σου εύχομαι να απολαύσεις με την καρδιά σου μια απολύτως ελληνική εφεύρεση, την ύψιστη καλλιτεχνική σύλληψη του ανθρώπινου νου. Και πάντα να θυμάσαι, ότι παίζω μόνο για σένα!

Καλή διασκέδαση!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News