324
|

«Αίθουσα αναμονής», Τιτίνα Δανέλλη (Καστανιώτης)

«Αίθουσα αναμονής», Τιτίνα Δανέλλη (Καστανιώτης)

Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη και αδυναμία στο διήγημα. Εννοώ στο καλό διήγημα. Αντίθετα με αυτό που πιστεύουν πολλοί, είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο λογοτεχνικό είδος. Έχει από τη φύση του μια πυκνότητα λόγου. Δεν πρέπει να πλατειάζει, ούτε να φλυαρεί. Ο λόγος πρέπει να είναι ελλειπτικός. Λίγα λέγονται, και άλλα τόσα (ίσως και περισσότερα) υπονοούνται, αφήνοντας τον αναγνώστη να τα συμπληρώσει και να τα επεκτείνει, με τη δική του φαντασία. Κλείνει σε λίγες, συνήθως, σελίδες μια ιστορία που σου αφήνει όταν την τελειώσεις, μια δυνατή επίγευση (aftertaste).

Η Τιτίνα Δανέλλη έχει στο ενεργητικό της πολλά μυθιστορήματα, αρκετά από τα οποία είναι αστυνομικά. Έχει τιμηθεί με το βραβείο ΥΠΠΟ για το θεατρικό της έργο «Έρως διατηρητέος έως…», (1995).

Τα δέκα διηγήματα που περιλαμβάνονται στη συλλογή «Αίθουσα αναμονής», 2013, (τίτλος του πρώτου διηγήματος) της Τιτίνας Δανέλλη, έχουν, το καθένα τους, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ανέφερα πιο πάνω. Η θεματολογία και οι ιστορίες διαφορετικές η μία από την άλλη. Κοινό όμως χαρακτηριστικό η μαεστρία της γραφής, και ο απόλυτος έλεγχος του υλικού της από τη συγγραφέα. Τα διηγήματά της, έχουν έντονο το φαντασιακό στοιχείο που όμως (σαν να προσπαθεί να μας ξεγελάσει) μας τα παρουσιάζει σαν να είναι ιστορίες μιας «καθημερινής» πραγματικότητας. Σε όλα τα διηγήματα υπάρχει μια λεπτή ειρωνεία και μια ανατροπή. Ποια είναι η αλήθεια και ποια η πραγματικότητα; Η μέσα μας αλήθεια και πραγματικότητα ή η έξω μας; Και τα δέκα διηγήματα με συνεπήραν. Το πρώτο, η «Αίθουσα αναμονής», με καθήλωσε, ίσως λόγω της θεατρικότητάς του, ίσως γιατί μου θύμισε κάτι από ταινία του Θ. Αγγελόπουλου…

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο: «Επεισόδια καθημερινής ζωής που ανατρέπονται από στιγμιαία τρέλα, ψυχογραφήματα που θυμίζουν νομίσματα με δύο όψεις. Η ομορφιά και η ασχήμια, η λογική και η παράνοια, η αγάπη και το μίσος, η επιτυχία και η αποτυχία, η γνώση και η άγνοια, η τάξη και η διατάραξη, εναλλάσσονται με υποδόριο χιούμορ και λεπτή ειρωνεία, θυμίζοντάς μας διαρκώς ότι η σοβαροφανής πραγματικότητα δεν έχει πάντα σχέση με τη γελοία αλήθεια».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News