Το περιβάλλον στο ελληνικό ελεύθερο θέατρο μοιάζει άγριο (συμφωνίες που δεν τηρούνται, δεδουλευμένα που δεν αποδίδονται, μεγάλος ανταγωνισμός λόγω του τεράστιου αριθμού παραστάσεων). Νιώθεις πιο «προστατευμένος» δουλεύοντας σε ένα θεσμικό θέατρο, όπως η Στέγη;

Όντως, ζούμε μια άγρια και παράλογη πραγματικότητα. Έχουμε φτάσει στο σημείο που θίγεται πια η αξιοπρέπειά μας. Παρόλα αυτά, αντιστέκομαι στο να λέω ότι πρέπει να νιώθω ευτυχισμένος, προνομιούχος και ευγνώμων επειδή θα πληρωθώ για τη δουλειά μου. Να το θέσω και αλλιώς. Θέλω να αισθάνομαι ότι ακόμα διατηρώ το δικαίωμά μου να διεκδικώ το αυτονόητο.

Στην επί Χουβαρδά εποχή, έπαιζες συχνά σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Η απουσία σου από αυτό, φέτος, επί Χατζάκη, είναι τυχαία ή θέμα επιλογής;

Προς το παρόν είναι τυχαία. Η διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου άλλαξε και φαίνεται ότι είναι διαφορετικής φιλοσοφίας από την προηγούμενη. Τα πρώτα σημάδια, πάντως, φανέρωσαν έντονα προβλήματα συντονισμού και καθαρής γραμμής. Το μπάχαλο που δημιουργήθηκε, για παράδειγμα, με τον Πιραντέλλο δεν είχε προηγούμενο στο Εθνικό. Γενικά, όμως, αυτό που δεν θα ήθελα να συμβεί είναι να πέσει η πρώτη κρατική μας σκηνή στην παγίδα αυτού του φαινομένου που συναντάμε κατά κόρον στην Ελλάδα, που κάθε ανανέωση συνεπάγεται και κατάργηση όλων των προηγούμενων πρακτικών -ακόμα κι αν αυτές είναι θετικές. Γιατί υπήρξαν πολλά πράγματα που λειτούργησαν σωστά στην προηγούμενη θητεία και τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για τα επόμενα βήματα. Όταν, λοιπόν, πάρουν μορφή αυτά τα βήματα, θα φανερωθεί και το στίγμα του νέου Εθνικού, τι θέατρο, δηλαδή, θέλει να είναι. Και αυτό με τη σειρά του θα ορίσει και τους ανθρώπους που θα επιθυμούν να βρίσκονται εκεί.

Σε λίγες μέρες, ετοιμάζεσαι να παίξεις στα «ΑΙΜΑΤΑ» του Ευθύμη Φιλίππου. Εσύ με τι «ματώνεις» καθημερινά;

Το να θέλεις να είσαι παρών στο σπίτι σου και την οικογένειά σου, με την ουσιαστική έννοια, αλλά και να μην στερείς από τη δουλειά σου τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία. Οι μεγαλύτερες μου δυσκολίες, πάντως, επικεντρώνονται στο ρόλο του πατέρα. Μεγάλη αίσθηση ευθύνης, κόπωση, εκνευρισμός, αγωνία. Φυσικά, όλα αυτά εξισορροπούνται με τις χαρούμενες στιγμές και την αγάπη που εισπράττεις από τα παιδιά -και ευτυχώς δηλαδή- αλλιώς θα είχε εκλείψει το ανθρώπινο είδος!

Τον Ιανουάριο του 2015, θα παίζεις και στον σαιξπηρικό «Αμλετ», επίσης στη Στέγη. Τι σάπιο υπάρχει στο «βασίλειο» της ημεδαπής;

Ένας «σάπιος» μηχανισμός, όπως το υπάρχον πολιτικό σύστημα, για να λειτουργήσει και να συντηρηθεί έχει ανάγκη τις κοινωνικές ανισότητες. Μόνο μέσω της σύγκρουσης αυτών των αντίθετων πόλων μπορεί να κινηθεί. Πάντα έτσι ήταν και έτσι θα συνεχίσει να είναι. Στον αντίποδα αυτού του μηχανισμού οι πολίτες πρέπει να αντιτάξουμε τη συλλογικότητα. Για μένα, αυτό είναι το κλειδί. Να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας σε μια διαφορετική νοοτροπία. Εμείς κληρονομήσαμε κυρίως συμβουλές που στηρίζονταν στην άποψη «κοίτα τον εαυτούλη σου και άσε τους άλλους να κουρεύονται». Είναι καιρός να μας γίνει συνείδηση ότι τα «κουρέματα» άρχισαν για όλους μας και όχι μόνο για τους άλλους και αν δεν επενδύσουμε στις συνεργασίες, την ομαδικότητα και την αλληλεγγύη όλοι ανεξαιρέτως θα κάτσουμε στην καρέκλα του «μπαρμπέρη»!

Ποιο θεατρικό έργο θα ανέβαζες για να δουν τα χαΐρια τους οι πολιτικοί άρχοντες αλλά και οι πολίτες της χώρας, όπως ο Αμλετ που ανέβασε θεατρικό έργο για τη δολοφονία του βασιλιά-πατέρα του από τον αδερφό του Κλαύδιο;

Πρέπει να είναι ένα έργο που να έχει ως θέμα το θράσος, την αλαζονεία, την προδοσία, τη γελοιότητα αλλά και την αίσθηση ατομικής και συλλογικής ευθύνης, το θάρρος, την απατεωνιά, το φιλότιμο, την ευπιστία. «Ο Καραγκιόζης βεζίρης» ταιριάζει.

* «ΑΙΜΑΤΑ»: ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ (Λεωφόρος Συγγρού 107-109, τηλ. 210-9005800, www.sgt.gr): Παραστάσεις: 8-19/10, στις 21:00 (εκτός Δευτ, Τρ). Τιμές εισιτηρίων: €5 – €18. «Αμλετ»: ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ. Παραστάσεις: 14/1 – 1/2.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News