Αν ο τρόπος αντίδρασης του Μαξίμου στην υπόθεση των Τεμπών μπορεί να χαρακτηριστεί «διαχείριση κρίσης», θα έχει πραγματικά τεράστιο ενδιαφέρον η επόμενη φάση της· γιατί μέχρι στιγμής έχουν γίνει μόνο λάθη και μάλιστα χονδροειδή.

Αυτό που αποδεικνύεται μετά και το φιάσκο του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ είναι ότι το κέντρο της κυβέρνησης, το στενό επιτελείο του Πρωθυπουργού, επί μήνες αγόταν και φερόταν, βάσει γενικών και αορίστων «πληροφοριών» και όσων άκουγε στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα ή όσα διακινούνταν ως φήμες και υποψίες.

Η αλληλουχία των περιστατικών το αποδεικνύει.

Η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε – ως μη όφειλε – από τη συγκέντρωση της 26^ης Ιανουαρίου για τα Τέμπη, γεγονός ανεξήγητο και σίγουρα ανεπίτρεπτο.

Λένε τώρα ότι οι αρμόδιοι δεν είχαν πάρει χαμπάρι από τα κοινωνικά δίκτυα τι ετοιμαζόταν, όμως δεν ήθελε και κάποια ιδιαίτερη ικανότητα για να το καταλάβει κάποιος.

Είχε προηγηθεί μία συναυλία με μαζική προσέλευση στο Καλλιμάρμαρο τον Οκτώβριο και είχε λησμονηθεί ότι ο κόσμος είχε ξανακατέβει στους δρόμους ακριβώς πριν από έναν χρόνο, στην πρώτη επέτειο από το δυστύχημα. Ηταν τότε που από την κυβέρνηση έτρεχαν να σβήσουν τα ονόματα των θυμάτων από τον χώρο του μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη.

Ολα αυτά αγνοήθηκαν, ή υποτιμήθηκαν ή περιφρονήθηκαν. Είναι γεγονός δε ότι υπήρχε υπουργός στον στενό κύκλο του Μαξίμου (πλέον δεν βρίσκεται εκεί), ο οποίος επέμενε στον πρωινό καφέ ότι οι συγκεντρώσεις του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου ήταν άνευ σημασίας.

Σε αυτές τις συνθήκες αρκούσε η δημοσιοποίηση ενός ηχητικού, που έδωσε σύνθημα στη πρώτη διαδήλωση («δεν έχω οξυγόνο»), για να παραλύσει μία ολόκληρη κυβέρνηση.

Για την ακρίβεια, από το σημείο αυτό κι έπειτα, η κυβέρνηση και το πρωθυπουργικό επιτελείο έγιναν έρμαια της «μούφας» που εξαπλωνόταν.

Ο λόγος για τον οποίο συνέβη αυτό ήταν ότι, κατά ανεπίτρεπτο τρόπο, ουδείς κυβερνητικός ή υπηρεσιακός ασχολήθηκε με το στοιχειώδες: να αναζητήσει και να διακριβώσει πρωτογενώς τι ισχύει και τι όχι. Απίστευτο κι όμως αληθινό.

Κάπως έτσι και ελέω… Λακαφώση, το Μαξίμου τρομοκρατήθηκε από την προαναγγελία μίας ανυπόστατης (όπως αποδεικνύεται) αποκάλυψης ενός πορίσματος του Πανεπιστημίου της Γάνδης, περί εύφλεκτου φορτίου. Και υπό αυτήν την πίεση, σε συνδυασμό με την άγνοια και την απρονοησία του επιτελείου του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε μία τηλεοπτική συνέντευξη, μόνο και μόνο για να αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο της ύπαρξης εύφλεκτου υλικού και να αναιρέσει τη βεβαιότητα περί του αντιθέτου, που είχε εκφράσει λίγες ημέρες μετά το δυστύχημα. Ακατανόητες ενέργειες.

Οσοι σκέφτηκαν αυτές τις επικοινωνιακές κινήσεις και όσοι δεν τις απέτρεψαν, φέρουν τεράστια ευθύνη, όχι απλώς επειδή δεν προστάτευσαν, όπως λέγεται, τον Πρωθυπουργό· κυρίως επειδή άφησαν μία ολόκληρη χώρα στο έλεος του ψέματος, της συνωμοσιολογίας και – εν τέλει – της πολιτικής αλητείας.

Ομως όσα ισχύουν για την κυβέρνηση, ισχύουν και για την αντιπολίτευση – και δεν μιλάμε για την Ζωή και τον Βελόπουλο, αυτοί ούτως ή άλλως πρωτοστάτησαν στην διάδοση της τερατολογίας.

Κυρίως μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», που υιοθετώντας όσα διακινούνταν από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και κοινωνικά δίκτυα, έσπευδαν να συνταχθούν με τις πλατείες και να υπερθεματίσουν πολιτικά, καταθέτοντας προτάσεις δυσπιστίας και προκαλώντας ασύμμετρη πολιτική φασαρία. Ειδικότερα δε το ΠΑΣΟΚ, παίζοντας με τα ξυλόλιο και τους άλλοτε πολιτικούς του διώκτες, υιοθέτησε και το πνεύμα της σκευωρίας Novartis, του «ΝΔ παιδεραστές» και όλων των άλλων σχετικών αθλιοτήτων.

Ολα αυτά εξελίχθηκαν με βάση τις αβάσιμες εκτιμήσεις ενός αναρμόδιου και ανεπαρκούς δήθεν τεχνικού συμβούλου-πραγματογνώμονα, ο οποίος δεν ήταν άγνωστος στα ΜΜΕ· κι όμως κανείς δεν αναρωτήθηκε για την αξιοπιστία του.

Οπως διαπιστώνεται εν τέλει, το φιάσκο ήταν προδιαγεγραμμένο.

Ομως θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι δεν θα σταματούσε εκεί.

Συνεχίστηκε με τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Ακη Σκέρτσο και άλλους, να υιοθετούν ως ευαγγέλιο το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, το οποίο τώρα καταπίπτει ως εντελώς αναξιόπιστο.

Είναι εύλογη η απορία: η κυβέρνηση δεν είχε στην υπηρεσία της κάποιον τεχνικό σύμβουλο επαρκέστερο του Λακαφώση; Δυστυχώς, φαίνεται ότι η απάντηση είναι αρνητική.

Αν ήταν θετική, μπαίνουμε στη σφαίρα του ανεξήγητου. Γιατί και πώς, σε μία τέτοια περίπτωση, παρασύρθηκαν όλοι από τις αντιφατικές αερολογίες διαφόρων περιφερόμενων;

Η ουσία είναι ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, κανείς δεν εμπιστεύεται πλέον τίποτε και κανέναν. Και όπως κατά πάσα πιθανότητα θα φανεί σύντομα, κανένα πολιτικό πρόσωπο ή κόμμα δεν θα είναι σε θέση να υποστηρίξει κάποια εκδοχή ως αληθινή για το δυστύχημα των Τεμπών.

Εξαιρούνται βέβαια οι τερατολόγοι, για τους οποίους έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία η αλήθεια, αλλά ο σαματάς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News