Έχω σοβαρή κρίση ταυτότητας; Μήπως δεν ξέρω τι είμαι, μήπως δεν ξέρω πού ανήκω, το βασικότερό μου πρόβλημα όμως είναι ότι όλοι με βρίζουν. Δεξιοί και Αριστεροί με βρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, κανένας δεν με χωνεύει, τους ενοχλούν και τους δύο οι απόψεις μου και δεν έχω κανέναν να με υπερασπιστεί.

Γι’ αυτό αποφάσισα να σας γράψω, να σας εκφράσω μερικές απορίες μου και να ζητήσω τη γνώμη σας για το πού ανήκω, πού τέλος πάντων θα βρω λίγη πολιτική στοργή γιατί βαρέθηκα να είμαι άστεγος και εχθρός όλων.

Αυτός που πιστεύει ότι οι μετανάστες είναι άνθρωποι σαν εμάς και ότι πρέπει να τους φερόμαστε με σεβασμό, αλλά ταυτόχρονα επιθυμεί ο Ελληνικός Στρατός να σφραγίσει τα σύνορα και να μην ξαναπεράσει ούτε κουνούπι, τι είναι;

Αυτός που υποστηρίζει με θέρμη τα παιδιά που μεγαλώνουν στην Ελλάδα και πηγαίνουν σχολείο, να γίνονται Έλληνες με πλήρη δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα ότι πρέπει να φύγουν άμεσα και αξιοπρεπώς όλοι οι παράνομοι, πού ανήκει;

Αυτός που δεν έχει πρόβλημα ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων να μπορεί να έχει νομική αναγνώριση (να παντρευτεί, δηλαδή) αλλά τον σοκάρει το ενδεχόμενο να μεγαλώνουν παιδιά, πού κατατάσσεται;

Αυτός που έχει μεγάλες διαφορές με την Εκκλησία, που υποστηρίζει τον άμεσο διαχωρισμό της από το Κράτος, αλλά πιστεύει στον Θεό, σε ποια παράταξη ανήκει;

Αυτός που γουστάρει να σηκώνει την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του, που του αρέσει να βλέπει τους Ευζώνους στην παρέλαση και να παρελαύνει ο ανιψιός του -όπως αυτός, όταν ήταν μαθητής- γιατί θεωρεί ότι αυτό δημιουργεί εθνική συνείδηση, αλλά ταυτόχρονα θα συμμετείχε σε ένα άλλο είδος εορτασμού που θα θέσπιζε η σημερινή κοινωνία, που τέλος πάντων σέβεται όλους αυτούς που διαφωνούν με τις παρελάσεις, αλλά θεωρεί φασιστικό να τον εμποδίζουν να συμμετέχει, με ποιον είναι;

Αυτός που θεωρεί κατοχική κυβέρνηση την Τρόικα και που θέλει να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατό από αυτή, αλλά δεν θέλει με τσαμπουκάδες να κινδυνεύσει η χώρα να βγει από το ευρώ, το οποίο θεωρεί αδιαπραγμάτευτο, ποιον να πάει να ψηφίσει;

Αυτός που θέλει να βάλει χοντρό χέρι στο κεφάλαιο, αλλά ταυτόχρονα πιστεύει ότι ο συνδικαλισμός είναι από τα χειρότερα κακά που βρήκαν αυτόν τον τόπο;

Αυτός που έχει αλλεργία σε βασιλιάδες, λαϊκές Δημοκρατίες και χούντες, που είναι αστός δημοκράτης και ένθερμος υποστηρικτής του κοινοβουλευτισμού, έχοντας αγανακτήσει με την οικογενειοκρατία και τον λαϊκισμό, εκπροσωπείται;

Αυτός που πιστεύει ότι τα σημερινά κόμματα έχουν κλείσει τον κύκλο τους και ότι δεν έχουν τίποτα φρέσκο να προσφέρουν στη δημόσια ζωή, έχει επιλογή;

Μοιάζει αστείο να διαβάζουμε ποιο κόμμα έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις όταν με δυσκολία ξεπερνά το 16-17%, όταν 4 στους 10 δηλώνουν ότι δεν έχουν αποφασίσει ακόμα ή δεν θα ψηφίσουν κάποιο από αυτά τα κόμματα στις επόμενες εκλογές και 3 από τους υπόλοιπους 6 δηλώνουν πολύ μικρή ταύτιση με το κόμμα που ψήφισαν.

Ξέρεις κάτι, σκέφτομαι τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τους συναδέλφους στο γραφείο και καταλήγω ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο εκτός από πλειοψηφία, μια πλειοψηφία βουβή που δέχεται αδιαμαρτύρητα αυτή την άρρωστη κατάσταση χωρίς να κραυγάζει για αυτό που έχει μέσα της, αλλά που δεν αντέχει άλλο, που με αγωνία αναζητά έναν τρόπο να εκφραστεί, που καρτερά έναν τρόπο να δηλώσει ότι υπάρχει και μια τρίτη πολιτική πρόταση για τη χώρα, εκτός από τις δύο που μας έχουν επιβληθεί σήμερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News