Θα πρέπει να έχετε παρατηρήσει ότι δεν χρησιμοποιώ βαριές εκφράσεις στα άρθρα μου. Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Πρώτον γιατί η φράση «χρήσιμοι ηλίθιοι» έχει ενσωματωθεί στην πολιτική ορολογία από τότε που την χρησιμοποίησε ο Λένιν και δεύτερον γιατί μου είναι δύσκολο να περιγράψω με ελαφρύτερους όρους την συμπεριφορά και την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τα θλιβερά γεγονότα της Θεσσαλονίκης. Το ΚΚΕ κάτι κατάλαβε και έστω την τελευταία στιγμή έκανε πέρα με πλάγια βηματάκια. Του ήταν κομμάτι δύσκολο να μείνει μαζί με την πολιτική και θρησκευτική ακροδεξιά και να αποθεώνει τους «φίλους εφέδρων καταδρομέων» που τόσο συγκίνησαν το συγκεντρωμένο πλήθος και τους παρουσιαστές των καναλιών. (Μόνο ο Αντώνης Αλαφογιώργος της ΝΕΤ υπαινίχθηκε αναλύοντας την ανθρωπογεωγραφία των συγκεντρωμένων ιδεολογική συγγένεια παρελαυνόντων και χειροκροτούντων.)

Κατά τα άλλα το ΚΚΕ δέσμιο των αντιφάσεων του διέγνωσε οργή  στρεφόμενη αποκλειστικά κατά των κομμάτων της πλουτοκρατίας και αρνήθηκε να καταδικάσει τα έκτροπα της Θεσσαλονίκης θεωρώντας τα όπως είπε «δευτερεύοντα». Πότε θα αναβαθμιστούν σε πρωτεύοντα, όταν καταλάβουν το Κοινοβούλιο; Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως πήρε όλη την υπόθεση επάνω του. Μέσα στην καλή χαρά, όπου γάμος, τζέρτζελο και μπάχαλο η Βασίλω πρώτη. Πρώτη; Αμ δε. Το χαρακτηριστικό των «χρήσιμων ηλιθίων» είναι ότι δουλεύουν σκληρά και  στο τέλος άλλοι κάνουν την πολιτική είσπραξη . Είναι απαραίτητοι για μια φάση, για αυτό είναι και «χρήσιμοι ηλίθιοι», οι απλώς ηλίθιοι δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Και όσο ανυποψίαστοι(;) δουλεύουν το καρκίνωμα της υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών  εξαπλώνεται και κάνει συνεχείς μεταστάσεις . Όποιος μέχρι χτες δεν καταλάβαινε ότι το χάϊδεμα της τυφλής αγανάκτησης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ενίσχυση της ακροδεξιάς, ελπίζω επιτέλους να κατάλαβε. Η ακροδεξιά  αντίληψη σηκώνει κεφάλι αξιοποιώντας την ανοησία του ΣΥΡΙΖΑ και την ανοχή και αγραμματοσύνη των ΜΜΕ που εξωραΐζουν τον πολιτικό χουλιγκανισμό αναφερόμενοι σε «αγανακτισμένους πολίτες». Η «ευπρεπής» εκδοχή της , ο Καρατζαφέρης πάει στο σπίτι του Μεταξά και καταγγέλλει την νέα κατοχή. Η άγρια ματαιώνει ( μαζί με τους χρήσιμους ηλίθιους) παρελάσεις, αποθεώνει απόστρατους, τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο, στρέφεται με μένος κατά κάθε  θεσμού και εκπροσώπου της Πολιτείας . Από όλες τις αντιδράσεις( που φρόντιζαν και όταν αποδοκίμαζαν τα γεγονότα να θωπεύουν την «αγανάκτηση») κράτησα αυτήν του Γιάννη Μπουτάρη.  Και για αυτά που είπε και – κυρίως- για την γλώσσα του σώματος που απέπνεε περιφρόνηση και αποφασιστικότητα. Δεν άρχισε τα μισόλογα « έχετε και το δίκιο σας ….αλλά όχι και έτσι» Είπε ορθά κοφτά ότι αυτές οι πρακτικές δεν πάνε άλλο και πρέπει να αντιμετωπιστούν. «Φτάνει πια» είπε αγριεμένος.

Επαναλαμβάνω μπας και το ακούσει κάποιος από τους ελάχιστους εναπομείναντες σοβαρούς στον ΣΥΝ: ιστορικά από αυτές τις καταστάσεις ανομίας ουδέποτε μετά το 1917 ευνοήθηκε η Αριστερά. Πάντα στο τέλος έβγαινε ενισχυμένη η ακροδεξιά και η δεξιά. Και δεν είναι ανάγκη να πρόκειται για ανοιχτή εκτροπή – από τέτοια δεν κινδυνεύει η χώρα μας όσο είναι αγκυρωμένη στην ΕΕ- αρκεί η ιδεολογική, πολιτική και εκλογική της ενίσχυση. Η σοβαρή αντιμετώπιση της αδιέξοδης κυβερνητικής πολιτικής δεν θα γίνει μέσα από ανομολόγητα φαιοκόκκινα μέτωπα. Τέλος όσοι καλή τη πίστει προπαγανδίζουν την κατεδάφιση, διάλυση, ανατίναξη του πολιτικού συστήματος  ώστε να έρθει το πολυπόθητο αλλά αόριστο και αόρατο «καινούργιο» ας σκεφτούν προς στιγμήν ότι υπάρχουν και χειρότερα. Και εικόνες από ένα τέτοιο γκρίζο αύριο βλέπουμε κατά δόσεις τους τελευταίους μήνες. Ξέρω ότι δεν είναι δημοφιλείς αυτές οι απόψεις, ότι πολλοί θα διαγνώσουν υπεράσπιση του χτες. Κάνουν λάθος. Παρ’ ότι δεν  είμαι από αυτούς που επιπόλαια ισοπέδωσαν και απαξίωσαν όλη την μεταπολιτευτική περίοδο ξέρω καλά ότι αυτή η περίοδος τέλειωσε και συντεταγμένα η χώρα πρέπει να γυρίσει σελίδα. Συντεταγμένα , όμως, με ένα συνδυασμό συνέχειας και τομών. Με μεταρρυθμίσεις , όχι με άλματα που μπορεί να οδηγήσουν στο κενό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News