Μετά από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου αλλά κυρίως μετά από τα γεγονότα της Ρόδου αγανακτισμένοι πολίτες και πολιτικοί αναρωτιόντουσαν φιλάρεσκα, με τί μούτρα θα βγούν την 25η Μαρτίου όσοι έριξαν τον τόπο στο γκρεμό αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα αντιμετωπίσουν τη λαϊκή οργή, περιφρόνηση και μούντζα. Ετσι στα ζητήματα που ζητούσαν πεισματικά λύση προστέθηκε κι η πρέπουσα αντιμετώπιση της στάσης μαθητών, καθηγητών κι άλλων δυνάμεων (π.χ. φιλαρμονική του δήμου Αθηναίων) κατά τις παρελάσεις, ο ρόλος του στρατού και της εκκλησίας στις ίδιες εκδηλώσεις κλπ.

Στο πολύβουο αυτό γαϊτανάκι παρατηρήθηκε και πάλι το εξής παράδοξο: όσοι πριν από λίγα χρόνια τάσσονταν αναφανδόν υπέρ της κατάργησης των παρελάσεων να  υπερασπίζονται τη διενέργειά τους κι όσοι έφριτταν στην ιδέα και μόνο της κατάργησής τους να πασχίζουν με κάθε τρόπο να τις κανιβαλίσουν.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου, όπως εύστοχα σημειώνει ο Κωστής Παπαϊωάννου, χωρίς να λογαριάσει τις κραυγές έπρεπε να ανακοινώσει την αναστολή των παρελάσεων, στρατιωτικών και μαθητικών, επικαλούμενη 3 κυρίως λόγους: 1) η δημοσιονομική συγκυρία δεν δικαιολογεί τη σπατάλη των παρελάσεων, 2) το προαναγγελθέν πανελλαδικό φεστιβάλ αποδοκιμασίας καμιά σχέση δεν έχει με την επέτειο της 25ης Μαρτίου και 3) οι παρελάσεις αποτελούν κατάλοιπο άλλων εποχών. Αντί αυτού και την επιλογή μιας σεμνής εκδήλωσης τιμής και μνήμης, αντίστοιχη προς τα δεδομένα και τις ανάγκες των ημερών, η κυβέρνηση σχεδίασε μια απίστευτης έκτασης και κόστους αστυνομική επιχείρηση που όπως δείχνουν τα πράγματα κι οι δύο πλευρές καταδικάζουν.

Ηχούν ακόμη τα λόγια του Α. Σαμαρά καθώς αναφέρονταν στους λόγους που έκαναν τη ΝΔ να πεί ναι στο μνημόνιο 2. «Δεν άλλαξε η άποψή μας, η θέση μας, αλλά τα δεδομένα». Αυτή την άκαρδη πραγματικότητα, που δοκιμάζει ανελέητα την ορθότητα ιδεών, αποφάσεων, θεωριών κι ενεργειών, αγνόησε η κυβέρνηση που σε λίγες μέρες θα ψάχνει τρόπο να αναπληρώσει με άδικες περικοπές όσα διέθεσε για παρελάσεις αυτό το διήμερο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News