Όλοι οι αρχηγοί εδραίωσαν την ηγεμονία τους στο κόμμα με σημαντικές διαγραφές. Ο Ανδρέας διέγραψε τη σοσιαλιστική πορεία μιας μεγάλης ομάδας στελεχών μεταξύ των οποίων Κωνσταντόπουλο και Καράγιωργα. Ο Καραμανλής Μάνο, Σουφλιά, Κοντογιαννόπουλο, Τατούλη. Ο Γιώργος τους 10 του Πόρτο Καρράς μέσω Σημίτη και μετά διέγραψε και τον ίδιο το Σημίτη. Άρα φαίνεται να ήταν αναπόφευκτο για τον Σαμαρά να πάρει το βάπτισμα του πυρός μέσα από μια μεγάλη κοινοβουλευτική σύγκρουση.

Για τον Γιώργο ήταν ένα Πάρθειο Βέλος. Ο Καρατζαφέρης έτσι κι αλλιώς είναι μια αταξινόμητη περίπτωση. Όλοι αυτοί που μιλούν για πρωτόγνωρα φαινόμενα στα κόμματα, δεν λαμβάνουν υπόψιν τους την ιστορία. Δεν θυμούνται ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε διαγράψει μεταξύ άλλων τον Αβέρωφ και τον Ράλλη.

Μπορεί αυτή τη στιγμή το κόμμα των ανεξάρτητων να είναι ισχυρό στο κοινοβούλιο αλλά σε λίγους μήνες οι διαγραφές θα είναι παρελθόν. Στις εκλογές η Νέα Δημοκρατία θα ξαναποκτήσει βουλευτές στις Σέρρες.

Το σημαντικό που έγινε χθες ήταν ότι υπερψηφίστηκε η δανειακή σύμβαση και το PSI. Η ζωή μας θα συνεχίσει να είναι ίδια και χωρίς τον Μαρκόπουλο ενώ δεν θα ήταν ίδια με την δραχμή.    

Αυτό ήταν πάντως το κλίμα την Κυριακή το βράδυ μέσα στη Βουλή όπου δικαίως ή αδίκως, η πόλωση ήταν οριζόντια και οι μεν θεωρούσαν τους αντιπάλους κόμμα της υποθήκευσης του μέλλοντος των Ελλήνων, οι δε τους υπόλοιπους κόμμα της δραχμής.

Ίσως γι’ αυτό και ο Τσίπρας και ο Απόστολος Κακλαμάνης θυμήθηκαν τον εμφύλιο ως μη όφειλαν γιατί το βλέμμα στο παρελθόν όσο χρήσιμο είναι ως ιστορική εμπειρία τόσο μπορεί να συσκοτίζει την καθαρή σκέψη ιδίως όταν την φορτίζουν συναισθηματικά παρουσίες όπως του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου. Ζωντανή ιστορία του τόπου τους αποκάλεσε ο αρχηγός του Σύριζα ενώ παρελθόν στο οποίο ποτέ δεν έπρεπε να επιστρέψουμε τους θεωρούσαν χωρίς να τολμήσουν να το πουν αυτοί που ψήφισαν υπέρ της δανειακής σύμβασης. Και οι μεν και οι δε τους υπέβαλαν τα σέβη τους.

Είναι σίγουρο ότι ο καθένας για τους δικούς του λόγους οι 278 βουλευτές που ψήφισαν και πιθανότατα και οι 22 που απουσίαζαν είχαν επίγνωση ότι ζούσαν την κρισιμότερη στιγμή της πολιτικής τους καριέρας. Σ’ αυτό βοηθούσε και η οσμή δακρυγόνων και καπνού και η βουή του πλήθους της πλατείας  που εισχωρούσαν στην αίθουσα της Ολομέλειας.

Στο τέλος οι ανακουφισμένοι της πλειοψηφίας των 199, μουδιασμένοι πάντως οι περισσότεροι, ίσως σκεφτόντουσαν ότι προσωρινά σώθηκε η παρτίδα. Ή αυτό που έγραφε στα Νέα του Σαββάτου ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης ότι μετά τις μεγάλες ανακατατάξεις στην Ευρώπη εμείς ακολουθούσαμε μια αυτοκτονική επιλογή (μετά την νίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, εμείς επιλέξαμε την Μικρασιατική Καταστροφή, μετά την νίκη του Β’ Παγκοσμίου, επιλέξαμε τον Εμφύλιο), τώρα, στις μεγάλες οικονομικές ανακατατάξεις της Ευρώπης που βρίσκονται μπροστά μας, εμείς δεν επιλέξαμε (προς το παρόν) τη χρεωκοπία.      

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News