Στην εξωτερική πολιτική όταν ξέρεις τι θέλεις και πότε να το ζητάς ή αλλιώς όταν δεν παραιτείσαι των στόχων σου παρά τις αλλαγές των συνθηκών είναι πραγματικά τέχνη. Αν συγκρίνει κανείς τις δύο επισκέψεις του Νταβούτογλου, τη φετινή της 10ης Οκτώβρη με την περσινή(τον Μάρτη) ίσως να αντιληφθεί κάτι τέτοιο.

Χθες λοιπόν ο τούρκος ΥΠΕΞ είπε στον κ. Μεϊμαράκη ότι η χώρα του «επιθυμεί το Αιγαίο, ως μία θάλασσα ειρήνης και φιλίας, να είναι ανοικτό σε κάθε είδους συνεργασία». Πέρυσι λοιπόν έλεγε στους Έλληνες δημοσιογράφους ότι «η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από την ιδέα ότι η Τουρκία διεκδικεί τα νησιά του Αιγαίου και η Τουρκία να πάψει να φοβάται ότι αποκλείεται από το Αιγαίο». 

Το αντικείμενο του πόθου είναι πασιφανές ότι παραμένει το ίδιο αλλά διαφέρει η προσέγγιση. Πέρυσι ο κ. Νταβούτογλου ξεπέρασε το αξίωμα της διπλωματίας -όταν παζαρεύεις  προσφέρεις αντάλλαγμα- και κατασκεύασε ένα τεχνητό αντάλλαγμα, την ελληνικότητα των νησιών του Αιγαίου. Εν έτει 2012, 100 χρόνια μετά την προσάρτηση των νησιών από την Ελλάδα, και ενώ έχουνε μεσολαβήσει συνθήκες, ιδρύσεις διεθνών και περιφερειακών οργανισμών ο κ. Νταβούτογλου μας απαλλάσσει από ένα βάρος το οποίο όμως λύθηκε ήδη από τον ελληνικό στόλο το 1912. Τουτέστιν, οι Τούρκοι πέρυσι μας καθησυχάσανε καθώς παραιτήθηκαν «καλοπροαίρετα» από τη διεκδίκηση των νησιών, λες και υπήρχε ατζέντα αμφισβήτησης της ελληνικότητάς τους, ζητώντας ως ανταπόδοση, ουσιαστικά, συνεκμετάλλευση. Ωστόσο όσες και όποιες αξιώσεις(π.χ. ελεύθερη διέλευση) έχει η Κόστα Ρίκα, η Νότιος Αφρική ή η Ισλανδία στο Αιγαίο τόσες έχει και η Τουρκία.

Αυτή τη «συνεργασία»(=συνεκμετάλλευση) επανέλαβε στην δεύτερη επίσκεψη ο τούρκος ΥΠΕΞ, διανθισμένη με κολακευτικά σχόλια για τον «εργατικό» ελληνικό λαό. Κάποιος φούρνος θα γκρέμισε. Όχι, απλά φέτος η κατάσταση δεν είναι η ίδια με πέρυσι. Η απειλή πολέμου με τη Συρία, η ανακίνηση του Κουρδικού, η δυτική αποστασιοποίηση λόγω Ιράν, οι γενναίες κυπριακές εξορύξεις και φυσικά το «κακό» Ισραήλ δεν αφήνουν περιθώρια για επίδειξη γυμνασμένων τουρκικών μπράτσων. Οι νέο-οθωμανικές ιδεοληψίες που εξέφραζε ο κ. Νταβούτογλου από το 2001 δεν έχουν θέση στην Τουρκία του 2012.

Δεν μπορείς να μιλάς για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες και ταυτόχρονα να υιοθετείς συμπεριφορές Σουλεϊμάν Μεγαλοπρεπούς, προτάσσοντας βία και ισχύ. Την ώρα της συνάντησης με τους δικούς μας τους φωστήρες 4 μαχητικά αεροσκάφη της τουρκικής αεροπορίας αλώνιζαν στον Βόρειο Αιγαίο.

Εάν η ελληνική διπλωματία δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί μια τέτοια εξαιρετική συγκυρία ασκώντας το νόμιμο της δικαίωμα (ΑΟΖ, επέκταση στα 12 ν.μ.) τότε θα πήξουμε από πολιτικούς που θα χαρίζουν καραβάκια και θρίχες -αλά Βουρτσά – σε ανθρώπους που συνεχίζουν τη σταθερή στρατηγική τους, χαβά εν προκειμένω.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News