Βλέπω αρκετούς φίλους να επικροτούν το κύμα από κριτικά tweets του Δημήτρη Παπαδημούλη. Πράγματι, εσχάτως και για καταστάσεις αδιανόητες για αριστερό κάθε απόχρωσης, ο Παπαδημούλης αντιδρά αισχυντηλά απελευθερώνοντας ένα «ε, όχι και έτσι». Να επιδοκιμάσω, λοιπόν, και εγώ. Ποτέ δεν είναι αργά. Όμως περισσότερο από την αποκατάσταση της χαμένης τιμής, σημασία έχει η πολιτική διάσταση γιατί ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικός πολιτικός μετεωρολόγος. Είναι μαζί ο Θοδωρής Κολυδάς και η Χριστίνα Σούζη του ΣΥΡΙΖΑ. Και πάντα με το mainstream, ποτέ με τους χαμένους. Και όταν επίκειται μεταβολή του καιρού, σπεύδει να ενημερώσει και να τοποθετηθεί αναλόγως. Εξάλλου, αυτή είναι η χρησιμότητα των tweets του. Θυμηθείτε: προεκλογικά ήταν στην πρώτη γραμμή κρατώντας ψηλά την αντίφαση «καταγγελία του μνημονίου και της τρόικας – παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ». Η ευφυΐα και η κουλτούρα του αποκλείουν να μην συνειδητοποιούσε την αντίφαση, αλλά τι να κάνει που αυτή «πουλούσε»; Ήταν, μάλιστα, από τους πιο επιθετικούς. Κάπως έτσι την έπαθε με τον Καμμένο. Δεν περιορίστηκε να αποδοκιμάσει την ΝΔ για το τρίο Βορίδη-Γεωργιάδη-Πλεύρη, κατακεραύνωσε και όσους τολμούσαν να προβλέψουν την τερατογένεση. «Δεν γίνονται αυτά», έγραφε. Να που έγιναν και η πραγματικότητα ξεπέρασε και την πιο διεστραμμένη φαντασία. Όμως η απουσία ενός από τα ικανότερα στελέχη που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν οφείλεται στην παρουσία Καμμένου, στην οποία δεν αφιέρωσε (μέχρι στιγμής, βέβαια) κάποιο αποδοκιμαστικό τιτίβισμα.

Κατά την άποψή μου, δεν ήθελε να μπει στην κυβέρνηση-Ομάχα. Για τους γνώστες της Ιστορίας, το πρώτο κύμα που αποβιβάστηκε στην παραλία Ομάχα της Νορμανδίας αποδεκατίστηκε από τους Γερμανούς. Το δεύτερο και το τρίτο είχαν καλύτερη τύχη. Παρέμεινε, λοιπόν, στην ασφάλεια του παρατηρητή που τιτιβίζει και έχει σχετικά ελεύθερα τα χέρια του ως εφεδρεία. Η συνέχεια είναι χαρακτηριστική. Το πρώτο διάστημα, όσο το mainstream επικροτεί ενθουσιωδώς κάθε παραλογισμό της κυβέρνησης μεταμφιεσμένο σε αξιοπρέπεια, μας αποστομώνει επικαλούμενος την λαϊκή υποστήριξη. Τα γεγονότα, όμως, είναι πεισματάρικα, το κύμα ανορθολογισμού μάς πάει κατευθείαν στα βράχια και ο μετεωρολόγος το βλέπει και προσαρμόζεται. Τον ενοχλούν, πλέον, οι πολλές συνεντεύξεις Υπουργών που φαίνεται ήδη να έχουν πέσει στην Ομάχα και απλώς δεν το έχουν ακόμα αντιληφθεί, δεν θέλει πολυδάπανες παρελάσεις και ταρατατζούμ, εξανίσταμαι με τα τμήματα των ΟΥΚ που προκαλούν ανενόχλητα. Είχε προηγηθεί μια σημαντική συνέντευξή του στο Κόκκινο, που όλοι έδωσαν σημασία στο πρώτο μέρος το διαπιστωτικό, ενώ και το δεύτερο ήταν αποκαλυπτικό, καθότι προειδοποιητικό.

Διαπίστωσε, λοιπόν, ότι: «Ας μιλήσουμε με ρεαλισμό. Σήμερα είμαστε μόνοι μας. Και στους 19 της Ευρωζώνης και στους 29 της ΕΕ».
Ας ξεχάσουμε προς στιγμήν ποιοι μας έφεραν σε αυτή την υπερήφανη απομόνωση και ας κρατήσουμε την δραματικότητα της διαπίστωσης. Που έχει πολιτικές συνέπειες, αλλιώς γιατί να γίνει; Αλλά υπάρχει και προειδοποίηση… Αν, αντίθετα, κανείς αρκείται σε μια επαναστατική ρητορεία και η ζωή των απλών και των φτωχών ανθρώπων χειροτερεύει, τότε δεν καταφέρνει τίποτα. Αυτή την ώρα, που η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει αυτή την ισχυρή λαϊκή αποδοχή, η αλήθεια είναι επαναστατική. Η ειλικρίνεια είναι η μέθοδος για να πετύχουμε σημαντική κοινωνική και πολιτική πρόοδο. Όποιος δεν μπορεί να βοηθήσει, τουλάχιστον ας μη βλάπτει.
Για ποιους κτυπάει η καμπάνα; Ποιοι με πράξεις και παραλείψεις δεν βοηθούν, ποιοι δεν έχουν τον ρεαλισμό που αίφνης ανέκτησε ο Παπαδημούλης; Ποιοι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την πρακτική να αποδέχονται ως ειλικρίνεια όσα μέχρι χτες αποκαλούσαν εθελοδουλία; Ποιοι είναι κολλημένοι στην επαναστατική ρητορεία; Και πάνω από όλα, ποιοι βλάπτουν;

Όλοι ξέρουμε το μυστικό. Και όσο πλησιάζει η ώρα της αλήθειας, ο μετεωρολόγος θα γίνεται και πιο συγκεκριμένος: Καμμένος, Κωνσταντοπούλου, πεσόντες Υπουργοί στην Ομάχα και παλαβές συνιστώσες σε πρώτη φάση· Λαφαζάνης και Αριστερή πλατφόρμα σε δεύτερη, γιατί εδώ οι συσχετισμοί ζορίζουν. 

Μα, θα μου πείτε, ας είμαστε ρεαλιστές. Ανάμεσα σε αυτό που ζούμε -και κυρίως αυτό που θα ζήσουμε- αν συνεχίσουμε όπως πάμε και αυτό που μπορεί να αποφύγουμε, αν γίνει η στροφή στον ρεαλισμό που αχνοπροτείνει ο Παπαδημούλης, τι επιλέγουμε; Προφανώς το δεύτερο με δύο όμως επισημάνσεις: πρώτον, δεν είμαστε λωτοφάγοι και δεύτερον, η στροφή -αν γίνει- δεν θα προκύψει από εκδήλωση προθυμίας αντικατάστασης του Καμμένου στην κυβέρνηση, προθυμία συνοδευόμενη από μαλακή αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση, η στροφή θα είναι επώδυνη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι γιατί εμείς το θέλουμε, αλλά γιατί αλλιώς δεν θα είναι στροφή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News