Ας υποθέσουμε ότι σήμερα λειτουργούσε το στρατόπεδο της Μακρόνησου. Ας υποθέσουμε επίσης ότι η κυβέρνηση Σαμαρά αποφάσιζε να το κλείσει. Μπορείτε να είσαστε σίγουροι ότι η αντίδραση της Αριστεράς θα ήταν καθολικά αρνητική. Η Αριστερά θα έσπευδε να συμπαρασταθεί στους δεσμοφύλακες που «σέρνονται στην ανεργία» και να καταγγείλει «τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιβάλλει τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα»!

Οχι, δεν υπερβάλλω καθόλου. Διότι όπως έδειξαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, οι έννοιες Αριστερά-Δεξιά, όπως επανειλημμένα έχω γράψει, δεν έχουν καμία σχέση με το πελατειακό κοινωνικό μόρφωμα που ονομάζεται «Ελλάδα». Η κατάργηση της ΕΡΤ με τη σημερινή της μορφή θα έπρεπε να ήταν στο επίκεντρο των αιτημάτων της Αριστεράς αν οι λέξεις δεν είχαν χάσει τό νόημά τους σε αυτή τη χώρα. Για δύο, κυρίως, λόγους:

1) Διότι, όπως η Αριστερά είχε επανειλημμένως καταγγείλει, η ΕΡΤ αποτελούσε το φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης. Με ποια λοιπόν λογική υποστηρίζεις σήμερα τη διατήρηση ενός οργανισμού πού έπαιζε, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, έναν τέτοιο κατάπτυστο ρόλο;
2) Διότι η ΕΡΤ ήταν ένας βαθύτατα διεφθαρμένος οργανισμός. Όλοι οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι στην ΕΡΤ έχουν διορισθεί με αδιαφανείς διαδικασίες – ούτε μία δημοσιογραφική θέση δεν προκηρύχθηκε ποτέ δημόσια, ούτε δημοσιοποιήθηκαν ποτέ τα κριτήρια στη βάση των οποίων γινόντουσαν οι προσλήψεις. Στο βαθμό, λοιπόν, που η Αριστερά πρωτοστατεί στο ηθικό αίτημα του «Πόθεν έσχες» (όσον τουλάχιστον αφορά τα εισοδήματα των επιχειρηματιών…) θα υπέθετε κανείς ότι θα πρωτοστατούσε και στο αίτημα του «Πόθεν αίσχες» όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ο κάθε δημοσιογράφος της ΕΡΤ απέκτησε τη θέση (και, προφανώς, το εκ της θέσης απορρέων εισόδημά) του.

Όμως, κανένα απ' αυτά τα πολιτικά κριτήρια δεν έπαιξε ρόλο στην απόφαση της Αριστεράς να υποστηρίξει τη διατήρηση αυτού του αμαρτωλού, με τα δικά της κριτήρια, οργανισμού. Λειτουργώντας με άψογο, ελληναράδικο τρόπο, η Αριστερά έθεσε πάνω απ' όλα τα συντεχνιακά συμφέροντα πού θίγονταν από την κατάργηση αυτού του οργανισμού και όχι τη φύση και τη λειτουργία του υπό κατάργηση οργανισμού.

Για αυτό λοιπόν πιστεύω ότι αν σήμερα υπήρχε η Μακρόνησος και αποφάσιζε να την κλείσει η κυβέρνηση, η Αριστερά θα ήταν η πρώτη που θα αντιδρούσε. Διότι η πρώτη σκέψη της θα ήταν να μη χάσουν τις δουλειές οι δεσμοφύλακες και οι προμηθευτές του στρατοπέδου. Και, φυσικά, θα έβρισκε πρόθυμους συμπαραστάτες την ΕΣΗΕΑ που θα κήρυσσε αμέσως απεργία για να διαμαρτυρηθεί για το κλείσιμο των δημοσίων (φυσικά!) στρατοπέδων από τον «ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό», ενώ θα διέγραφε πάραυτα κάθε δημοσιογράφο που θα τολμούσε να υποστηρίξει το αντίθετο. Και, φυσικά, να μην ξεχάσουμε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που θα κατέβαζε τις μάζες σε μαχητική διαδήλωση με το σύνθημα «Δεσμοφύλακες ενωμένοι ποτέ ηττημένοι!». Άσε δε τους κουκουλοφόρους που θα έκαιγαν την Αθήνα με το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τη Μακρόνησο»!

Στο «1984» ο Οργουελ μιλούσε για μια κοινωνία όπου οι λέξεις στο βωμό της προπαγάνδας είχαν χάσει τελείως το νόημά τους. Το έργο του θεωρήθηκε επαναστατικό και προφητικό. Είμαι σίγουρος ότι αν ο μεγάλος Άγγλος συγγραφέας είχε επισκεφθεί την Ελλάδα σήμερα θα είχε μελαγχολήσει βαθύτατα βλέποντας ότι υπήρχε μια γωνιά της Γης όπου οι εξελίξεις είχαν υπερβεί και τις πιο πεσιμιστικές προφητείες του. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News