Δεν είναι περισσότερο συμπαθή τα θυμωμένα πιτσιρίκια που πάνε την «επανάστασή» τους ως το τέλος έστω και τσιρίζοντας για ώρες; Δεν είναι πιο αξιοπρεπείς οι σχέσεις όταν μετά τον πρώτο χωρισμό δεν δοκιμάζουν πισωγυρίσματα; Είναι. Στην πολιτική τα απόλυτα εικάζω πως χρήζουν εφαρμογής δύο παραπάνω.

Καμία έκπληξη από την απόφαση των διαγραμμένων του ΠΑΣΟΚ (ladies first: Αποστολάκη, Ξενογιαννακοπούλου, Παπανδρέου… και Παραστατίδη, Ρομπόπουλου) να δώσουν το παρών στην ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου του κόμματος. Θα’ πρεπε κάποια στιγμή να κάνουμε ξεκάθαρο –στην πράξη γιατί αλλού δεν ταυτίζονται…- πως η «τέχνη» της πολιτικής και η τεχνική της κυβίστησης είναι δυο άλλα πράγματα και είναι ξένα μεταξύ τους. Δεν βρίσκω την ισορροπία ανάμεσα στους λόγους για τους οποίους διεγράφησαν και στον λόγο για τον οποίο θα’πρεπε να επιστρέψουν στο κόμμα. Ποιά είναι η τομή που ενώνει τη λιποταξία του (πρόσφατου) τότε με την προσεχώς στράτευση; Άλλαξε γνώμη το ΠΑΣΟΚ για το νέο μνημόνιο;

Ακόμη κι αν το κόμμα, ο νέος αρχηγός, τα στελέχη κλείσουν με δηλώσεις (με τι άλλο;) τη μαντρόπορτα για τα απολωλότα, εικάζω πως ο ψηφοφόρος τους θα πρέπει πολύ να πιστεύει στις ικανότητές τους στην άσκηση πολιτικής και φυσικά στη διακυβέρνηση του τόπου, προκειμένου να δώσει την ψήφο του. Είναι οι πολιτικοί που θέλουμε; Ή είναι οι πολιτικοί που έχει στη διάθεσή του το ΠΑΣΟΚ αφού δεν έχει ή δεν πείθει πια προκειμένου να αποκτήσει τους καλύτερους;

Πιο απλά: Αρχίσαμε; Ή ξαναρχίσαμε;

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News