Photo: Μαρία Μαράκη

Το διάστημα από την εκλογική συντριβή της ΝΔ έως σήμερα, ήταν ευκαιρία να συζητηθούν πολλά. Πολιτικά. Συζητήθηκαν ελάχιστα και αγνοήθηκαν σχεδόν όλα τα ουσιαστικά.
Όπως και όταν η ΝΔ ήταν στην κυβέρνηση, έτσι και τώρα στην αντιπολίτευση τα πάντα είναι υπόθεση των μηχανισμών διαχείρισης. Μηχανισμοί κυβέρνησαν με τη φοβερή στρατηγική τού «ό,τι κάτσει» (και φυσικά, γι’ αυτό έκατσαν αλλεπάλληλα κρούσματα διαφθοράς και μόνο δεξιές και ακροδεξιές επιλογές, οι οποίες θεωρούνται αυτονόητες στο κλίμα εθνικής παπορολογίας* που εδώ και πολύ καιρό ορίζει τις δημόσιες συζητήσεις), μηχανισμοί διεκδίκησαν την προτίμηση και των κομματικών στελεχών, μελών, φίλων…
Αν τολμούσες, το διάστημα της διακυβέρνησης από τη ΝΔ να συζητήσεις για ιδεολογία με κυβερνητικά στελέχη, γελούσαν. Τους αρκούσε ότι οι ίδιοι διακινούσαν για τους εαυτούς τους την εικόνα των «καθαρών» που έπρατταν ό,τι είναι «εθνικώς φρόνιμο». Το ίδιο έγινε και το τελευταίο διάστημα, το προεκλογικό διάστημα στα εσωκομματικά του κόμματος.
Με τους στρατούς διαμορφωμένους ήδη, μπαίνουν σήμερα γύρω στους 4.500 συνέδρους στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Μην ελπίζετε παρά μόνο σε μεμονωμένες, σχεδόν περιθωριακές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις στην κομματική βάση. Περιμένει κανείς να τις βρει στην κορυφή, περιμένει δηλαδή από τους υποψήφιους αρχηγούς να ξεδιπλώσουν τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του κόμματος που ονειρεύονται. Υπάρχει ελπίδα;
Κατά τη γνώμη μου, δεν έχουμε καμία ελπίδα να πει κάτι παραπάνω από τις γνωστές παπορολογίες, διανθισμένες με θεσσαλονικιώτικο φολκλορισμό, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Συνεχίζει στην κούρσα όχι για να διαπραγματευτεί ως ρυθμιστής, όπως γράφεται, τα κουκιά που θα πάρει με το νικητή (τα κουκιά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός όταν αυτός απομακρυνθεί από τη μέση). Το μόνο που τον νοιάζει είναι να δείξει ότι είναι παράγων εξουσίας, ελπίζοντας ότι όσο πιο ψηλά σταθεί τόσο πιο πολύ ευνοϊκά θα αντιμετωπιστεί όταν αρχίσουν να εκδικάζονται υποθέσεις παράβασης κανόνων «για χάρη του μακεδονικού λαού».
Δεν έχουμε ελπίδα ούτε από τον Αντώνη Σαμαρά να πει κάτι που δεν το ξέρουμε. Μεταξύ της εθνοπατριωτικής κοινοτοπίας και του κομματικού μελό, οι επιλογές είναι ελάσσονες. Ο κ. Σαμαράς επένδυσε στη δημοκρατία της συγκίνησης για να οχυρωθεί έναντι της πραγματικής αδυναμίας του να προσανατολίσει το κόμμα σε, ουσιαστικά ανταγωνιστική της σοσιαλδημοκρατίας, σύγχρονη ευρωπαϊκή ιδεολογία. Υπ’ αυτόν, η ΝΔ θα συνεχίσει να πολιτεύεται όπως και το προηγούμενο διάστημα: με μηχανισμούς και επικοινωνιακά τρικ. Είναι όμως δυνατόν να οδηγήσει στην εξουσία το κόμμα, είναι δηλαδή δυνατόν να εμπνεύσει τον λεγόμενο «μεσαίο χώρο», και από εκεί να αντιμετωπίσει πραγματικά τα προβλήματα, στην ουσία ένας Καρατζαφέρης με καλές σπουδές;
Η μοναδική ελπίδα, άρα, να ακούσουμε πολιτικό λόγο εναποτίθεται στην Ντόρα Μπακογιάννη. Έχει νόημα να περιγράψει, με σαφήνεια, το φιλελεύθερο πρόσωπο του κόμματος που οραματίζεται, έχει νόημα να δούμε τι λέει για τον τεράστιο δημόσιο τομέα, για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας της χώρας, για τη θέση της στην Ευρώπη. Έχει νόημα να προδιαγράψει αν ο φιλελευθερισμός της περιλαμβάνει τα δικαιώματα των μειονοτήτων, τους ξένους, τις βασικές κινήσεις για λιγότερο κράτος. Έχει νόημα, δηλαδή, να είναι ακριβής και να αναφέρει σε ποια σημεία και πώς το υπό ανασυγκρότηση κόμμα θα αποστασιοποιηθεί από τις επιλογές του Κώστα Καραμανλή. Είναι μια επιλογή με ρίσκο. Αν υπάρξει σαφής, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι από το μελλοντικό εγχείρημα θα απουσιάζει μεγάλο τμήμα του σημερινού βαθέος κόμματος – άρα, μπορεί να συρρικνωθούν τα ποσοστά της στην εκλογική διαδικασία. Αν όμως, από την άλλη, δεν περιγράψει με σαφήνεια τις ιδεολογικές σταθερές της πολιτικής της, άρα και τις προθέσεις της, αν κινηθεί στα όρια της κομματικής κοινοτοπίας προσπαθώντας απλώς να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους από το ακροατήριο, αντιμετωπίζει έναν άλλο κίνδυνο: να εκλεγεί κι ύστερα να μην μπορεί να κάνει τίποτα, να μείνει με δεμένα τα χέρια, επικεφαλής ενός μηχανισμού που, ακόμα μια φορά, τις τύχες του θα καθορίζουν τα διάφορα καπετανάτα εντός.
Η κυρία Μπακογιάννη έχει τη στήριξη του μεσαίου χώρου, εντός κι εκτός του κόμματός της. Χρειάζεται, φυσικά, και μεγάλο τμήμα της κομματικής βάσης. Πώς θα επιχειρήσει να την κερδίσει; Από την απάντηση που θα δώσει η ίδια με την ομιλία της στο συνέδριο, από τις θέσεις και τις προτάσεις της, από την ιδεολογική καθαρότητα ή μη που θα εκφράσει, θα κριθούν και οι προοπτικές της ενδεχόμενης επικράτησής της. Ιl gran rifiuto.

*παπορολογία: λόγια του αέρα που, ως γνωστόν, τα φέρνει το παπόρι.

 

 

Οι γαλάζιοι φάκελοι

 

Ερχεται η ώρα της Ντόρας;

Οι καταβολές του Σαμαρά
Τι θέλει ο Παναγιώτης Ψωμιάδης;

Προωθούμε την υποψηφιότητα Γραμματικάκη!

Βρείτε τον νέο πρόεδρο και ταξιδέψτε στο Παρίσι!

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News