Εσχάτως βλέπω όλο και περισσότερους να αντιλαμβάνονται με καθυστέρηση τι εννοούσε ο Σημίτης όταν σε μια έκρηξη οργής είπε «αυτή είναι η Ελλάδα». Επίσης κάποιοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αν δεν είχαν υπονομεύσει τον Γιαννίτση, το ασφαλιστικό που οσονούπω εκρήγνυται θα ήταν ήδη σε βιώσιμη τροχιά. Σας κάνω επίσης την πρόβλεψη ότι σε λίγο όταν η διχοτόμηση επι του εδάφους στην Κύπρο θα είναι κοινός και μη αναστρέψιμος τόπος θα μετανιώσουν για την δαιμονοποίηση του σχεδίου Ανάν στην οποία με πατριωτικό πάθος επιδόθηκαν. Στο τέλος , θα υπάρξει και μια ανομολόγητη νοσταλγία για την εποχή του επάρατου εκσυγχρονισμού, τότε που η χώρα έβαζε στόχους, είχε κύρος και κυρίως σοβαρότητα.

 

Τον ξέρω τον «αντίλογο»: αφού αυτή ήταν η Ελλάδα γιατί δεν έκανε περισσότερα για να την αλλάξει; Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Σημίτης έκανε λιγότερα από όσα ήθελε και περισσότερα από όσα μπορούσε. Ο προοδευτικός εκσυγχρονισμός της χώρας απαιτούσε παρατεταμένη συστράτευση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Για ένα διάστημα η κοινωνία έβαλε τα δυνατά της και ανταποκρίθηκε αλλά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων μαζί και το μισό ΠΑΣΟΚ ήσαν απέναντι. Η πρόοδος δεν εξασφαλίζεται με εμβρυουλκό.

Μόλις η κοινωνία λαχάνιασε αναζήτησε ένα εκ γενετής κουρασμένο από την αδράνεια πολιτικό. Ο «και μετά θα καααάθεσαι» Καραμανλής έφαγε από τα έτοιμα του Σημίτη επι πέντε χρόνια και εξάντλησε και τα τελευταία αποθέματα αξιοπιστίας της χώρας . Εδώ είμαστε τώρα και πρέπει να κοιτάξουμε πάλι μπροστά Ούτε το ανακηρυχθέν περίπου σε προστατευόμενο σύμβολο δάκτυλο της Αφροδίτης έχει τόση σημασία όσο νομίζουν ορισμένοι ούτε ο χρυσός που μας πήραν οι Γερμανοί θα μειώσει το έλλειμμα ( μάλλον θα αυξήσει το περίσσευμα γραφικότητας). Η συνταγή διεξόδου από την κρίση είναι δοκιμασμένη από του Σημίτη τον καιρό: λιγότερα συνθήματα, λιγότεροι λεονταρισμοί και πιο πολλή δουλειά
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News