Τι ψάχνουμε σε έναν πολιτικό; Καταρχήν να είναι τίμιος και ευφυής. Κι επειδή κι ο ίδιος ξέρει πως το ψάχνουμε, κάνει τα πάντα ώστε τουλάχιστον να φαίνεται τίμιος και ευφυής κι ας μην είναι. Γιατί ο κλέφτης-βλάκας ψήφους δεν βλέπει. Ψάχνουμε όμως και κάτι άλλο: να είναι ο ηγέτης μας υγιής. Δεν είναι σωστό, γιατί τι φταίει ο πολιτικός που αρρώστησε; Δεν είναι ευγενικό, το ξέρω, αλλά επηρεάζει. Κι ας μην το μαρτυράμε. Δεν το γνωρίζουμε μόνο οι ψηφοφόροι αλλά και οι πιθανοί ηγέτες. Γι αυτό και η ιστορία είναι γεμάτη από ηγέτες που κρύβουν τα σοβαρά προβλήματα υγείας τους. Ο Ρούσβελτ έκρυβε ότι ήταν παράλυτος για να μη χαλάσει το ίματζ. Ο γιατρός του Αϊζενχάουερ βάφτισε ανακοπή του προέδρου των ΗΠΑ «δυσπεψία». Σήμερα, ο Τσάβες αρνείται να αποκαλύψει τι καρκίνο έχει, κι ας είναι σε προεκλογική περίοδο η Βενεζουέλα. Για να μην απογοητεύσουν το λαό; Για να μη χάσουν την εξουσία; Γιατί κρύβουν τα προβλήματα υγείας τους οι πολιτικοί; Όποιος κι αν είναι ο λόγος, κατά κανόνα τα κρύβουν.

Ο Σαμαράς είναι ο κανόνας. Απέκρυψε το χρόνιο και αρκετά σοβαρό όπως φάνηκε πρόβλημα υγείας του μέχρι να κερδίσει τις εκλογές. Τηλεδημοκρατία, δικτατορία της εικόνας, όπως θέλετε πείτε το, πάντως ο πρόεδρος της ΝΔ και οι spin doctors του αποφάσισαν πως δεν θα του πήγαινε το πειρατικό look προεκλογικά. Θα σκέφτηκε: να κάτσω μια εβδομάδα κλινήρης και να χάσω διαδοχικές συσκέψεις πριν την κάλπη με Λυκουρέντζο, Μεϊμαράκη και Μουρούτη;  Ή να αναβάλω την επέμβαση για πιο μετά, πιο χαλαρά, αμέσως μετά τις εκλογές που θα έχω γίνει πρωθυπουργός; Κι αν χάσω τη Σύνοδο Κορυφής στην οποία ίσως κριθεί το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης; Έλα μωρέ.

Ο Ράπανος είναι η εξαίρεση.  Οι περισσότεροι ηγέτες κρύβουν ασθένειες που έχουν για να φαίνονται δυνατοί. Ελάχιστοι προβάλλουν ασθένειες που είχαν παλιά αλλά δεν έχουν πια για να φανούν αδύναμοι. Ο πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας δέχθηκε αρχικά να γίνει πολιτικός και να κάτσει στην πιο κρίσιμη καρέκλα. Υπουργός Οικονομικών. Και όταν το μετάνιωσε, είτε επειδή δεν πλαισιώθηκε από τα στελέχη που επιθυμούσε είτε υπό το ασήκωτο βάρος της ευθύνης, φαίνεται πως προτίμησε να επικαλεστεί, με σημαντική καθυστέρηση, ασθένεια.

Διπλωματική ασθένεια; Μακάρι ο κύριος Ράπανος να τολμήσει να πει σύντομα ο ίδιος όλη την αλήθεια. Ωστόσο, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι το εξής: και ο υπουργός οικονομικών και ο πρωθυπουργός της χώρας παίζοντας παιχνίδια με την υγεία και τη δημόσια εικόνα τους ζημίωσαν την Ελλάδα αφήνοντας την ακέφαλη, σε μία κρίσιμη για το μέλλον μας Σύνοδο Κορυφής.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News