Παρακολουθώ τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου στην Τρίπολη. Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, αρχικά έχει την ιδέα να κλειδώσουμε στα σπίτια τους παππούδες για να μην ψηφίσουν στις εκλογές την παραμονή στην υπάρχουσα κατάσταση. Προκειμένου, λέει, να διαφυλάξουν τα πιάτα φαγητού που τους έχουν απομείνει, θα ψηφίσουν λάθος. Συνεπώς η λύση, σύμφωνα με τον Πάνο Καμμένο, είναι να πάρουμε οι νέοι άνθρωποι την τύχη του τόπου στα χέρια μας και προφανώς και τα λουκέτα για να μαντρώσουμε τους ηλικιωμένους. (Παρένθεση… έχει υπόψιν του ο κ. Καμμένος, που καλοβλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ, την ηλικία του Κωνσταντίνου Τσουκαλά που είναι -και δικαίως βέβαια- το πρώτο όνομα στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ;). Για τον Πάνο Καμμένο, τους παππούδες της χώρας απασχολεί μόνο το φαγητό τους… Την απαξίωση στον χρόνο που φεύγει, την απαξίωση στο γήρας δηλαδή, τη βρίσκει κανείς μπροστά του κατά τα έργα του. Είναι λυπηρό να σκέφτεται με τέτοιους αφορισμούς όταν μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται ως νέος και άρα ως το μέλλον της πατρίδας του.

Στη συνέχεια των δηλώσεών του, γίνεται πρωτόγνωρα αριστερός για να δικαιολογήσει, φυσικά, ότι αν του κάτσει θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Διευκρινίζει κάπως έτσι ότι κανείς δεν θα έπρεπε να φοβάται τους κομμουνιστές, μιας και δεν είμαστε στο 1945 και άρα οι κομμουνιστές δεν παίρνουν κεφάλια με τα κονσερβοκούτια. Στην ίδια γραμμή βεβαίως και το πρώτο σποτάκι του κόμματος, όπου ο Καμμένος σε ρόλο συμβούλου βοηθά τον μικρό Αλέξη να μην εκτροχιαστεί το τρενάκι του. Ελάτε τώρα, το όνομα του πιτσιρικά και οι χαρακτηρισμοί «καλός», «αναγκαίος» κ.λπ. είναι τυχαίοι. Στα σοβαρά, πάντως με αυτό το πρώτο προεκλογικό σποτάκι ο Πάνος Καμμένος μοιάζει περισσότερο να διεκδικεί ένα βλέμμα του Αλέξη Τσίπρα – λίγα ψίχουλα αγάπης – και λιγότερο να απευθύνεται στους πιθανούς ψηφοφόρους του. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News