Πενήντα χρόνια πριν, το 1965, κυκλοφόρησε το Yesterday, το μελαγχολικό τραγούδι που συνέθεσε εξ ολοκλήρου ο Paul McCartney των Beatles (αλλά εμφανίσθηκε λόγω μάρκετινγκ στον δίσκο με τον ίδιο τρόπο που δίνονταν και τα άλλα τραγούδια τους, με υπογραφή Lennon-Paul McCartney). Ένα τραγούδι που θεωρείται από τα πιο επιτυχημένα στην ιστορία της ποπ ροκ κουλτούρας, με πάνω από 2.000 διαφορετικές εκτελέσεις και διασκευές και που ψηφίσθηκε στο Radio 2 του BBC ως το καλύτερο τραγούδι του 20ού αιώνα και ως το Νο 1 ποπ τραγούδι όλων των εποχών από το Rolling Stone.

Εκτός όμως από αυτά, έχω την αίσθηση πως το Yesterday συνδέεται με το «σήμερα», όχι μόνο μέσω της αναφοράς σε προσωπικά συναισθήματα στο πλαίσιο μιας σχέσης, (για την οποία, άλλωστε, γράφτηκε) αλλά μέσα από μια σειρά συνειρμών που σχετίζονται τόσο με το παρασκήνιο της παρουσίασης του τραγουδιού, όσο και με το νόημα των πρώτων του στίχων. 

Έτσι, σ’ αυτό το τραγούδι κρυβόταν η ρήξη μεταξύ Lennon-Paul McCartney που οδήγησε σε διάλυση τους Beatles, ρήξη που επιμελώς αποκρύφτηκε από τον μάνατζερ του συγκροτήματος, που παρουσίασε ενωμένο το συγκρότημα, στο οποίο υπήρχε ήδη ο σπόρος τής διάσπασης. Κάπως σαν την αυτόνομη παρουσία της Αριστερής Πλατφόρμας στον ΣΥΡΙΖΑ που τελικά οδήγησε στη διάσπασή του με αποτέλεσμα τις εκλογές. Άλλωστε, η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα δεν έγινε μετά από μία πορεία ωρίμανσης αλλά εσπευσμένα για το μπόνους των 50 εδρών (κάτι σαν το μάρκετινγκ των Beatles που δεν άφησε να φανεί η διαφοροποίηση που άρχιζε μεταξύ των μελών του συγκροτήματος).

Βέβαια υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: η αρχή της διάσπασης των Beatles συνδυάσθηκε με τη δημιουργία μιας μεγάλης επιτυχίας ενώ η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ (και η πορεία προς τις εκλογές) είναι αποτέλεσμα μιας βαριάς ήττας. Μιας ήττας που δεν ήταν μόνο τού ΣΥΡΙΖΑ αλλά οδήγησε τη χώρα σε ακόμα χειρότερη κατάσταση από αυτήν για την ανατροπή της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε πολλές ελπίδες.

Ήρθαμε έτσι σε μία κατάσταση που περιγράφουν πολύ καλά οι πρώτοι στίχοι του Yesterday:

«Χθες, όλα τα προβλήματά μου φαίνονταν (να είναι) τόσο μακριά
Τώρα είναι σαν να έχουν έρθει για να μείνουν
Ω, πιστεύω στο χθες»

Πράγματι, πόσο σοβαρά ασχολήθηκε το πολιτικό σύστημα πριν από το 2009 με τα προβλήματα που παραμόνευαν; Πόση σχέση είχαν με την πραγματικότητα π.χ. οι υπερφίαλες αναφορές στην ισχυρή Ελλάδα την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Καμία βέβαια, καθώς, μέσα στην ευφορία που δημιούργησαν το φθηνό δανεικό χρήμα λόγω της πρόσδεσης στο άρμα του ευρώ, προβλήματα όπως η ανάπτυξη, η αντιμετώπιση του χρέους, ή το ασφαλιστικό φαινόταν πως βρίσκονται πολύ μακριά.
Ενώ τώρα, μετά από τις σπασμωδικές ενέργειες των τελευταίων μηνών που οδήγησαν και τον ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο που πριν κατηγορούσε, είναι πια σαφές στη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ότι τα προβλήματα έχουν έρθει για να μείνουν.
Όμως, απέναντι στο ζοφερό μέλλον, πολλοί είναι ακόμα αυτοί που, αντί να στρατευθούν στον δύσκολο αγώνα της ανασυγκρότησης, μιλάνε για το μέλλον κοιτώντας προς το παρελθόν, πιστεύοντας ότι το χθες είναι ο χαμένος παράδεισος. Αυτό το χθες που έδειχνε σαν παράδεισος, όχι επειδή δεν είχαμε προβλήματα, αλλά επειδή η μεγάλη πλειοψηφία αρνούνταν πεισματικά να τα δει.   

Ο Κωνσταντίνος Καραλής είναι Χημικός Μηχανικός και Οικονομολόγος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News