Η μάχη, ακούμε, πρέπει να κερδηθεί. Τα επιτελεία των κομμάτων βρίσκονται σε συναγερμό. Από την πολιτική αντιπαράθεση περάσαμε σε υβρεολόγιο της αντίπαλης παράταξης. Τσιτάτα πολιτικών από διαφορα έθνη επιστρατεύονται για να στηριχθούν οι θέσεις του κόμματος.

Οι εκλογές στην Ελλάδα μας ξεπερνούν, ως μικρό και προβληματικό λαό, ανάγονται μέσω διαφόρων ΜΜΕ, του ελληνικού αλλά και του αλλοδαπού Τύπου, σε υπερφυσική παράσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει μόνο να κυβερνήσει την Ελλάδα. Όχι. Θέλει να αλλάξει την εξέλιξη της Ευρωπαϊκης Ένωσης. Να κάνει τη μεγάλη παρέμβαση, έστω εκπροσωπώντας ένα 35% των Ελλήνων ψηφοφόρων, ριζική παρέμβαση, ανατρεπτική στο σύνολο της κοινότητας των εθνών της Ευρωζώνης. 
Μιλάμε για ΤΗΝ μόχλευση! Ή, κάπως πιο σεμνά, για την ελληνική υπερβολή.

Γράφει ο Νίκος Δήμου:
«Αξίωμα: Ένας Έλληνας κάνει ό,τι μπορεί για να μεγαλώσει το άνοιγμα ανάμεσα σε επιθυμία και πραγματικότητα».
Και λίγο πιο κάτω:
«Βασικοί ψυχικοί παράγοντες για το μεγάλωμα του ανοίγματος: η μόνιμη τάση υπερβολής, που μας οδηγεί πάντα στα άκρα και η, επίσης μόνιμη, εσωτερική μας αντίφαση και παλινδρόμηση.
"Ουδέν προς ημάς", η "μεσοτης" του Αριστοτελη».

Ακόμα και ένα νέο κόμμα, το Ποτάμι, δεν υστερεί σε υπερβολές. «Να τα αλλάξουμε όλα!».
Αυτό είναι το σλόγκαν του. Με μια διευκρινιστική υποσημείωση.
Δεν θα αναφερθώ εδώ στις θέσεις ούτε στις αντιθέσεις των κομμάτων. Αυτό γίνεται ήδη εκτενέστατα από πολλούς. Στην ταμπακιέρα την προσοχή σας, παρακαλώ!

Για την ταμπακιέρα, δεν ακούμε τίποτα! Εννοώ την κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα, η οποία δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της χωρις δανεικά. Ακούμε πολλά για αυτά που έχουμε λαμβάνειν ή είμαστε αναγκασμένοι να επιστρέψουμε. Μιλάμε σχεδόν πάντα για τον δανεισμό. Για ρυθμίσεις των χρωστούμενων. Για στάση πληρωμών. Για 70 δισ. κόκκινα δάνεια που θα αποχρωματιστούν με τη βοήθεια του Θεού ή με τη συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ.

Γράφει ο Πλούταρχος:
«Θέλω όμως να δείξω σε όσους σπεύδουν απερίσκεπτα να δανειστούν πόση ντροπή φέρνει αυτό και πόση στέρηση της ελευθερίας, καθώς και ότι ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας. Έχεις; Μη δανείζεσαι, γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι, γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου».

Δεν θα παραθέσω άλλα κομμάτια από τον Πλούταρχο. Όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει το μικρό βιβλιαράκι με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού», εκδόσεις Νεφέλη.

Μη βιαστείτε να με λιθοβολήσετε, λέγοντας ότι οι σύγχρονες επιχειρήσεις χρειάζονται τα δανεικά. Είμαι δεκαετίες μέσα στις επιχειρήσεις και ειδικά στη βιομηχανία και ξέρω τι απαιτείται. Μπορεί να διαβάσετε το σχετικό άρθρο μου στο protagon "Πώς δημιουργείται το χρήμα."

Το θέμα είναι ο στοχευμένος δανεισμός προς επένδυση και η απόδοση. Συμπεριλαμβανoμένης της επιστροφής των δανεικών με τους συμφωνηθέντες τόκους. Για να προχωρήσει περαιτέρω η επιχείρηση με βάση την αξιοπιστια και με τη δημιουργία προϊόντων και ανταγωνιστικών υπηρεσιών. Τόσο απλά.

Τον δανεισμό προς κατανάλωση επικρίνει ο Πλούταρχος. Αλλά ποιος από τους νέους Έλληνες μελετάει τους αρχαίους;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News