Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Aν η συλλογική ζωή, ή μάλλον ή ύπαρξη μιας συλλογικότητας, έχει νόημα, δηλαδή αντίκρισμα στις μέρες μας, τότε όσοι έχουν την ευθύνη της συλλογικής ζωής της ΔΗΜΑΡ, ας περισώσουν ό,τι απέμεινε από το ηθικό κεφάλαιό της. Ας μην το εξευτελίζουν πηαίνοντας το, γυρίζοντας συχνά και εκθέτοντάς το στων συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία…

Μια ήττα, ακόμα και μια συντριπτική ήττα, δεν είναι το τέλος του κόσμου, αν ήρθε υψώνοντας μια καθαρή σημαία και προτείνοντας μια πολιτική, η οποία μπορεί αργότερα να δικαιωθεί. Μια συντριβή είναι ανεπανόρθωτη όταν επήλθε γιατί αγνόησες τις ανάγκες ενός συγκριμένου, μη πλειοψηφικού μεν, αλλα απαιτητικού, οξυδερκούς και ευαίσθητου ακροατηρίου, που είναι σάρκα από τη σάρκα σου και κυρίως ο νους και η ψυχή σου. Δυο ιδρυτικά μέλη εκλέχτηκαν από άλλο ψηφοδέλτιο, αλλά από τους ίδιους τους πρώην ψηφοφόρους.

Πόσο δύσκολο είναι να πουν: «Κάναμε λάθος πολίτες, και αν δεν το έχουμε καταλάβει εμείς, φτάνει και περισσεύει που το καταλάβατε εσείς. Εσάς θα ακούσουμε για να καταλάβουμε». Να΄ναι, άραγε, αυτή η θέση δήθεν μια «υποταγή στο πόπολο»; Όχι, βέβαια. Υπόκλιση στον κοινό νου είναι. Αντίθετα, υποταγή στο «πόπολο» είναι να λες « ίσως ναι σε όλους, ίσως και όχι, αλλά οπωσδήποτε ΝΑΙ στο ΣΥΡΙΖΑ…» επειδή του έχει δώσει τη συγκατάθεσή του ο λαός. Είναι, όμως, και η σπουδή προς τους μεγάλους όγκους, που προδίδει την ήττα της πολιτικής από την μικροπολιτική και το προβάδισμα των ελιγμών στην πολιτική δωματίου.

Η τελευταία ευκαιρία είναι η διάσωση της αξιοπρέπειας.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News