Αν δεν το καταλάβατε, τα περιοριστικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση (που ήταν κόντρα στη φιλοσοφία της, αλλά τα εφαρμόζει, όπως και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου), χτυπάνε κατακούτελα τον κοινωνικό αποκλεισμό. Διότι, αντί να θρηνούμε σπίτι μας τους χαμένους μισθούς και συντάξεις, θα βγούμε στους δρόμους. Μισή ώρα κάθε μέρα στα ΑΤΜ για τα 60 ευρώ, άλλη μισή ώρα στα σούπερ μάρκετ για το γάλα, το γιαούρτι, το ψωμί, τρία τέταρτα για γύρα στα φαρμακεία (να βρούμε τα χάπια για την πίεση, τον θυρεοειδή και τη χοληστερίνη), φάγαμε το πρωινό μας. Κυρίως όμως θα κάνουμε γνωριμίες, θα μιλήσουμε, θα γίνουμε κοινωνικά όντα.

Μου άρεσαν επίσης οι δηλώσεις του Διονύση Σαββόπουλου. «Δεν φοβάμαι τη δραχμή. Δεν φοβάμαι το ευρώ, που σαφώς το προτιμώ. Φοβάμαι μόνο τον διχασμό που τρέχει στο αίμα μας από τον καιρό του Θουκυδίδη ως τις μέρες μας». Ξεκάθαρη δήλωση. Τι δεν καταλάβατε; Ο Δ. Σαββόπουλος δεν είδε τη σύμπραξη της Χρυσής Αυγής στη Βουλή προχτές, δεν πληροφορήθηκε τη μήνυση της Ρ. Μακρή κατά του Γ. Στουρνάρα για «διασάλευση του δημοκρατικού πολιτεύματος», δεν την άκουσε να υπενθυμίζει στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ότι «οι Γερμανοί εκτελούσαν τους ταγματασφαλίτες»… Δεν αναρωτήθηκε με ποια εχέγγυα θα γίνει το δημοψήφισμα – σε ένα ψηφοδέλτιο όπου το «όχι» καπελλώνει το «ναι» – αν θα υπάρχουν δικαστικοί αντιπρόσωποι και ποιος θα τους καταβάλει τα έξοδα. Όλα αυτά εξισώνονται, γίνονται ένας χυλός ευθύνης και βαφτίζονται διχασμός.

Επίσης μου αρέσουν οι δηλώσεις των διάσημων Ελλήνων της διασποράς – όπως του Κώστα Γαβρά. Από το παριζιάνικο σπίτι του, με μεγάλη συγκίνηση απευθύνθηκε στην ηλικιωμένη (που είδαμε να σωριάζεται στην ουρά των ΑΤΜ) και της συνέστησε «κουράγιο» προτρέποντάς την να συνεχίσει τον «ωραίο αγώνα» της, για την αξιοπρέπεια του λαού μας…

Φυσικά χάρηκα που η κ. Θάνου έγινε χτες Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, πρόωρα – πριν λήξει δηλαδή η θητεία του προκατόχου της. Η κ. Θάνου με είχε συγκινήσει τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν είχε στείλει επιστολή στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ (εκ μέρους της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων) για να διαδηλώσει «τη στήριξη του ελληνικού λαού στην ελληνική κυβέρνηση». Τώρα πια είμαι απολύτως ήσυχη. Στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα της ρωμαϊκής θεάς Γιουστίτσια που ήταν τυφλή, για να 'ναι δίκαιη.

Τέλος, χάρηκα που η κυβέρνηση βρήκε τους σωστούς συνομιλητές για να εκτιμήσει την κατάσταση στην αγορά πετρελαιοειδών. Με αντικειμενικά κριτήρια και προσπερνώντας παλαιότερες καταγγελίες της (για συγκεκριμένο επιχειρηματία που είχε «την εύνοια του πρωθυπουργού» Α. Σαμαρά), ή διευρύνοντας τις φιλικές της σχέσεις  με άλλους, απευθύνθηκε στην Aegean Oil, τη Motor Oil και τα ΕΛΠΕ κι έλαβε τη «διαβεβαίωση» πως η κατάσταση εξελίσσεται «ομαλά».

(Με το μυαλό μου τραγουδώ επίμονα το γνωστό γαλλικό τραγούδι «όλα πάνε πολύ καλά, κυρία Μαρκησία». Όπου, ο βαλές αφηγείται στην κυρία Μαρκησία τα νέα του σπιτικού της – «όλα πάνε καλά κυρία Μαρκησία» της λέει, μόνο που η γκρίζα φοράδα σας ψόφησε, χάθηκε στην πυρκαγιά που έκαψε τον στάβλο σας, εξαιτίας της φωτιάς που κατέστρεψε το αρχοντικό σας, την οποία έβαλε ο Μαρκήσιος όταν αυτοκτόνησε επειδή έμαθε ότι καταστράφηκε κι έρριξε κάτω τα κεριά. Εκτός απ΄ αυτά, όλα πάνε πολύ καλά κυρία Μαρκησία»).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News