Το πρωί ένας φίλος μου μιλούσε για έξυπνους και χαζούς λαούς. Του απάντησα πως δεν υπάρχουν. Τότε άρχισε τις αναλύσεις για μέσους όρους, για πολιτιστικές καταβολές, για κοινωνικά δεδομένα και ένα σωρό άλλες «ανθρωπολογικές» αναλύσεις. Με έπεισε τελικά. Τις χαίρομαι τέτοιες συζητήσεις. Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε group therapy και μεταξύ μας λέμε πράγματα για να ξαλαφρώσουμε.

Μετά σκέφτηκα αν ο κάθε Μπαλτάκος αξίζει τόση ανάλυση και τόσα χτυπήματα στα πληκτρολόγια. Τον φαντάζομαι να συζητά με τα φιλαράκια στο «δίκτυο» της «φυλής», μετά τις αποκαλύψεις. Είναι σαν να τον έχω μπροστά μου: «Θα μου…», «Δεν πα να…κι ο Κασιδιάρης κι ο Σαμαράς», «Στα…μου όλοι». Και οι άλλοι θα τον κοιτούν γεμάτοι δέος και θαυμασμό, σιγοντάροντας και επευφημώντας χαμηλόφωνα. Στο κάτω κάτω, δεν είναι και λίγο να στέκεσαι τόσα χρόνια στην αφρόκρεμα και να ανακατεύεις πρώτος την τράπουλα.

Ο Μπαλτάκος είναι πρότυπο για τα δύο τρίτα του πολιτικού συστήματος. Είναι ο άνθρωπος-κόμβος μεταξύ πολιτικής, οικονομίας, δικαιοσύνης και ποδοσφαίρου. Είναι αυτός που έρχεται τελευταίος στο τραπέζι ακριβού εστιατορίου για να συναντήσει για μισή ώρα, το πολύ, τους άλλους τρεις. Τον πολιτικό, τον κρατικοδίαιτο επιχειρηματία και τον δημοσιογράφο. Όποιος τολμήσει να τον πειράξει παραπάνω από τις αποκαλύψεις του Κασιδιάρη, θα φάει το κεφάλι του, ακόμα κι αν ο Σαμαράς φύγει από την κυβέρνηση. Κι ο Κασιδιάρης δεν θα το έκανε αν δεν έβλεπε ότι ετοιμάζεται για τον Κορυδαλλό.

Μ' αυτά και μ' αυτά, θυμηθήκαμε πάλι πως δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη, πως οι δικαστίνες είναι από διπλανά χωριά και θεούσες και πως η χώρα κυβερνιέται από «ευσεβείς πατριώτες», που πυλώνες σταθερότητας έχουν την ορθοδοξία και τους ένστολους. Τα ξέρουμε, τα ζούμε αλλά δεν τα αλλάζουμε γιατί μας αρέσουν. Αλλιώς θα είχαμε ξεμπερδέψει με τις τόσες «τοξικές νόρμες» που μολύνουν κάθε γενιά που έρχεται. Ποιος νοιάζεται όμως; Αφού κάθε φορά που κάτι συμβαίνει, το «αυτονόητο αμάρτημα» είναι και το ηθικό. Στην αρχή εμφανίζονται λίγα ψήγματα συνείδησης και μετά γυρνάμε πάντα σε ακόμα μεγαλύτερη αποδοχή της παθογένειας.

Δεν περάσαμε Διαφωτισμό, δεν έχουμε παιδεία και δεν θέλουμε  να ενταχθούμε συνειδησιακά στις αξίες του δυτικού πολιτισμού. Διανοητικά είμαστε περίπου εκατό χρόνια πίσω από τη Δύση. Αυτό φταίει. Είμαστε λίγο πιο «χαζοί» από τους άλλους. Με απλά λόγια, είναι λάθος να τα αποδίδουμε όλα στο ηθικό έλλειμμα. Προηγείται το διανοητικό μας πρόβλημα. Αυτό αναδεικνύει τους μέτριους στην εξουσία αφού δεν υπόκεινται σε αξιολογικούς κανόνες για να υπερασπιστούν το συμφέρον μας. Πόσο λογικό είναι να ψηφίζουμε κάποιον που μας δίνει πεντακόσια ευρώ πριν τις εκλογές και που ψέλνει το «πάτερ ημών» στο Άγιο όρος; Ή κάποιον άλλον που μπερδεύει τα λόγια του, που δεν μπορεί να κάνει μια λογική πρόταση και που υπόσχεται ότι θα διορίσει όλον τον κόσμο στο δημόσιο. Και δηλαδή τι φίλους περιμένουμε να έχουν αυτοί οι δύο;

Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξος. Τον είχα σταμπάρει τον Μπαλτάκο από τότε με τον Παναθηναϊκό και επιβεβαιώθηκα. Το είπα και στους φίλους μου και  βγήκα και μάγκας. Ξέρω κι άλλους πολλούς τέτοιους και τους καμαρώνω. Όπως ξέρω και μερικά ακόμα εκατομμύρια που θα ήθελαν να είναι στη θέση τους. Τους κόβω από μακριά και κρατάω σημειώσεις. Κι όταν βγαίνει το βίντεο, πανηγυρίζω και χαίρομαι. Όλοι το ίδιο δεν κάνoυμε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News