(Θα μπώ στον πειρασμό να γίνω λίγο κακιά. Προσωπικά καθόλου δεν με ενοχλεί το σχόλιο που ακολουθεί, αλλά επειδή σε τούτον τον τόπο έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια με τις έννοιες αριστερά-δεξιά, για να δούμε τα πράγματα και λίγο πιο προσεκτικά).

Ο κ. Βαρουφάκης, σε tweet του, σημείωσε πως «ζούμε σ' έναν παράξενο κόσμο. Το Ινστιτούτο Άνταμ Σμιθ καλεί τον Όσμπορν να υποστηρίξει την πρότασή μου για το χρέος. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι αυτό το Ινστιτούτο θα υποστήριζε οποιαδήποτε πρόταση προέρχεται από μένα. Πολλές ευχαριστίες φιλάρες μου από το Ινστιτούτο Άνταμ Σμιθ…».

Και βεβαίως, ό,τι καλό λέγεται για την ελληνική κυβέρνηση, καλοδεχούμενο είναι. Μόνο που το «Ινστιτούτο Adam Smith» (όπως προκύπτει κι απ' την ονομασία του), δεν είναι ανάλογο του «Ινστιτούτου Νίκου Πουλατζά» – αντίθετα, ορίζεται ως μια «ελευθεριακή δεξαμενή σκέψης, που ενστερνίζεται την ελεύθερη αγορά και τις κλασικές φιλελεύθερες απόψεις». Αναφέρεται επίσης πως «διαμόρφωσε το πνευματικό περιβάλλον για τις ιδιωτικοποιήσεις της θατσερικής πολιτικής», και πως «βοήθησε στην προώθηση της θατσερικής πολιτικής στις ιδιωτικοποιήσεις, τη φορολογία, την παιδεία και την υγεία. Πολλές από τις πολιτικές του Ινστιτούτου υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις Μέιτζορ και Μπλέρ».
   
Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ, άδοντας τον ύμνο της ανατροπής και καταγγέλλοντας τις «νεοφιλελεύθερες απόψεις», από τη μια μεριά κουτουλά με τους ΑΝΕΛ και από την άλλη πέφτει στην αγκαλιά των κλασικών νεοφιλελεύθερων. Κι επειδή δεν είναι εποικοδομητικό να είμαστε δογματικοί, ας δεχτούμε ότι αυτά θα ήταν αποδεκτά, αν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ύψωνε τα τείχη ομνύοντας στο όνομα της «άκρατης» αριστεράς. Εν προκειμένω, λίγο «νερωμένη» είναι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News