Ο Α. Σπηλιωτόπουλος δεν συμμετείχε στη συζήτηση των υποψηφίων δημάρχων της Αθήνας. Θεώρησε ότι παραβιάζεται η δημοκρατική νομιμότητα γιατί ο τηλεοπτικός σταθμός δεν κάλεσε τον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής Η. Κασιδιάρη. Προηγουμένως είχε άλλες τέσσερεις αξιοσημείωτες παρεμβάσεις:

Αρχικά ζήτησε δημοψήφισμα για τη χωροθέτηση του τζαμιού.
Δήλωσε πως η Αθήνα μυρίζει ούρα, κοινώς ζέχνει.
Αργότερα επανήλθε λέγοντας πως η Αθήνα μοιάζει με Καμπούλ.
Στη συνέχεια διαμαρτυρήθηκε γιατί ο δήμαρχος δεν φωταγώγησε την πόλη, τη νύχτα που ο Παναθηναϊκός κέρδισε το κύπελλο Ελλάδος στο ποδόσφαιρο.

Δεν είναι σαφές το τι επεδίωκε ο κ. Σπηλιωτόπουλος υπερβάλλοντας φραστικά, αλληθωρίζοντας ακροδεξιά, χαιδεύοντας πληβειακά. Εννοώ πως στο σύνολο οι παρεμβάσεις είναι τόσο ορατά άστοχες και κυρίως χειραγωγικές ώστε να αφαιρούν από τον υποψήφιο την ηθική νομιμοποίηση της άποψης. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος φέρεται σαν να μην υπήρξε και να μην υπάρχει κρίση που χάλασε ζωές. Αγνοεί την  αυξημένη δυσπιστία έναντι του κομματικού συστήματος του οποίου είναι στέλεχος, και τη μεγάλη ευαισθησία των πολιτών, που εύκολα γίνεται οργή, σε κάθε απόπειρα χειραγώγησης. Δεν στέκει και δεν θα σταθεί.

Ο κ. Πάγκαλος δεν είχε ποτέ την αίσθηση του κατάλληλου χρόνου. Ίσως να μην τον ενδιέφερε κιόλας. Του ήταν πολύ πιο σημαντικό το να λέει ξεκάθαρα, και ακραία, το τι σκέφτεται. Η σιωπή για τον Πάγκαλο δεν είναι χρυσός, είναι μαρτύριο. Προσέβαλε πολλές φορές τους πολίτες. Πιο χαρακτηριστική, όταν αποκάλεσε τον συνυποψήφιό του κ. Αβραμόπουλο «κύριο τίποτα». Σε μια Ελλάδα που ανέπνεε στο life style αλλά και σε πολίτες που διατηρούσαν το δικαίωμα να αποφασίζουν εκείνοι για το ποιος είναι το τίποτα ο κ. Πάγκαλος προέτρεξε. Ανταμείφθηκε με αφύσικα χαμηλό εκλογικό ποσοστό, καθιστώντας λαοπρόβλητο δήμαρχο τον τίποτα. Αυτή τη φορά έχει αναλάβει σχεδόν εργολαβικά την εκλογή της κ. Δούρου. Μιας και είναι σταθερός θαμώνας τηλεπαραθύρων -τι κρίμα για ένα τόσο αξιόλογο μυαλό- ζητά να εμφανισθεί με… μπικίνι η υποψήφια. Το τι εννοεί δεν ενδιαφέρει. Πάντως η κ. Δούρου ας θυμηθεί να τον ευχαριστήσει για την υποστήριξή του. Έχει γίνει -η μέλλουσα (;) περιφερειάρχης- εξαιρετικά συμπαθής.

Ο κ. Βενιζέλος πορεύεται μάλλον όχι ψύχραιμα. Στις διαδοχικές διευκρινίσεις του, το δίλημμα που έθεσε είναι: εάν δεν πάρει η Ελιά στις ευρωεκλογές ικανοποιητικό ποσοστό (πόσο άραγε;), θα φύγουμε από την κυβέρνηση. Θα συνεκτιμήσουμε τα αποτελέσματα του συνόλου των εκλογών και θα αποφασίσουμε (εάν ο λαός μας αποδοκίμασε ή όχι). Δεν τίθεται θέμα κυβερνητικής σταθερότητας γιατί δεν υπάρχει κυβέρνηση (άρα και σταθερότητά της!!) χωρίς το ΠΑΣΟΚ. Η ψήφος των πολιτών πρέπει να μην επιδέχεται ερμηνειών (sic!!!).

Ο κ. Βενιζέλος, θέλησε να πολώσει τη «χαλαρή» ψήφο. Κατάφερε να νομιμοποιήσει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, πως οι εθνικές εκλογές είναι αντικείμενο αυτής της αναμέτρησης μιας και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τις επικαλείται. Και έδωσε στους πολίτες, που μια χαρά γνωρίζουν πως οι εκλογές αυτές δεν είναι εθνικές, την ευκαιρία να εκφράσουν μεταξύ άλλων και την κάθε λογής δυσαρέσκειά τους, που ο ίδιος φροντίζει να επαυξάνει με το περιεχόμενο και το ύφος των δηλώσεών του. Βρήκε ώρα να βάλει σε δημοψήφισμα τη συμπάθεια/αντιπάθεια του κόσμου για το ΠΑΣΟΚ! Σε έναν κόσμο που εδώ και 5 χρόνια λύνει διλήμματα είτε εθνικής κατεύθυνσης είτε ατομικής επιβίωσης, προσθέτει σε μια μη διλημματική στιγμή ένα ερώτημα που δεν τους αφορά. Κατηγορούσε τον κ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα των Καννών και δικαίως. Εφάρμοσε, κατ’ αναλογία, ακριβώς την ίδια πολιτική.

Ο κ. Βενιζέλος εκτός από το ότι επιμένει να ενισχύει τον ΣΥΡΙΖΑ θα ευνοήσει και το Ποτάμι. Η συνεχιζόμενη ενασχόλησή του με τις Κάννες, σαν φεστιβαλικό σίριαλ με μηνύματα, αισθήματα, διαψεύσεις και συνωμοσίες, επαναφέρει σε περίοπτη συζήτηση δύο ζητήματα. Το μνημόνιο και τα όσα επέφερε. Ενισχύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, με την παρακμιακή ατμόσφαιρα στον χώρο του κόμματος που ηγείται, τουλάχιστον σε ότι αφορά στη διαχείριση του παρελθόντος. Η κεντροαριστερή ψήφος θα βρει διέξοδο στον «νέο» χώρο, δηλαδή το Ποτάμι, μιας και η ΔΗΜΑΡ μαστίζεται από ανάλογες με το ΠΑΣΟΚ καταστάσεις.

Ο κ. Βενιζέλος άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, έφτιαξε τελικά ένα νέο δημοψήφισμα. Δυσαρεστημένοι, ευχαριστημένοι. Από το ΠΑΣΟΚ, από το μνημόνιο, από τη ζωή τους. Διατυμπανίζοντας μάλιστα πως έχουμε βγει από την κρίση ανοίγει για τα καλά το καπάκι της χύτρας με τρόπο εντελώς πληβειακό. Τόσο απλά. Αμφιβάλλει κανείς για την έκβαση; Όσος φόβος κι αν επιστρατευθεί την τελευταία εβδομάδα!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News