Το βραδυκίνητο όχημα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης αρχίζει να επιταχύνει τις διαδικασίες απεγκλωβισμού των οικονομιών, κάποιες ελπίδες αχνοφαίνονται στο βάθος, που ίσως βγάλουν σε ξέφωτο. Παρακολουθούμε με πόση σύνεση, μαχητικότητα και ρεαλισμό παλεύουν όλες οι χώρες του Νότου να ξεπεράσουν εμπόδια και κατεστημένες λογικές. ΄Ολες; ΄Οχι! Υπάρχει ένα χωριό που αντιστέκεται… Ένα χωριό όπου ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού  προσωπικού του εξακολουθεί να υποκλίνεται στη μιζέρια, να  θεοποιεί την υποκρισία και να επαγγέλλεται τα αδύνατα. Ελάχιστα μόνο από τα πολλά παραδείγματα:

Άκουσα τον απερίγραπτο-και πάλι υφυπουργό- Ιωαννίδη, πριν καν οριστεί το οικονομικό επιτελείο, να ωρύεται μπροστά στις κάμερες ότι ο ΟΠΑΠ δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, διότι είναι, λέει, αγελάδα που βγάζει γάλα και άλλα βουκολικά. Αναρωτιέμαι αν με τέτοιους τύπους στη νέα κυβέρνηση μπορεί να κάνει έστω και ένα βήμα μπροστά η χώρα. Υπάρχει πολιτισμένη χώρα σε αυτό τον κόσμο όπου ένας υφυπουργός, με τομέα ευθύνης τον αθλητισμό, να χαράζει προσωπική πολιτική στο πιο ευαίσθητο θέμα της οικονομίας; Και υπάρχει πρωθυπουργός που θα τον άφηνε έστω και για μια μέρα στη θέση του; Δηλαδή αν ο Σαμαράς ιδιωτικοποιήσει τον ΟΠΑΠ τι θα κάνει ο κόουτς; Θα σηκώσει bandiera nera έξω από του υπουργείο του και θα απαιτήσει την  αποπομπή του Στουρνάρα; Γελοιότητες θα πείτε, αλλά το έργο το έχουμε δει πολλές φορές και ποτέ δεν είχε αίσιο τέλος.

Αλλού τώρα. Από τον ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκαν «υπεύθυνη» αντιπολίτευση, αλλά γρήγορα απέδειξαν τι εννοούν. Δεν ασκούν την κριτική για πράξεις η για παραλείψεις αλλά για π ρ ο θ έ σ ε ι ς υπουργών λόγω του επαγγέλματός τους! Όλα αυτά πριν καν υπογράψουν στο βιβλίο ορκωμοσίας ο παραλίγο υπουργός Ράπανος και ό επερχόμενος Στουρνάρας που τους κόλλησαν στο πέτο τις κακόφημες λέξεις «τραπεζίτης» ή «τεχνοκράτης». Είναι ένας ιδιότυπος ρατσισμός αυτή η στάση του Σκουρλέτη και του Τσίπρα, που κρίνουν την ικανότητα κάποιου από το επάγγελμα και όχι από την επάρκεια του, την οποία έχουν  και δικαίωμα και υποχρέωση να κρίνουν μόλις δουν δείγματα γραφής. Δήλωσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο λαός (σημ: εννοεί προφανώς αυτούς τον ψήφισαν) έβαλε ψηλά τον πήχη, όμως βλέπω ότι αυτόν τον πήχη δεν θα τον ρίξει η κυβέρνηση. Αλλά δεν θα τον ρίξει γιατί δεν θα προσπαθήσει καν να τον υπερβεί και θα περάσει από κάτω…» Κριτική εκ του ασφαλούς, πριν από οποιαδήποτε κίνηση της κυβέρνησης και αοριστολογίες με αθλητική ορολογία που παραπέμπουν στο πουθενά. Κάθε νοήμων πολίτης που ψήφισε ενσυνείδητα ΣΥΡΙΖΑ, και δεν είναι του επιπέδου « Ι love Alexiς», θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί: Γιατί δεν δέχθηκε ο Τσίπρας να μετάσχει στην προσπάθεια ώστε να με την μαχητικότητά του να περάσουμε πήχεις και παλούκια; Ίσως για να βγούν, μόλις χθές, στελέχη του να δηλώσουν  ότι ο Μόντι και ο Ραχόι πάτησαν πόδι στην  Μέρκελ ενώ οι δικοί μας ήταν υποτελείς κλπ. Επειδή δεν είναι χθεσινοί και δεν αγνοούν τα βασικά, θα λησμόνησαν  ότι  η Ιταλία και η Ισπανία έδωσαν μια νικηφόρα όπως φαίνεται μάχη για την σωτηρία και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους  ε π ε ι δ ή  α κ ρ ι β ώ ς πήραν  σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας, ό,τι δηλαδή  πολέμησε το κόμμα τους για τη χώρα μας! Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της πολιτικής υποκρισίας, τότε ποιος είναι;

Ας τελειώσω με κάτι ευτράπελο, δηλαδή με τα καμώματα του Πάγκαλου. Γνωρίζοντας ότι η πολιτική καριέρα του έφτασε στο τέλος της, έχει ανεβεί στη στέγη και πετάει κοτρώνες σε όποιον περνάει από κάτω. Απύλωτο στόμα είχε πάντα, αλλά τώρα και αφού τελείωσε την πιο επιτυχημένη θητεία που είχε ποτέ παγκοσμίως αντιπρόεδρος κυβέρνησης, έπαθε αμόκ διαρκείας. Παρομοίασε τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή(!) , λοιδορεί τον Βενιζέλο πότε για την ηλικία του(ό ίδιος  γεννήθηκε το 1938, ο Βενιζέλος το 1957) η για τον όγκο του(δίχως σχόλια) και κάνει ό,τι μπορεί να αποτελειώσει το ρημαγμένο κόμμα του ,ποτισμένος από το σύνδρομο του Σαμψών, αγνοώντας πως τα κανάλια τον φιλοξενούν όχι για να ακούσουμε τον πολιτικό του λόγο αλλά γα να γελάσουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News