Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ότι το «έργο» που θα παιχτεί από τώρα μέχρι τον Μάρτιο -για να μην πω και μέχρι το τέλος του 2016- φέρει τον τίτλο «Μεταρρυθμίσεις».

Όχι πως οι Τροϊκανοί δεν έχουν το μυαλό τους στο πορτοφόλι μας. Λογιστές είναι – αυτό το καταλάβαμε εδώ και πολύ καιρό. Ούτε για μία στιγμή δεν πρόκειται να ξεχαστούν…

Αλλά, αν υποθέσουμε πως βρίσκουν την άκρη μέσα στα επόμενα 24ωρα και προχωρήσουμε στην επόμενη φάση, δηλαδή στη διαπραγμάτευση για τους όρους εξόδου από το μνημόνιο, αυτό θα σημαίνει αυτόματη μετατόπιση του ενδιαφέροντος των δανειστών σε μία νέα λίστα εκκρεμοτήτων.

Η κυβέρνηση πασχίζει εδώ και πολλές εβδομάδες να την «πακετάρει», επαναλαμβάνοντας σταθερά, ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν άλλα μέτρα – παρά μόνο μεταρρυθμίσεις.

Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει προς τα έξω το «γκουβέρνο». Ακούγεται λογικό. Γιατί λεφτά και αντοχές εξαντλήθηκαν, αλλά υπάρχουν πράγματι μεταρρυθμίσεις που η χώρα χρειάζεται και η κοινωνία θέλει. Στο μέτρο, για παράδειγμα, που θα οδηγήσουν σε ένα αποτελεσματικότερο, φιλικότερο και πιο έντιμο δημόσιο τομέα, λίγοι θα πουν όχι.

Το πρόβλημα με τις μεταρρυθμίσεις, όμως, είναι ότι εσχάτως ο όρος τείνει να γίνει «λάστιχο» και καθένας τον χρησιμοποιεί κατά πώς τον βολεύει. Είναι τόσο ευρύχωρος και αφηρημένος, που κολλάει παντού. Κάθε υπουργός αυτής της κυβέρνησης -και κάθε υπουργός όλων των προηγουμένων κυβερνήσεων που σέβεται τον εαυτό του- αν τον ρωτήσετε, θα σας μιλήσει για τη δική του μεταρρύθμιση. Μη σας πω για περισσότερες – άλλο που μπορεί εσείς να μην τις αντιληφθήκατε ποτέ, ή να τις ψάχνετε ακόμη.

Υπό συνθήκες κρίσης και τρόικας, υπήρξαν και κάμποσοι που βάφτισαν «μεταρρυθμίσεις» διάφορα απίθανα πράγματα. Παράδειγμα: αυτό που έγινε στην ΕΡΤ ήταν μεταρρύθμιση; Αν ρωτήσετε στην κυβέρνηση, θα σας πουν «ναι». Εγώ πάλι, ακούγοντας από δημοσιογράφους και τεχνικούς (εντός και εκτός ΝΕΡΙΤ) τι έγινε με τα μόρια και τα κριτήρια πρόσληψης στον νέο φορέα, δεν το λέω μεταρρύθμιση αυτό. Η προϋπηρεσία μέτρησε περισσότερο από τα πτυχία και η διαφάνεια αγνοείται.

Ο όρος «μεταρρυθμίσεις» εμφανίζεται σταθερά και στον πολιτικό λόγο του Τσίπρα. Μόνο που η αντιπολίτευση σπεύδει να δαιμονοποιήσει οποιαδήποτε αλλαγή, προκειμένου να καλοπιάσει τα πιθανά «θύματα». Ρωτάς για αξιολόγηση και σφυράνε κλέφτικα. Έχουν έτοιμο ένα εξωφρενικό επιχείρημα για να αποκρούσουν οποιαδήποτε συζήτηση για άνοιγμα επαγγελμάτων, για απελευθέρωση αγορών ή ωραρίων.

Ωστόσο, ακόμη και αν δεν συμφωνήσουμε ποτέ για το τι είναι, ή πρέπει να είναι, «μεταρρύθμιση», έχω μία απλή πρόταση που θα κάνει τα πράγματα ευκολότερα για όλους μας. Και το γκουβέρνο, και η αντιπολίτευση, ας επιχειρήσουν πρώτα μία απλή μεταρρύθμιση στα δικά τους «μαγαζιά». Έτσι για αλλαγή… να βγουν και να μας πούνε καθαρά από τώρα, τι θέλουν να μεταρρυθμίσουν και πώς. Αλλιώς, να λείπει το βύσσινο!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News