Αποσύρθηκε αναγκαστικά η Αριστερή Πλατφόρμα από την κυβέρνηση. Ωραία. Πόσο αριστερή ήταν άραγε, και από τι συνίσταται η Αριστερά; Όποιος διάβασε το οξυδερκές άρθρο του Πετρουλάκη, ίσως αντιλήφθηκε μερικά πράγματα. Δηλαδή, την άγνοια ή την ανικανότητα της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς να περάσει σε εφαρμογές, να περάσει από τη θεωρία στην πράξη, όπως έγραψε ο Λένιν σε ένα φημισμένο βιβλιαράκι του, πριν από κάτι δεκαετίες.

Τι εννοώ; Εξηγούμαι. «Ή θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί από τους καπιταλιστές ή θα καταποντιστούμε», αυτό είχε πει ο Λένιν σε μια ομιλία του, παροτρύνοντας επιτακτικά τη διαμόρφωση της παραγωγικής διαδικασίας. Στοχευμένα, σε σύστημα, με οργάνωση. Με αντίπαλο το καπιταλιστικό σύστημα. Ανταγωνιστικά. Σε όλες τις αγορές. Παγκοσμίως. Σύμφωνα με τα τότε δεδομένα, που σήμερα έχουν βέβαια ξεπεραστεί. Και τι κάνει η δική μας αυτοαποκαλούμενη… Αριστερά; Πρωινάδικα, συμβούλια, συσκέψεις, πορείες, διαδηλώσεις. Με τραγούδια επαναστατικά, γεμάτα αίθημα και παρόρμηση, φτιαγμένα από φημισμένους Έλληνες τραγουδοποιούς. Πού να χωρέσει στην Ελλάδα της σήμερον ο ορθολογισμός ενός Λένιν; Κυβερνητικό στέλεχος, που αποσύρθηκε κατά τον ανασχηματισμό, είχε αναφέρει το εξής μνημειώδες, όταν ανέλαβε την εξουσία: «Θα συνεχίσω να πηγαίνω σε διαδηλώσεις»! Μεγαλύτερη διάσταση προσωπικότητας μάλλον δεν γίνεται. Διαδηλώνω, διότι δεν μπορώ αλλιώς, είμαι εναντίον της όποιας κυβέρνησης, είμαι ενάντια στον ίδιο μου τον εαυτό, ως μέλος της κυβέρνησης. Ο κοινός νους ρωτάει; Καλά, γιατί αποδέχθηκες τότε τη θέση; Ψιλά γράμματα…

Στο ιδιο μήκος κύματος, επί της ουσίας, και το ΚΚΕ. Θέλει να έλθει πρώτα η ωρίμανση των συνθηκών για να μπει στον κόπο της εφαρμογής, για να περάσει απο τη θεωρία στην πράξη. Ε λοιπόν, αυτό ειναι το φύλλον συκής, κύριοι. Αποφεύγετε την εφαρμογή, γιατί είναι κουραστική, διότι συνεπάγεται κινδύνους, διότι η προστασία του σταθερού ποσοστού με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση σου δίνει την πολυτέλεια να βιώνεις ανέξοδα τα όνειρά σου, να σε σέβονται και να σε θαυμάζουν οι ανίδεοι και οι λαϊκιστές στα πρωινάδικα. Διότι δεν περνάς στον κόπο της εφαρμογής. Πουλάνε λοιπόν και αυτοί του ΚΚΕ ιστορίες, παραμύθια. Ο λαός μας, ανατολίτης σε πολλά χαρακτηριστικά, τα αγαπάει τα παραμύθια. Γλαρώνει και ανακουφίζεται με τις παραισθήσεις. Δεν λείπουν σήμερα οι ιδεαλιστές. Δεν λείπουν οι πεσόντες. Οι μάρτυρες της ιστορίας. Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν. Αλλά κινούμαι εν έτει 2015. 

Επανέρχομαι στον Λένιν. «Οι καπιταλιστές» είχε πει «θα κατασκευάσουν και θα πουλήσουν και το σχοινί ακόμα, με το οποίο θα κρεμαστούν». Υπονοώντας ότι θα αυτοκαταστραφούν με την απληστία τους και την ανεξέλεγκτη προσήλωσή τους στο κέρδος. Εδώ δεν έπεσε και πάρα πολύ έξω. Ο Γουόρεν Μπάφετ, ένας από τους αρχιερείς του καπιταλισμού και ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, είχε πει στην τελευταία οικονομική κρίση, το 2009, ότι τα οικονομικά παράγωγα του χρηματιστηρίου είχαν πολλαπλώς το καταστροφικό δυναμικό ατομικής βόμβας και ήταν σχεδόν εκτός ελέγχου. Ετέθησαν όμως τελικά υπό έλεγχο. Κακήν κακώς και ελλειπώς. Αλλά μαζεύτηκαν.

Τα έχουμε βάλει με τους Γερμανούς, σωστά, έχουμε δίκιο, σαν λαός. Μας χρωστάνε. Έχω γράψει άρθρο επί του κατοχικού μας δανείου, του αναγκαστικού, έχω παρουσιάσει προσωπικά τις θέσεις αυτές, όλες τεκμηριωμένες, μέσα στη Γερμανία. Θα το βρείτε εδώ το άρθρο. Αλλά ξέρω επίσης, ότι τα μεγάλα έθνη έχουν συμφέροντα, δεν έχουν φίλους. Αυτήν την ιστορική πραγματικότητα κάποτε πρέπει να την κατανοήσουμε πέρα από τις συναισθηματικές παρορμήσεις. Και να μην ξεχνάμε, ότι στο τιμόνι της Γερμανίας βρίσκεται μια πολιτικός, η οποία έχει γαλουχηθεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας με τα πολιτικά πιστεύω του Μαρξ αλλά και με τις θέσεις του Λένιν. Η Γερμανία πέρασε στην εφαρμογή, με την πολιτική σύνδεση των δύο κομματιών της, ενάντια στην λυσσαλέα αντίδραση των Άγγλων. Με κόπο, με πονηριά, με χρηματισμό, με ρίσκα και με λάθη. Η καγγελάριος Μέρκελ είναι εκπρόσωπος της ανατροπής, της ένωσης σε ενα κραταιό κράτος, αλλά και της ανατροπής του πολιτικού της πατέρα, του Χέλμουτ Κολ, του τοτε καγγελαρίου. Κανείς άλλος δεν τόλμησε τότε να πάρει το ρίσκο επάνω του μέσα στο κόμμα των χριστιανοδημοκρατών. Η Μέρκελ τόλμησε. Και κέρδισε. Το οικονομικό πλαίσιο είναι, die Soziale Marktwirtschaft, η κοινωνικώς ελεγχόμενη οικονομία των αγορών, του καγγελαρίου Ludwig Erhard, με τον οποίο μάλλον δεν έχουμε ασχοληθεί καθόλου στην Ελλάδα.

Λοιπόν, έχει μελετήσει Έρχαρντ ΚΑΙ τον Λένιν η Μέρκελ. Τους εφαρμόζει στην πράξη. Προς όφελος της πατρίδας της. Τόσο απλά. Τόσο αποτελεσματικά.

Τώρα, στις δικές μας επιλογές. Πάλι ακουμπώντας στον Λένιν. Και στον Έρχαρντ. Πρέπει να αυξήσουμε και την παραγωγή και τις κατασκευές και την παραγωγικότητα. Όντας μέλος στην Ευρωπαϊκή ´Ενωση δεν μπορούμε να βάλουμε δασμούς στα εισαγόμενα. Εκτός αυτού ζει και πολύς κόσμος από τις εισαγωγές. Αλλά μπορούμε να επιλέγουμε ως καταναλωτές πάντα ελληνικά προϊόντα, έστω και αν είναι πιο ακριβά. Όχι βέβαια όλοι. Αλλά πολλοί. Τι και αν το σλόγκαν αυτό, «προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα» το είχε βγάλει στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο η δικτατορία του Παπαδόπουλου; Ήταν και είναι σωστό και απαραίτητο σήμερα περισσότερο από ποτέ. Εάν δεν καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε τα δισεκατομμύρια του Γιούνκερ για να στήσουμε ελληνικά εργοστάσια και βιοτεχνίες, για να βοηθήσουμε την ιδιωτική οικονομία, αντί να κάνουμε με φοροκλοπές διαμερίσματα στο Λονδίνο και στη Ζυρίχη, ή off shore εταιρίες πολιτικών, και να τις περνάμε ως… πταίσματα,  δεν έχουμε μέλλον. Πάντα ζήτουλες θα είμαστε. Απολύτως απαραίτητο είναι και το κοινωνικό κράτος του Έρχαρντ. Με στοχευμένες παρεμβάσεις, σε αυτούς που χρειάζονται βοήθεια. Δυστυχώς, είναι πολλοί. Δεν έχουν τύψεις οι εκλεκτοί φοροφυγάδες και οι προστάτες τους. Θέλουν άλλα μέτρα για να καταλάβουν…

Ωραίος ο Τουρισμός. Έχει προοπτικές να αναπτυχθεί, να φέρνει κόσμο όλον τον χρόνο. Να αποτανθεί σε συγκεκριμένες ομάδες. Δεν μπορεί όμως μόνος του. Οι αυξήσεις στον ΦΠΑ κάθε άλλο παρά καλό θα κάνουν. Αφήσαμε τους μεγάλους φοροκλέφτες ανέπαφους, για δεκαετίες. Τώρα την πληρώνουν όλοι μεσω της φορολογίας, που είναι σαφώς βλαβερή στη διεθνή αρένα.

Τι θα έκανε ο Λένιν σήμερα με τους φοροκλέφτες; Τι θα έκανε με τους αναποτελεσματικούς κομισάριους της δημόσιας διοίκησης; Τι θα έκανε με τις ακατάσχετες φλυαρίες και βλακείες που ακούμε στα πρωινάδικα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News