Η κλεψύδρα αδειάζει. Όλα έχουν αναλυθεί, σωστά ή λάθος, όλα έχουν ειπωθεί με ψυχραιμία, με πανικό, με αλήθειες και ψέματα. Οι περισσότεροι έχουν πάρει την απόφασή τους. Αυτό το σημείωμα απευθύνεται κυρίως στους αναποφάσιστους αλλά και στους νέους που δεν γνώρισαν μαύρες ημέρες περασμένων καιρών. Ξεκάθαρα, λοιπόν, μια προσωπική τοποθέτηση, επειδή «Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος».

-Αρνούμαι να πιστέψω ότι 18 ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι λαοί τους θέλουν το κακό μας και μόνο ο Λαφαζάνης, ο Καμμένος και ο Μιχαλολιάκος θέλουν το καλό μας.

-Αρνούμαι να δεχτώ την απίστευτη αντινομία που άθελά τους βγήκε στο φως: Τσίπρας, «Πήγαμε στο δημοψήφισμα για μια καλύτερη συμφωνία». Τσακαλώτος, «Πήγαμε στο δημοψήφισμα για να μην πέσει η κυβέρνηση».

-Αρνούμαι να δεχτώ την αντιδημοκρατική-στρατοκρατική απειλή του ακροδεξιού συγκυβερνήτη ότι «τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας εγγυώνται οι Ένοπλες Δυνάμεις».

-Αρνούμαι να παραδεχτώ ότι εγώ κι εσύ είμαστε «προσκυνημένοι», ενώ ο Κασιδιάρης, ο Νικολόπουλος και ο Βαρουφάκης είναι ο ορισμός τού πατριώτη.

-Αρνούμαι να αφήσω τις νέες γενιές στη μαύρη μοίρα που τους ετοιμάζουν έξω από τη δημοκρατικότερη ομοσπονδία του κόσμου, την Ευρώπη.

-Αρνούμαι να απαξιώσω με επιπόλαιο τρόπο ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό των προηγουμένων κυβερνήσεων, παρά τα λάθη που έχουν κάνει, και να εμπιστευθώ νεόκοπους καιροσκόπους που σε πέντε μήνες απέδειξαν ότι μπορούν να διαλύσουν ό,τι είχε απομείνει από την οικονομία της χώρας.

– Αρνούμαι το φρικτό σύνθημα που γράφει στα εκατομμύρια φέιγ βολάν ο ΣΥΡΙΖΑ «Δεν μας φοβίζει το κλείσιμο των Τραπεζών»(!) Μα, τόσο ανάλγητοι μπροστά στο μαρτύριο ανήμπορων συμπολιτών μας και στον αφανισμό της οικονομίας.

– Αρνούμαι το τυφλό μίσος, που διαχέει στην κοινωνία με κάθε εμφάνισή της η πρόεδρος της Βουλής, καταργώντας ταυτόχρονα τις βασικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες. (Ναι, αυτό το φαινόμενο δεν υπάρχει σε ΚΑΜΙΑ πολιτισμένη χώρα του πλανήτη).

– Αρνούμαι τον ολοκληρωτικό κρατισμό του Λαφαζάνη που χαϊδεύει μόνο τους κομματικούς πελάτες και αρνείται την ελεύθερη, με κανόνες, οικονομία.

-Αρνούμαι την κομπίνα με το βιαστικό δημοψήφισμα και το διαβλητό ψηφοδέλτιο που προκάλεσε την παρέμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και μου θύμισε μαύρους καιρούς.

-Αρνούμαι, τέλος, ότι έχει έστω και την ελάχιστη πιθανότητα επιτυχίας μια ακόμα μπαλκονάτη -από τις πολλές- υπόσχεση του Τσίπρα: «Αν νικήσει το ΟΧΙ, σε 48 ώρες θα έχω κλείσει συμφωνία»!

Μάζεψα λίγες από πολλές προσωπικές αρνήσεις που με οδηγούν σε μια κατάφαση: ΝΑΙ στην ερώτηση του δημοψηφίσματος. Δεν κατέχω την πάσα αλήθεια και μη δείτε αυτό το σημείωμα σαν προσπάθεια διδακτισμού ενός παλαιότερου που έχει ζήσει πολλά, αλλά σαν μια εσωτερική κραυγή ενός πολίτη που συνταξιδεύει μαζί σας στο πλοίο «ΑΓΩΝΙΑ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News