Μέσα στο κλίμα ακραίας οξύτητας -και πού είσαι ακόμη!- με το οποίο πάει να κινηθεί αυτή η προεκλογική εκστρατεία, κάνει τα πρώτα της βήματα η ΛΑΕ. Η Λαϊκή Ενότητα, δηλαδή, που κακώς επεκράτησε να λέγεται «του Παναγιώτη Λαφαζάνη», όπως και κακώς τη θεωρούν οι περισσότεροι απλή μετενσάρκωση της Αριστερής Πλατφόρμας (για την οποία ο Δημήτρης Κουτσούμπας είπε το πλέον δηλητηριώδες: «τα σίκουελ είναι χειρότερα από τις πρώτες ταινίες»).

Έτσι όπως ήρθε το πράγμα, σε μια φάση όπου ακόμη κάποιοι θα έπρεπε να θυμούνται πώς πλάσθηκε, πώς εκφωνήθηκε και… πώς λειτούργησε η θεωρία των δυο άκρων -στο ένα θεωρήθηκε ότι βρισκόταν η Χρυσαυγή, στο άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ: σήμερα φαίνεται ξεκούδουνο, όμως κάποια στιγμή αυτή υπήρξε κυρίαρχη θέση σε έλλογο κόμμα!- επιχειρείται και πολιτικά και (περισσότερο) μιντιακά να βαφτεί η ΛΑΕ με χρώματα του ακραίου. Να περιγραφεί πάντως ως η σημαιοφόρος του Grexit, να ταυτισθεί με το «ντου» στο Νομισματοκοπείο ή με το θεσμοφανές παραλήρημα διαρκείας της Ζωής.

Είναι λάθος. Στην ΛΑΕ και σε ό,τι δεχθεί/πεισθεί/οδηγηθεί από την κεντρομόλο προσδοκία του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου (που ο καθείς, μα ο καθείς! το ερμήνευσε κατά το δοκούν, και που πάντως εφαρμόσθηκε ως «μμμ, καλά μάλλον ΝΑΙ θα δούμε, αλλά… ΝΑΙ») να κινηθεί κοντά της, όπως π.χ. το Σχέδιο Β΄ του Αλέκου Αλαβάνου ή η πολυκέφαλη ΑΝΤΑΡΣΥΑ (με Αριστερή Ανασύνθεση, Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, Αριστερή Συσπείρωση, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ – και πάλι κάτι μας ξεφεύγει), στην ΛΑΕ λοιπόν ανήκει σεβασμός. Γιατί; Όχι γιατί «είναι κόμμα», το οποίο μάλιστα πήρε την τρίτη εντολή -παρά τα νιαουρίσματα της Ζωής, η οποία αντελήφθη ότι αν συνέχιζε να λοξοκοιτάζει «αλλού» θα βρισκόταν χωρίς στέγη- αλλά γιατί βγήκε μπροστά. Πήρε το κόστος διάσπασης (φρικώδες για Αριστερά) αλλά κυρίως παίρνει το κόστος της αποσαφήνισης και της πορείας στην έρημο. 

'Άγνωστο τι θα της δώσουν οι κάλπες -πάντως η Bild πρωτοπαρούσα της έδωσε ένα οχταράκι, άλλες δημοσκοπήσεις λιγότερο, πλην στην κοινοβουλευτική ύπαρξη- ήδη όμως οι «μεγάλοι» της ενημέρωσης σπεύδουν να συστήσουν προσοχή στις ανατροπές (πράγμα που δύο τινά μπορεί να σημαίνει: είτε μικρή διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ, είτε καλή επίδοση της ΛΑΕ). Τολμούμε να πούμε ότι και η ψυχρότητα/οιονεί αποκήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο είναι αλήθεια ότι παραπήγαν να καπελώσουν ή να χρησιμοποιήσουν ως καπέλο στη ΛΑΕ (ο Μίκης δεν ειναι Ζωή!) οφείλεται ακριβώς στην αίσθηση από μέρους του ότι οι Λαΐτες προχωρούν πολύ γρήγορα…

Σεβασμός, λοιπόν, όπως ανήκει σε κάθε κοινοβουλευτικό κόμμα. (Και στην Χρυσαυγή; Όχι! Ένα κόμμα που γίνεται συνταγματικά ανεκτό λόγω της δικής μας ιδιότυπης θεσμικής τάξης, ενώ ενσωματώνει τη βία και διατηρεί τη ναζιστική σφραγίδα, για μας είναι «εκτός». Για τον Άρειο Πάγο, «εντός». Να το χαίρονται).

Σεβασμός, όμως, ταυτόχρονα με αυστηρότητα. Ακραία αυστηρότητα, δε. Και τούτο επειδή είναι ακόμη νωπές οι αρλουμπολογίες περί τρόπου μετάβασης σε εθνικό νόμισμα -προσοχή!- και για όσους θεωρούν ότι «το νόμισμα δεν είναι ταμπού», δεν μπορούν να ισχύουν ούτε οι βαρουφάκειες ανοησίες για παράλληλο νόμισμα με χακάρισμα των ΑΦΜ, ούτε οι λαφαζανικές για αρπαγή αποθέματος από το Νομισματοκοπείο. Ακραία αυστηρότητα επειδή είναι μεν ευτύχημα που η ΛΑΕ βγήκε και είπε/και λέει τα «Πιστεύω» της ξέχωρα από τον κορμό του ΣΥΡΙΖΑ, ανοιχτά, αλλά χρειάζεται και να εξηγήσει τις συνέπειες των επιλογών της στον κοινό άνθρωπο. Πειστικά. Θεωρεί ο Παν. Λαφαζάνης ότι οι επικύψεις στον Πούτιν (ή έστω στον Αλεξέι Μίλερ της Gazprom) θα φέρουν στήριξη; Απόδειξη! Θεωρεί ότι εθνικό νόμισμα μπορεί να εξασφαλίσει στον συνταξιούχο ό,τι και σήμερα, κι όχι όπως (έμαθε να) λέει ο Αλέξης Τσίπρας 3 ημέρες επιβίωση σ' έναν μήνα που έχει την κακή συνήθεια να έχει 30; (Παρατήρηση: κάτι μεταξύ 10-12 και 15-18 ημερών θα έβγαιναν. Αλήθεια το λέμε. Ο Τσίπρας υπερέβαλε). Πάλι απόδειξη!

Με σεβασμό και με αυστηρότητα. Η κάλπη θα πει τα υπόλοιπα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News