Συνήθως, οι ανασχηματισμοί μπερδεύουν. Και δεν αποδίδουν, γιατί το ανακάτεμα έχει πολλούς δυσαρεστημένους-βουλευτές και λίγους ικανοποιημένους-υπουργούς. Συνήθως. Γιατί αυτός ήταν πολιτικός ανασχηματισμός. Ξεκαθάρισε το τοπίο. Αυτή η κυβέρνηση αβγά δεν θα σπάσει. Λεφτά θα ψάξει. Και γι' αυτό έχει πολλές πιθανότητες να διαρκέσει. Ακόμη κι αν χρειασθεί να πάρει κι άλλα μέτρα.

Έχουμε πλέον μια καθαρή πρόταση συστημικής, συντηρητικής λύσης. Δημοκρατία είναι η συνεργασία των ελίτ. Συντηρητικές οι ελίτ. Συντηρητικές κι οι λύσεις. Η χρεοκοπία του Δημοσίου σήμαινε πολλαπλή πρότερη χρεοκοπία των ελίτ. Οι ηγεσίες είχαν γίνει προασπιστές συντεχνιακών κεκτημένων. Ξεκινώντας από τους πολιτικούς και φθάνοντας σε απεργούς δικαστές, συνδικαλιστές, στρατιωτικούς, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς και φαρμακοποιούς. Τώρα που τα πολύ δύσκολα πέρασαν, επιχειρείται η ηγετική ανασύνταξή τους. Με κοινό στόχο: ασφάλεια, νόμο, τάξη, αλλά και ειδικό σκοπό τη διατήρηση των συμφερόντων τους. Δυστυχώς, εξίσου πελατειακά με το παρελθόν.

Δυο διαπιστώσεις.

Η Ν.Δ. κρατά το Κράτος βαθύ (Άμυνα, Δικαιοσύνη, Εσωτερικών, Διοίκηση, Προστασία Πολίτη) κοινωνικό (Υγεία, Παιδεία, Εργασία) και φαντασιακό (Πολιτισμός και, εν μέρει, Τουρισμός).
Το ΠΑΣΟΚ συμμετέχει στα παραγωγικά Υπουργεία (Περιβάλλοντος, Υποδομών, Αγροτικής ανάπτυξης).
Κι ο Βαγγέλης συγκυβερνά στο εσωτερικό (αντιπρόεδρος) και εκτός συνόρων (Εξωτερικών).
Η μοιρασιά από τον τρικομματικό κανόνα του 4-2-1 μεταρρυθμίζεται στον δικομματικό του 3 προς 1 (30 μέλη Ν.Δ. και 11 ΠΑΣΟΚ)

Μεταρρυθμίσεις τέλος στους θεσμούς, στο κοινωνικό κράτος, στο Δημόσιο, στη διακυβέρνηση. Όχι ότι ποτέ έγιναν. Όμως, η παρουσία ΔΗΜΑΡ και το άθλιο δικομματικό παρελθόν έδιναν έναν ρητορικό αέρα ή πρόσχημα αλλαγής ακόμη και στα μέτρα εφαρμογής του ΦΠΑ. Τη λήξη των αλλαγών εγγυώνται στους θεσμούς οι επιλογές στη Δικαιοσύνη όπου τον αποτυχόντα συνδικαλιστή δικηγόρο διαδέχεται ο βαθιά βαρύς συνδικαλιστής δικαστικός. Το εγγυάται στο κοινωνικό κράτος η εγκατάλειψη της Υγείας στα χέρια του τηλεοπτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Το τονίζει χαιρέκακα, το Πάρθιο βέλος της ανθρωποθυσίας Κ. Μητσοτάκη στο υπουργείο Δ. Διοίκησης. Ο καλών προθέσεων συν-κληρονόμος του μεγαλύτερου ιδιωτικού πελατειακού δικτύου, οιονεί πολιτικού συστήματος, καλείται να αναμορφώσει το Δημόσιο. Με την ουσιαστική συνεπικουρία του ΠΑΣΟΚ που εκπροσωπεί εμμονικά η κα Χριστοφιλοπούλου. Ψημένοι άνθρωποι σε μεγάλους αγώνες. Το υπογραμμίζει η παράδοση του πολιτισμού στα χέρια του Π. Παναγιωτόπουλου. Ώστε να ανθίσουν 100 ιερά, ευλογημένα λουλούδια και να συναγωνισθούν εκατό σχολές ελληνικών χορών. Η εθνική, ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας να μπουμπουκιάσει. Και τα 41 άτομα που απαρτίζουν το κυβερνητικό σχήμα δίνουν εύγλωττα, με αυτό το λιτό αριθμό, το στίγμα διακυβέρνησης.

Επενδύσεις ίσως γίνουν.

Λέμε ίσως, γιατί θα εξαρτηθούν από τον βαθμό καλής συνεργασίας που θα επιδιώξει ο κ. Βενιζέλος με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την επιλογή των υποψηφίων (η γκάφα της ΔΕΠΑ είναι νωπή). Επίσης, θα επηρεασθούν από την εφαρμογή -έστω μίζερα- του μόνου υπαρκτού, συγκεκριμένου σχεδίου για τη χώρα, δηλαδή του μνημονίου. Η εφαρμογή του μπορεί να ενισχύσει κλίμα σταθερότητας κι ασφάλειας, επιστροφής καταθέσεων στις τράπεζες και άρα δυνατότητες χρηματοδότησης.

Επενδύσεις μπορούν να γίνουν στις υποδομές, στην ενέργεια, στην αγροτική παραγωγή. Στα παραδοσιακά δίκτυα, όπως οι οδικοί άξονες και ο σιδηρόδρομος αλλά και στα ψηφιακά των τηλεπικοινωνιών και της τηλεόρασης. Οι Ευρωπαίοι εταίροι θα βρουν εδώ έναν καλό διαπραγματευτή και γνωστό τους φίλο, τον κ. Χρυσοχοΐδη.

Στην ενεργειακή διαχείριση και την εφαρμογή του νέου ενεργειακού χάρτη. Ο κ. Μανιάτης έχει εμπειρία και καλές σχέσεις στο εσωτερικό για να αποφύγει εμφύλιους πολέμους.
Στην αγροτική παραγωγή και την οργάνωση των εξαγωγικών δικτύων διανομής της. Ο κ. Τσαυτάρης κάνει ήδη ένα έργο κι ο κ. Χαρακόπουλος σε αγαστή δυσαρμονία μαζί του κρατάει την αγροτιά κυανέρυθρη, χωρίς τρακτέρ.

Τα έσοδα των επενδύσεων προκύπτουν κυρίως από ΕΣΠΑ, αλλά και συμπληρωματικά από ιδιωτικοποιήσεις σε ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, περιφερειακά, λιμάνια, αεροδρόμια. Κάπως έτσι ο ανασχηματισμός σχεδιάζει να γλιστρήσει την Ελλάδα στο μέλλον της. Βαλκανικά, αλλά συντεταγμένα.

Η συντηρητική πολιτική χρειάζεται μια προοδευτική ρητορική. Τις συλλογικές αυταπάτες της. Προσφέρουν τη συζήτηση για το Σύνταγμα. Τη μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων. Με άπειρο χρόνο συζήτησης, ανταλλαγής, αναστοχασμού. Να ονειρευτούμε συλλογικά τι Ελλάδα θέλουμε. Τους τέλειους θεσμούς, το πόσες Βουλές, εξουσίες προέδρων, άμεση δημοκρατία, διακρίσεις δημόσιου ιδιωτικού. Και πάνω απ’ όλα πολιτικό χρήμα και ευθύνες πολιτικών. Κουβέντα να γίνεται αλλά αποτέλεσμα σχεδόν προδιαγεγγραμένο Σύνταγμα ακόμη πιο φλύαρο σαν τις διατάξεις περί δασών, δήθεν πιο αυστηρών ρυθμίσεων σαν τον βασικό μέτοχο, ώστε ή να συζητάμε στη συνέχεια για τις ερμηνείες του ή να μην εφαρμόζεται έως ότου και πάλι αναθεωρηθεί. Στο μεταξύ, τα απλά π.χ. της κατάτμησης της Β’ Αθηνών, μάνας της διαφθοράς, δεν θα γίνονται. Θα παραπέμπονται πολύ βολικά στο Σύνταγμα.

Η πιθανότερη εξέλιξη του κομματικού συστήματος στα παραπάνω ενδεχόμενα είναι να ανταποκριθεί στη στενότητα των οριζόντων, παράγοντας έναν νέο διπολισμό. Τον ήδη υπαρκτό κυβερνητικό πόλο, όπου όμως το ΠΑΣΟΚ θα έλκεται σταθερά, δορυφορικά από τη βαρύτητα της Ν.Δ. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μάλλον θα απορροφηθούν διαλυόμενοι οριστικά και η Χρυσή Αυγή θα χάσει λίγη από τη λάμψη του μετάλλου της. Στον αστερισμό ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθούν όσο ΠΑΣΟΚ πνιγεί από τον νέο ετερόφωτο κυβερνητισμό και, φυσικά, η ΔΗΜΑΡ που με τον γνωστό, λυπημένο, στοχαστικό τρόπο της θα περάσει δειλά κι αθόρυβα στην αντιπολίτευση. Θα πάρει καιρό για να παράξει νοηματική συνοχή αυτό το σχήμα κι εμπιστοσύνη διακυβέρνησης σε πολίτες και ιθύνοντες. Τον χρόνο επιλογής του θα συντομεύει κάθε επεισόδιο αγαρμποσύνης τύπου ΕΡΤ. Θα τον συντομεύει παράδοξα η ανάκαμψη της Ευρώπης και κυρίως η επιτυχία της ίδιας της κυβέρνησης. Στο να σταθεροποιήσει και να οριοθετήσει μια μικρή, χλωμή, πολύ ταξική, πολύ συνοριακή, πολύ παραδοσιακή ευρωπαϊκή επαρχία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News