Κανένα κοινό στοιχείο δεν έχουν, κανονικά, τα τρία υψηλά στελέχη του κυβερνώντος σχήματος: Παναγιώτης Κουρουμπλής, Γιάνης Βαρουφάκης, Ζωή (μία είναι η Ζωή!). Βετεράνος του ΠΑΣΟΚ παλαιάς σχολής, με ιστορία στα κοινωνικά κινήματα και με αντίστοιχο λόγο ο πρώτος. Ίνδαλμα του εαυτού του και του καθρέφτη, με περάσματα απο περιβάλλον ΓΑΠ και με άγχος διεθνούς/μιντιακής παρουσίας ο δεύτερος. Απόλυτη μοναδικότητα και με βαρύ αυταρχισμό η τρίτη. Κανένα κοινό στοιχείο. Πλην του ότι ανήκουν, ακριβώς, στο κυβερνών σχήμα.

Όμως… δεν είναι αλήθεια. Έχουν και κάτι άλλο που τους ενώνει, κάτι που και τους ερμηνεύει. Χαρακτηρίζονται από τη ρηχή, επιδερμική και αυτάρεσκη πίστη σε εύκολες/έξυπνες/καταστροφικές (αλλά το κόστος το πληρώνουν άλλοι: εμείς!) ιδέες και απόψεις. Πιο πρόσφατη, η βαρύγδουπη πρόταση Κουρουπλή: οι γυναίκες που δεν κάνουν τακτικά μαστογραφία, οι άντρες που παραμελούν τις εξετάσεις προστάτη, όλοι όσοι δεν μεριμνούν για τακτική κωλονοσκόπηση θα τιμωρούνται – πώς; Αναλαμβάνοντας οι ίδιοι το 50% του κόστους νοσηλείας τους σε περίπτωση που εμφανίσουν καρκίνο.

Ούτε καινούργια, ούτε πρωτότυπη η ιδέα/πρόταση: και στις ΗΠΑ έχει συζητηθεί και στις Σκανδιναβικές χώρες – προκειμένου να περιοριστεί η έκρηξη του κόστους των συστημάτων υγείας (από ιδιωτική ασφάλιση στις ΗΠΑ, για το σκέλος εθνικών συστημάτων Υγείας στην δική μας ήπειρο), προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν με το ζόρι οι πολίτες στην αξία της προληπτικής ιατρικής. Βέβαια, όταν κατάλαβαν τι έλεγαν και το σκέφθηκε για τις απόψεις τους η πιεσμένη κοινή γνώμη – οι σύμβουλοι Κουρουμπλή και ο συμπαθής κατά τα άλλα υπουργός – ανέκρουσαν πρύμναν. «Μια ιδέα ήταν», μια μαλακία είπαμε, το λένε στα καφενεία αυτό.

Πολύ πιο βαθιά πάει το πράγμα με τη Βαρουφακιάδα. Η οποία συνεχίζεται, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας έκρινε σώφρον να καλύψει πολιτικά τον Γιάνη (ένα «ν») μας, προφανώς φοβούμενος τι άλλο θα πει ο στόμας του άμα δεν νιώσει επαρκώς κανακεμένος. (Άσε που όλο και θα 'χει μαγνητοφωνήσει και τον Τσίπρα ο δικαιούμενος κάθε παρέκκλιση συμπεριφοράς Βαρουφάκης: άντε μετά να συμμαζεύεις τα ιντερνετικώς μεταδιδόμενα αποσπάσματα).

Έχοντας σωστές -σωστότατες!- προσεγγίσεις στο πόσο ασύμβατη είναι η ελληνική οικονομία με τις πειθαρχίες της Ευρωζώνης, γνωρίζοντας/συνειδητοποιώντας ότι τελικά οι πιθανότητες να αχθεί η χώρα σε Grexit (και όχι να το επιλέξει, ούτε να της το επιβάλουν οι Σόιμπλε), πήγε ο υπουργός-παγώνι και ξαπατίκωσε άγαρμπα ιδέες περί GΕuro (γερμανικές) και περί IOUs (αμερικανικές), μαζί με ολίγην από μαγκιά κολωνακιώτικου σαλονιού (ή βρετανικού πανεπιστημιακού Senior Common Room, ή Τεξανικού αντιστοίχου). Εξέθεσε πηγές έμπνευσης και συνεργάτες του όπως το Levi Institute (μνήμης Hyman Minski και Κράτους-έσχατης ανάγκης), ή τον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, ή τους ατυχείς κοντινούς του στο ΥΠΟΙΚ. Και, μαγεμένος ο ίδιος από το πόσο μάγευε τα μίντια, δεν σταμάτησε να λέει όλο και πιο ακραίες ασυναρτησίες -εκείνη με τα κλοπιμαία ΑΦΜ η καλύτερη- για να κρατήσει το ενδιαφέρον, όσων πίστεψαν ότι… έτσι στήνονται τα Plan B.

Όταν όμως άρχισε να αισθάνεται τη δυσάρεστη ανάσα των Εξεταστικών και των Προανακριτικών στο σβέρκο του (πολύ λιγότερο τον συγκίνησε βέβαια η διακινδύνευση των ανθρώπων του, των μη-καλυπτόμενων από τον αχρείο νόμο περί μη-ευθύνης υπουργών!), άρχισε και να ανακρούει πρύμναν: με τίποτε δεν διενοήθη Plan B που να ισοδυναμεί με Grexit! Απλώς αντιστρατεύθηκε τους Σόιμπλε του κόσμου τούτου και πήγε να εξασφαλίσει ρευστότητα στον λαό του. Βέβαια δεν έπαψε να ξεπατώνει την εικόνα του Αλέξη Τσίπρα, κατά τα άλλα. Όχι και η πλέον ένδοξη συμπεριφορά…

Το ίδιο, ακόμη πιο έντονα και θα ΄λεγε κανείς αυτάρεσκα, έκανε η Πρόεδρος Ζωή. Και εκείνη είχε/έχει διάφορα σωστά στην κούτρα της, αλλά έχει τέτοιο «εγώ» να θρέψει και τέτοια εικόνα να καλλιεργήσει, που συνεχώς της ξεφεύγουν. Ποια τα σωστά; Πράγματι, μια διερεύνηση του πώς προέκυψε το (μη βιώσιμο) ελληνικό χρέος θα 'χε χρησιμότητα – όμως η διατεταγμένη «Επιτροπή Αλήθειας της Ζωής», με το άγχος να προκύψει το χρέος όχι απλώς μη βιώσιμο αλλά επαχθές, επονείδιστο, απεχθές, παράνομο και ό,τι άλλο επίθετο προκύψει, θα ήταν κωμική αν δεν κατέληγε επικίνδυνη τρικλοποδιά στη διαπραγμάτευση για το χρέος που βρίσκεται μπροστά μας. Ή, πάλι, η εχθροπάθειά της κατά Στουρνάρα και οι χωροφυλακίστικες εγκλήσεις εναντίον του κρύβουν π.χ. τα προβλήματα από το όντως άγαρμπο κλείσιμο της υπόθεσης Siemens. Ακόμη και οι απόψεις της περί της Βουλής (που δεν πρέπει να «λειτουργεί ως υφυπουργείο της Κυβέρνησης» ή που σαφώς δεν είναι ισότιμη αλλά υπέρτερη απο την Αστυνομία!) έχουν αξία: όμως η Ζωή πνίγεται τόσο από την ανάγκη να φανεί και να ακουστεί, που καταλήγει να χάνει κάθε μέτρο.

Κι έτσι, φθάνουμε στην άλλη ομοιότητα: μόλις είδε ότι η μπογιά της δεν έχει πια πέραση, βλέποντας π.χ. ότι ο Τσίπρας δεν την καλύπτει, κάνει πίσω! Ζητάει κάλυψη από τον πρωθυπουργό, να μαζέψει τον Πανούση, να συνετίσει τον Μάρδα -σαν αυτόκλητη  απουσιολόγος που διαμαρτύρεται στον καθηγητή γιατί οι συμμαθητές της την ενοχλούν. Δίνει συνεντεύξεις-ποταμό για την αυτοηρωοποίησή της μετά απο 6μηνη θητεία Προέδρου! Βάζει τον ΓΓ της Βουλής να εξηγεί/να απολογείται για καταγγελίες στελέχους της Βουλης εναντίον της. Όχι πολύ ενδοξα πράγματα, δεν νομίζετε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News