Όχι, ο Α. Τσίπρας  δεν κινείται χωρίς σχέδιο. Φυσικά ευνοείται από τις κινήσεις των αντιπάλων του, οι οποίοι φαίνονται εγκλωβισμένοι. Δεν θα κάνω εδώ πολιτική ανάλυση. Αυτό το αφήνω σε άλλους. Αναπτύσσω τις γραμμές πλεύσης και στρατηγικής βασισμένες στη θεωρία παιγνίων.

Οι παίκτες δεν είναι λίγοι. Εκτός από τους πολιτικούς αρχηγούς, υπάρχουν οι οικονομικοί παράγοντες, ο Τύπος, οι επιχειρήσεις η Εκκλησία και, φυσικά, πάνω από όλους, οι ψηφοφόροι.

Θα αναπτύξω εν συντομία μερικές βασικές αρχές της θεωρίας παιγνίων με μια μικρή επεξεργασία στο πολιτικό σκηνικό και μπορείτε, αν θέλετε, να κάνετε εσείς τους υπολογισμούς σας. Για αυτούς που αγαπούν τα μαθηματικά: προτείνω να φτιάξουν έναν μικρό πίνακα και να βάλουν βαθμούς από το ένα μέχρι το δέκα, με άριστο αποτέλεσμα το δέκα σε κινήσεις του κύριου παίκτη που αντικατοπτρίζονται στον αντίπαλο.

1. Ο βασικός παίκτης προσπαθεί να καταγράψει όλες τις πιθανές κινήσεις του βασικού του αντιπάλου. Σε πιο συνθέτη μορφή, όλων των αντιπάλων. Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται, διότι υπάρχουν αναδράσεις μεταξύ των παικτών. Δηλαδή αυτό που θα κάνει ο δεύτερος παίκτης επηρεάζει τον τρίτο και τον τέταρτο.
2. Για να απλοποιήσουμε τους υπολογισμούς, χωρίζουμε τους αντιπάλους σε ομάδες, π.χ μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, εθνικόφρονες, ορθολογιστές.
3. Ο βασικός αντίπαλος του Τσίπρα σε αυτό το παιχνίδι που θα παιχθεί τώρα δεν είναι ούτε ο Λαφαζάνης, ούτε ο Μειμαράκης. Είναι ο ψηφοφόρος! Ποιες είναι οι επιλογές του; Από που και από τι εξαρτώνται; Τι ελπίδες και τι φόβοι διακρίνονται στο εκλογικό σώμα;
4. Για να κερδηθεί το παιχνίδι χρειάζεται μόχλευση. Τον όρο αυτόν τον έχετε ίσως ακούσει στα οικονομικά η στην πολιτική της Αγγλίας κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιείται όμως άριστα και σε στρατηγικές βασιζόμενες στη θεωρία παιγνίων. Η μόχλευση περνάει από τα ΜΜΕ ιδίως αυτά του εξωτερικού! Διότι τα δικά μας αναπαράγουν σε μεγάλο βαθμό αυτά που παράγουν οι του εξωτερικού. Βεβαίως, μόχλευση κάνουν και τα κοινωνικά δίκτυα. Τα ΜΜΕ λειτουργούν ως ενισχυτής  του πρωταγωνιστή χωρίς να πληρώνει μια!
5. Εκμετάλλευση της βέλτιστης χρονικής συγκυρίας.
6. Υπόγειες διεργασίες για την επόμενη ημέρα. Δηλαδή, με ποιόν θα γίνει η συνεργασία σε κυβερνητικό σχήμα, αν χρειασθεί.
7. Απρόβλεπτη εξέλιξη…
8. Αποπροσανατολισμός επικίνδυνων στοιχείων, που μπορούν να επιφέρουν βλάβες στον κύριο παίκτη, αγγλιστί η στρατηγική αυτή λέγεται deception.

Ας αξιολογήσουμε με βάση την θεωρία παιγνίων μερικά από τα δρώμενα, συνοπτικά:
Από τα σημεία 1, 2, 3, 4 και 5 βγαίνει ξεκάθαρα το αποτέλεσμα, ότι ο Τσίπρας είχε προειδοποιήσει πολιτικούς παράγοντες του εξωτερικού και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και βαδίζει με πρόγραμμα, στοχευμένα.
Τα σημεία 6 και 7 θα φανούν ίσως τις επόμενες εβδομάδες.
Το σημείο 8 παίζει ήδη έντονα… Αν το ψάξετε, σίγουρα κάτι θα διακρίνετε!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News