Έχει δίκιο, έχει απόλυτο δίκιο ο Γιάννης (ας μας επιτραπεί η ανορθογραφία) Βαρουφάκης όταν διαγιγνώσκει «δημιουργική ασάφεια» στο έγγραφο που ταυτίστηκε με το όνομά του – το πλαίσιο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του οποίου η Ελλάδα δεν έχει απλώς το ownership αλλά και το authorship – καθώς και στην εν γένει συμφωνία-γέφυρα που έφθασε στα Κοινοβούλια των κατώτερων λαών (των Γερμανών, Ολλανδών, Φινλανδών, Εσθονών – τέτοια πράγματα) για επικύρωση, εμείς θα δούμε! Έχει ακόμη περισσότερο δίκιο όταν μας πληροφορεί, ανοιχτά, η αλήθεια να λέγεται! ότι η ασάφεια αυτή ήταν συνειδητή, βόλευε και εκείνους (να ξεμπλέξουν με τα Κοινοβούλιά τους) και εμάς (να κάνουμε τη λαμπρή επικοινωνιακή διαχείριση). Δεν είναι νομικός ο Γ. Βαρουφάκης, γενικώς δεν έχει πολλή σχέση με κανόνες και άλλα ανέμπνευστα, οπότε μπορεί χαρωπά να παραβλέπει τη δυσάρεστη αλήθεια: ότι σε μια σύμβαση, σε μια συμφωνία, σε ό,τι το δεσμευτικό η ασάφεια βοηθάει ποιον; Το ισχυρό μέρος. Το μέρος που, μόλις σφίξουνε τα πράγματα, θα… αποσαφηνίσει επιβάλλοντας τους όρους του.

Έχει δίκιο, έχει απόλυτο δίκιο ο Γιάννης Βαρουφάκης όταν εξηγεί – από κοντά, σε πιο καφενειακό ύφος και ο Αλέκος Φλαμπουράρης – , πατρική φιγούρα για τον Αλέξη Τσίπρα όπως μας δίδαξαν – ότι δεν είναι λογικό/δεν είναι σωστό/δεν είναι πιστευτό να μας αφήσουν να πέσουμε στα βράχια για 5-6 εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ/στραγάλια. «Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι ΕΚΤ και ΔΝΤ θα μας αφήσουν να σκοντάψουμε για ένα σχετικά μικρό ταμειακό πρόβλημα» και «δεν θα γίνει πιστωτικό γεγονός, δεν τους συμφέρει ούτε αυτούς, ούτε εμάς». Τώρα… αναμονή!

Προπαντός όμως, ο Γιάννης Βαρουφάκης έχει δίκιο, έχει απόλυτο δίκιο εξηγώντας – στο Bloomberg, δηλαδή στην καρδιά του θηρίου του διεθνούς οικονομικού συστήματος – ότι «αυτό που θέλει ο κόσμος δεν είναι χρήματα ή δουλειές, είναι αξιοπρέπεια». Ασφαλώς, ασφαλέστατα ο κόσμος δεν θέλει χρήματα – άμα έχει! Ασφαλώς ο κόσμος (=κανείς λογικός άνθρωπος) δεν θέλει δουλειά – άμα έχει χρήματα! Και ασφαλώς θέλει αξιοπρέπεια – άμα έχει ένα μίνιμουμ σε χρήματα, άμα θέλει να έχει δουλειά και βρίσκει, ή άμα μπορεί να μην θέλει να έχει δουλειά γιατί έχει χρήματα.

Αυτά συμβαίνουν, όταν μια χώρα (δηλαδή εγώ κι εσύ, φίλε αναγνώστη) αντιπροσωπεύονται στη διεθνή διαπραγμάτευση και στην εσωτερική μιντιακή επεξήγηση έτσι.

Προσβλητικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News