Τεράστιος τίτλος, αδερφάκι μου, πώς να τον βολέψεις; Φράση του Προυστ θυμίζει (τώρα που το σκέφτηκα θα το γράψω όλο το κομμάτι με τεράστιες φράσεις, στη μνήμη του αγαπημένου μου Μαρσέλ). Τι «Αναζητώντας το χαμένο χρόνο», τι « Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και απ’ τα πολλά στα λίγα». Μέχρι και ο Μπάμπης Παπαδημητρίου έχασε την αισιοδοξία και την πίστη του και μαράζωσε ο άνθρωπος μετά την αποτυχία του Κυρ-Αντώνη να ξεφορτώσει από τα χρέη της την επιχείρηση για να την παραδώσει στους Ρώσους. Κι άλλος «χαμένος χρόνος» – όπως και αυτός του ΟΠΑΠ που θα σκοντάψει και αυτός στα ίδια προβλήματα του εγχωρίου μονοφαγάδικου και «αρχοντικού» πια δικού μας «κεφαλαίου», που δεν το βάζει κάτω, δεν έχει σκοπό να πληρώσει αυτό (το εγχώριο «κεφάλαιο» που βρίσκεται σε μια ντουζίνα -το πολύ- χέρια) ούτε τα σπασμένα, ούτε και τα Καστελόριζα του ιδιοφυούς Γεωργίου Ανδρέου Παπανδρέου και των πολλών διαδόχων κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης και της επονομαζόμενης και «Success Story» κυβέρνησης του Κυρ-Αντώνη ( το Κυρ- δεν είναι υποτιμητικό, χρησιμοποιείται εδώ σα να λέμε «Κυρ-Μανουήλ Κομνηνός» ή, έστω, όπως λέμε «Κυρ-Γιάννης Μπουτάρης», με πολύ σεβασμό).

Ενώ, λοιπόν, γνωστοί και φίλοι ξεμένουν από λεφτά και τρέχουν οδικώς να εισάγουνε καμιά δεκάρα (δέκα χιλιάδες ευρώ, δηλαδή) από τους λογαριασμούς τους στα κάποτε ταλαίπωρα εγγύς Βαλκάνια, ενώ όπως έγραφε (copy-paste) και το ΤΕΧΤ του protagon τη Δευτέρα «Αν δεν κάνω λάθος, το success story δεν έχει κάνει ούτε μία αποκρατικοποίηση. Ούτε μία.», ενώ το ΔΝΤ παραδέχεται πια πως γίναμε το «λάθος πείραμα» και το δηλώνει ευθαρσώς, ενώ η ηγεσία της ΕΕ κουνάει πένθιμα το κεφάλι της στο λάιτ-μοτίβ της Casablanca «the fundamental things apply as time goes by», ενώ η αποτυχία βρυχάται και ωρύεται με τον σουγιά στο κόκαλο και το λουρί στο σβέρκο – ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και είναι εκατομμύρια οι άνεργοι, οι πεινώντες, οι άστεγοι, οι υπό απόλυση και οι απελπισμένοι, βγαίνει ο Κυρ-Αντώνης και δηλώνει ενοχλημένος από τον Τσίπρα – τον απειλεί δε, με «αυτοκρατορική απομόνωση».

Πολύ θα με βοηθούσατε αν μου εξηγούσατε τι ακριβώς σημαίνει η, χαριτωμένη και εξαιρετική, αυτή δήλωση. Θα τον στείλει τον Αλέξη στο «Mon Repos» της Κέρκυρας -όπου είχε απομονωθεί και η πριγκηπέσα Sissy- σε «αυτοκρατορική» εξορία; Θα τον καταδικάσει στη σιωπή και τη λήθη απαγορεύοντας στο εξής να αναφέρεται έστω και το μικρό του όνομα στα ΜΜΕ (ακόμα και στο Twitter); Τι σκατά σημαίνει «έχει να φάει ο Τσίπρας αυτοκρατορική απομόνωση»; Σας λέει κάτι εσάς; Γιατί εγώ δεν δύναμαι ο μωρός να το αποκρυπτογραφήσω, ούτε με την αυτόματη μετάφραση του Google. To «Imperial Isolation» είναι μεν ακριβές αλλά δεν με βοηθάει να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής. Ίσως να πρέπει να απευθυνθεί κανείς στην κα Κική Δημουλά, που δεν φταίει η γυναίκα σε τίποτα βέβαια, αλλά την έχει υιοθετήσει ο Κυρ-Αντώνης προσφάτως διότι (από παλιά) δεν μπορεί χωρίς έναν ποιητή πρόχειρο – και απόντος του Ελύτη ο κλήρος έπεσε στη Δημουλά. Αλλά τι να μου πει και η έρμη ποιήτρια που της στραγγαλίσανε τις λέξεις της και οι από δω («Από τη μεριά του Σουάν») και οι από κει («Από τη μεριά των Γκερμάντ») και την κατέστησαν « επίκαιρη», κατάσταση που για τους ποιητές είναι συνήθως κατάρα μαύρη; «Αυτό που ακούς», θα σου πει και η Δημουλά: «Αυτοκρατορικός αποκλεισμός». «Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει, πτωχευμένε (αυτό έχει τις ρίζες του στον Ψαθά και τη Μαντάμ Σουσού του) συνάνθρωπε και συνέλληνα και βγάλε συμπέρασμα».

Προσωπικά, το μόνο που παρατηρώ ξεκάθαρα είναι πως κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται, ούτε για πού τραβάει, ούτε αν θ’ αντέξει. Τόσο σουξέ (απ’ το success βγαίνει το σουξέ) δεν αντέχεται εύκολα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News