Ήταν προ ημερών, που αποτολμήσαμε στις στήλες του protagon ένα κείμενο για την τυφλόμυγα που παίζεται στη Ν.Δ. για τη διαδοχή στην ηγεσία. (Τη διαδοχή του Αντώνη Σαμαρά, της εποχής Σαμαρά – που λες και έχει πλέον σβήσει ολότελα στη συλλογική τους μνήμη).

Το κείμενο αυτό έφαγε αρκετό ξύλο -ως ακατανόητο- από τους προσερχόμενους με σχόλια… Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε το γιατί (καθώς δεν ήταν ερμητικότερο του συνήθους), με τη βοήθεια άλλων, μη δημοσιευμένων σχολίων απευθείας από τον νεοδημοκρατικό κήπο: δεν λάμβανε το κείμενο θέση, δεν πρόκρινε όχι μόνο διεκδικητή αλλά ούτε καν τύπο/ύφος ηγεσίας.

Επανερχόμαστε: τώρα που όλα τα χαρτιά είναι πια στο τραπέζι, τώρα που οι μιντιακές προτιμήσεις διαμορφώνονται, έχουμε τη δυσάρεστη εντύπωση ότι όχι μόνο δεν προκύπτει ένα ξεκαθάρισμα θέσεων, όχι μόνο πάει να στηθεί ένα beauty contest (θεούλη μου!), αλλά και υπάρχει το ενδεχόμενο να διαμορφωθεί στη ΝΔ μια κατάσταση συναγωνισμού για το ποιος θα κάνει την πιο σκληρή αντιπολίτευση, ποιος θα μιλήσει πιο αυστηρά για το Μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου, δηλαδή κάτι ακόμη πιο οπισθοδρομικό από εκείνο το ποιος θα υποσχεθεί να είναι ο καλύτερος αντι-Τσίπρας.

Αν το πάνε έτσι, θα εγκατασταθούν όχι στην αντιπολίτευση αλλά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, που θάλεγε και ο άλλος! Θα συντελέσουν στο να «παγώσει» η δημόσια συζήτηση -εκείνη που κακοπάθησε από το «λεφτά υπάρχουν», εκείνη που υπέφερε επί Ζαππείων και (θυμάστε;) ισοδυνάμων, εκείνη που απαξιώθηκε με το ΕΤΗΔΕΕ και τους ΕΝΦΙΑ, με το μαύρο στην ΕΡΤ, ύστερα με τη «δυναμική διαπραγμάτευση» και τα capital controls- στο χθες. Στο να πάει πίσω η συνειδητοποίηση που, ακόμη και στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, είχε αρχίσει να προχωράει: συνειδητοποίηση ότι δεν μπορούμε πια «να μιλάμε στα προβλήματα», να συνθηματολογούμε και να ωραιολογούμε, να τάζουμε μαγικές λύσεις.

Τα μεγάλα παιδιά που παίζουν την τυφλόμυγα για την ηγεσία στη ΝΔ χρειάζεται να πουν στους δικούς τους επίδοξους ψηφοφόρους -αλλά και σε όλους εμάς!- τι θέλουν. Τι πιστεύουν. Πού διαφοροποιούνται. Πού θέλουν να το πάνε. Κυρίως όμως: ποιος (και πώς) θα πληρώνει για κάθε ωραία, λαμπρή, ευρηματική, σωτήρια ιδέα ή άποψή τους. Αν σ' αυτά, αν σε τέτοια δεν φέρουν απαντήσεις -τώρα, γρήγορα- θα συνεχίσουν να παίζουν, απλώς, αναμεταξύ τους την τυφλόμυγα. Σε διεκδίκηση μιας όλο και λιγότερο χρήσιμης κοτζαμπάσικης εξουσίας. Ας ελπίσουμε ότι το -ή τα- ντιμπέιτ που φημολογούνται, θα «εκβιάσουν» παρόμοιες θέσεις/τοποθετήσεις.

(Φίλε αναγνώστη, αν κι αυτό σού φαίνεται ασαφές, μιλάμε άλλη γλώσσα).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News