Στην ερώτηση του δημοσιογράφου Παντελή Βαλασόπουλου, για τον Χριστοφοράκο, ο Σόιμπλε ένιωσε φανερή αμηχανία.

Μα τι περιμέναμε να πει; Στα χρόνια της κρίσης, όλες τους οι εμπλοκές στο ελληνικό ζήτημα δεν είχαν ως στόχο την εξυγίανση της οικονομίας αλλά την αποθέωση των αρχών τους.

Τι δεν έκαναν οι Γερμανοί; Δεν μας παρέδωσαν τον Χριστοφοράκο, ως όφειλαν. Δεν συνεργάστηκαν με τα εξοπλιστικά και τα υποβρύχια.  Δεν μας «εκβίασαν» για τις ουσιαστικές δομικές αλλαγές σε φορολογικό και ασφαλιστικό (μπορούσαν να μπουν πιο επιτακτικά στο μνημόνιο). Δεν απαίτησαν καταπολέμηση της διαφθοράς και δεν συνέβαλαν στον θεσμικό εκσυγχρονισμό των διαχειριστικών οργάνων για τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις.

Τι έκαναν; Συμμετείχαν με την υποκριτική τους στάση στη δημιουργία ενός νέου «φαντάσματος» στην εθνική μας ιδεολογία, παραπλανητικό και επιζήμιο για τη συλλογική μας ευθύνη. Επίσης, παρείχαν «ασυλία» καλύπτοντας τους διεφθαρμένους πολιτικούς μας, νομιμοποιώντας την ηθική τους  στις διαπραγματεύσεις.  Και τέλος, επέβαλαν τη συμμετοχή των ιδιωτών στο PSI, καταστρέφοντας τους μικροομολογιούχους και  «διαφημίζοντας» την διεθνή αναξιοπιστία των ελληνικών ομολόγων.

Δεν πρωτοτύπησαν όμως. Η συμπεριφορά των συμμάχων μας, στα 200 χρόνια εξάρτησης ήταν πάντα η ίδια. Η έκπληξη που αισθανόμαστε, όταν προκύπτει ένας νέος «κακός» για τα συμφέροντα μας οφείλεται κυρίως, στην ιστορική και πολιτική μας άγνοια. Δεν έχουμε μελετήσει καλά την ιστορία μας και επιπλέον δεν διαθέτουμε ορθολογική πολιτική σκέψη.

Αν είχαμε διάθεση για εθνική αυτογνωσία, θα κατανοούσαμε ότι μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια (Μαυρομιχάληδες και Άγγλοι μαζί..!) το κράτος παραδόθηκε στις νικήτριες δυνάμεις της εσωτερικής και εξωτερικής εξυπηρέτησης συμφερόντων. Οι Άγγλοι αρχικά και μεταπολεμικά οι Αμερικάνοι αλώνιζαν στη χώρα και νομιμοποιούσαν τους «φυλάρχους» των «ιθαγενών». Ήξεραν πάντα τον βρώμικο ρόλο τη ελληνικής ολιγαρχίας  αλλά αντάλλασσαν την «κατανόηση» τους με ικανοποίηση των δικών τους γαιοπολιτικών και οικονομικών αναγκών στην περιοχή.

Το ίδιο έκαναν και οι Γερμανοί με τη Siemens(οι νέοι πάτρωνες μας που παλεύουν τώρα, με τους Αμερικάνους για την  «εκδιδόμενη»…). Η διαφορά μας όμως, είναι πως για τους Γερμανούς ο ιδιωτικός και πολυμετοχικός κολοσσός της Siemens αποτελεί πυλώνα της κρατικής τους οικονομίας ενώ για μας μόνο μία από τις πολλές ευκαιρίες για να πλουτίσουν οι «πειρατές» μας. Η «αμαρτία» για τους Γερμανούς, είναι κρατικό αναγκαίο κακό, ενώ για τη δική μας περίπτωση ανάρπαστη ευκαιρία για ιδιωτικό πλουτισμό. Αυτοί δηλαδή, έχουν κράτος ενώ εμείς μια χαλαρή «συνομοσπονδία»  συντεχνιακών ή καθαρά προσωπικών  συμφερόντων.

Η υποκρισία των Γερμανών όμως, δεν μπορεί να νομιμοποιεί τη δική μας.

Σκεφτείτε όμως και το άλλο. Τι θα απαντούσε ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών αν δημοσιογράφος των Σκοπίων τον ρώταγε για τον ρόλο της ΟΚΤΑ, θυγατρικής των ΕΛΠΕ στη FYROM, σχετικά με υποθέσεις λαθρεμπορίου πετρελαίου και για υποτιθέμενη μίζα που δόθηκε για να ολοκληρωθεί το deal μεταξύ ΕΛΠΕ και ΠΕΤΡΟΛΑ; Πρόκειται για υποθέσεις που απασχόλησαν τη δικαιοσύνη των γειτόνων μας το 2012. Τι θα απαντούσε επίσης για τις ελληνικές επιχειρήσεις στη Βουλγαρία και στη Σερβία, όταν εμφανίζονται διάφορα σκάνδαλα αλλά στην Ελλάδα δεν τα μαθαίνουμε ποτέ;

Όπως και σε αυτές τις  χώρες, οι ολιγάρχες τους  δέχονται τον δικό μας οικονομικό επεκτατισμό, πολύ μικρό βέβαια, μπροστά στα μεγαθήρια των Γερμανών, έτσι κι οι δικοί μας «κλείνουν» δουλειές με τους «πρόθυμους» για συνεργασία Γερμανούς.

Τι πρέπει να γίνει; Μία και μόνη λύση υπάρχει. Να πάρουμε το βάζο με το μέλι από αυτόν που μπορεί και το μοιράζεται, χωρίς συνέπειες, με τους ξένους. Να περιορίσουμε  το «γενναιόδωρο» κράτος για να μην μπορούν πια οι «εκλεκτοί» να το απομυζούν, κάνοντας μπίζνες πίσω από την πλάτη μας. Κι επειδή για 200 χρόνια, δεν τα καταφέραμε ποτέ μόνοι μας, μόνο μέσα στην Ευρώπη μπορεί να συμβεί.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι στην ουσία, μόνο τρεις δεκαετίες λειτουργούμε ως ισότιμο (ή περίπου ισότιμο…) μέλος μεταξύ «όμορων» κρατών. Πριν ήμασταν το απόλυτο έρμαιο του κάθε αρπακτικού που ήθελε να μας εκμεταλλευτεί οικονομικά και πολιτικά.

Ας  κατανοήσουμε λοιπόν ότι έχουμε μοναδική ευκαιρία να απαλλάξουμε κάποτε, τις κοινωνίες μας από τον πρωτογονισμό της «φεουδαρχίας» και των εξαρτήσεων.
Θέλει αντίσταση όμως, σε όλους αυτούς που θα παλέψουν σκληρά να μας εμποδίσουν να αλλάξουμε οδηγώντας μας εκτός Ευρώπης. Και χρήσιμο είναι να σκεφτούμε ότι οι Γερμανοί και οποιοιδήποτε «Γερμανοί»  είναι πάντα τόσο κακοί ή  καλοί, όσο κακοί και καλοί είμαστε εμείς  μαζί τους…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News