Δεν ξέρω πού πηγαίνουν οι πολίτες και εύχονται στον Καραμανλή για την ονομαστική του εορτή. Είναι στο γραφείο του στην Αθήνα; Στον καναπέ στη Ραφήνα; Στη Θεσσαλονίκη; Τουλάχιστον ο Σημίτης, ο εθνικός μας «κύριος Κώστας», άνοιγε το Μαξίμου και μπορούσε να πάει ο απλός πολίτης, να αφήσει και ένα κουτί γλυκά. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία πού βρίσκεται ο Καραμανλής -εγώ στη θέση του δεν θα ήμουν σε κανένα από τα τρία πιθανά σημεία. Δεν έχει σημασία ούτε η προσέλευση των πολιτών για τις καθιερωμένες ευχές. Σιγά μη θυμάται ο μέσος πολίτης τη σχέση του Καραμανλή με το δημόσιο χρέος.

Αυτό που μας απασχολεί σήμερα είναι το μήνυμα που προσφέρει, αντί φοντάν, ο εορτάζων. «Να στηρίξουμε την παράταξή μας. Όσο ισχυρότερη είναι η Ν.Δ., τόσο περισσότερο διασφαλίζεται η αναγκαία για τον τόπο πολιτική σταθερότητα». Ως κουβέντες είναι ασήκωτες, βαρυσήμαντες. Και ως μήνυμα μεγάλο, δεν χωράει σε μάρμαρο να μείνει ανεξίτηλο στη ματιά -στη μνήμη χαράχθηκε για πάντα.

Όμως έχω ένα πρόβλημα. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το μήνυμα Καραμανλή θεωρείται είδηση πρώτης γραμμής. Διάβαζα, πρωτοσέλιδο, στη χθεσινή «Καθημερινή» ότι «επιδιώκεται δήλωση του Καραμανλή». Κάτι δεν πιάνω. Χρειάζομαι κάποιον να μου εξηγήσει. Πρώην πρωθυπουργός και νυν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας δηλώνει, ανεπισήμως, δια κύκλων, ότι πρέπει να στηριχτεί το κόμμα του. Τι μας εντυπωσιάζει σε όλο αυτό; Είναι η πολύτιμη σιωπή που σπάει; Αν είναι έτσι, την επόμενη φορά ας γίνει θέμα ότι ο Καραμανλής ροχαλίζει -πολιτικά η σημασία είναι ίδια. Μην είναι η στήριξη των καραμανλικών προς τον Σαμαρά; Δηλαδή υπήρχε περίπτωση να τον υπονομεύουν; Νομίζω ότι είναι κάτι άλλο. Είναι η ανάγκη να πάρει ο Καραμανλής τη θέση του θείου του. Κάτι, ας πούμε, μεταξύ Θεού και ανθρώπου, ιδιότητα που δίνει  τα χαρακτηριστικά του «χρησμού» ακόμα και σε κοινότοπες σαχλαμάρες. Καμία αντίρρηση. Ας το χειριστούν, όμως, καλύτερα επικοινωνιακά. Είναι κρίμα η επόμενη δήλωση να γίνει στα παιδιά που θα του πουν τα κάλαντα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News