Όποιος έχει πάει στρατό γνωρίζει καλά ότι ο θαλαμοφύλακας δεν διοικεί το στρατόπεδο. Όπως γνωρίζουν όλοι, για να μην κάνουμε διακρίσεις, ότι καμιά πολυκατοικία δεν ανήκει στον θυρωρό της. Αυτό που φαίνεται ότι ελάχιστοι θέλουν να γνωρίζουν είναι ότι το να προεδρεύεις στην ΕΕ δε σημαίνει ότι μέσα σε ένα εξάμηνο μπορείς να αλλάξεις με τις αποφάσεις σου ή την αποφασιστικότητά σου τον ρου της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Εδώ και μερικές εβδομάδες οι μεν προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα βάλουν τη σφραγίδα τους στην Ευρώπη και οι δε ζητούν να εκμεταλλευτούμε μέσα ένα εξάμηνο την ευκαιρία να κάνουμε… επανάσταση, αλλάζοντας ένα οικοδόμημα, που έχει στηθεί μέσα από διαμάχες και αλισβερίσια δεκαετιών.

Αν ρωτήσεις και τους μεν και τους δε ποια ήταν ας πούμε η απόφαση, που επέβαλε η προηγούμενη προεδρία, η λιθουανική, που να άλλαξε την Ευρώπη, θα μείνουν με ανοιχτό στο στόμα. Ή ακόμα και αν τους ρωτήσεις ποια ήταν η απόφαση, που επέβαλε κάποια από τις προηγούμενες ελληνικές προεδρίες, τότε που είχαμε την πολυτέλεια να χαρίζουμε (και) γραβάτες και άλλα γλυκά σουβενίρς. Είναι μάλλον γραφική η προσπάθεια, που γίνεται συστηματικά και από τις δύο πλευρές να αποδοθούν κάποιες μαγικές ιδιότητες στην προεδρία της ΕΕ, για να παρουσιαστούν ως «επιτυχημένοι» αυτοί, που οι άλλοι θέλουν να βγάλουν πάση θυσία «αποτυχημένους».

Όπως γελοία είναι και η προσπάθεια κάποιων ξένων εντύπων να παρουσιάζουν σαν απειλή για τη σταθερότητα της Ευρώπης το γεγονός ότι για τους επόμενους μήνες σε κάποια συμβούλια Ευρωπαίων υπουργών θα προεδρεύει ο Έλληνας ομόλογός τους.

Δεν ήταν ποτέ καμιά προεδρία, αλλά οι συγκρούσεις συμφερόντων των ισχυρών, που απείλησαν τη σταθερότητα της Ένωσης, όσο και αν συχνά για λόγους σκοπιμότητας κάποιοι προσπαθούν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό της (της προεδρίας). Η προεδρία ήταν πάντα ένα καθήκον διεκπεραίωσης και τίποτα παραπάνω. Το παράδειγμα του θυρωρού δεν είναι κακό. Μπορεί να τον εγκαλέσει κάποιος αν οι σκάλες δεν είναι καθαρές ή αν οι σακούλες με τα σκουπίδια δε μαζεύτηκαν εγκαίρως. Μπορεί να του χτυπήσει την πόρτα αν δεν καίει σωστά το καλοριφέρ ή αν ψάχνει το τηλέφωνο ενός κλειδαρά όταν έχει κλειστεί απέξω. Αλλά καμιά πολυκατοικία δεν θα γκρεμιστεί εξαιτίας του. Όπως και η ΕΕ δεν θα γκρεμιστεί αν η Ελλάδα δε μπορέσει να «τελειώσει» μέχρι τις ευρωεκλογές με όσες εκκρεμότητες της μεταβιβάστηκαν από τους προκατόχους της, πολλές από τις οποίες είναι άλλωστε μικρής πολιτικής βαρύτητας. (Μπορεί βέβαια ορισμένοι να θεωρούν ζήτημα μείζονος πολιτικής σημασίας το να υλοποιηθεί η εναρμόνιση της νομοθεσίας για το ηλεκτρονικό τσιγάρο.)

Τη σταθερότητα της Ευρώπης κλονίζουν πάντα οι καβγάδες των «ελεφάντων», που απειλούν συχνά με ποδοπάτημα και τα μικρότερα «ζωντανά» που τους περιστοιχίζουν. Να το πούμε απλά. Αν η προεδρία μπορούσε να καθορίσει τόσο πολύ την πορεία της ΕΕ, τότε οι «μεγάλοι» θα την είχαν καταργήσει. Όπως άλλωστε φρόντισαν και να περιορίσουν δραστικά τις δυνατότητες για λήψη πρωτοβουλιών της εκάστοτε προεδρίας ακόμα και συμβολικού χαρακτήρα. Η Ελλάδα χρειάζεται να ασκήσει λοιπόν την προεδρία της χωρίς μεγαλομανίες και μεμψιμοιρίες, ακόμα και όταν κάποια καθήκοντα μοιάζουν αγγαρείες. Είναι βέβαια γνωστό ότι στους Ελληνες αρέσει να τους φωνάζουν «Γεια σου, Πρόεδρε», όπως επίσης γνωστό είναι ότι σε αυτή τη χώρα όλοι έχουμε άποψη για το πόσο καλύτερα θα κάναμε τη δουλειά κάποιου άλλου. Όμως αρκετή γραφικότητα έχουμε εξάγει όλα αυτά τα χρόνια στις Βρυξέλλες (και αλλού). Ας κρατηθούμε για μερικούς μήνες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News