Πριν από μέρες παρακολουθούσα στην τηλεόραση εκλεγμένο πια ευρωβουλευτή να προλογίζει έναν ανασχηματισμό τέτοιο που θα τον έλεγες και… ευτυχισμένο. «Έχουμε πολύ καλά βιογραφικά», ήταν η ατάκα εκείνη η πρώτη που με έκανε να μείνω να τον δω ως το τέλος. Πίστεψα πως κάτι ξέρει. Ανοησίες… Σε ό,τι αφορά τις νέες υπουργοποιήσεις (εξαιρώ αυτήν του Γκίκα Χαρδούβελη- συμπαθώ τους τεχνοκράτες) όλο αυτό μοιάζει περισσότερο με ό,τι στο σκάκι αναγνωρίζουμε ως «προαγωγή». Το πιόνι έχει κάνει τη βόλτα του (κάτι λίγο σε κάποια θέση ευθύνης αλλά υπερβολικά πολύ από πάνελ σε πάνελ) και φτάνοντας πια στην τελευταία γραμμή, αλλάζει σε ίππο, πύργο, αξιωματικό ή και βασίλισσα.

Είναι με διαφορά η πιο απογοητευτική σύνθεση και δυστυχώς έχει πάνω της όλα τα κακά. Πανικοβλημένη, άστοχη, περιττή μα πριν και πάνω απ’ όλα προεκλογική. Το μήνυμα που σου στέλνουν είναι ότι δεν προέχει ο τόπος. Με φάτσες που δεν εμπνέουν την παραμικρή σοβαρότητα. Ανακύκλωση και μάλιστα χαζή. Έφυγαν τα κακά στελέχη που με τις «επιλογές τους» έριξαν τα ποσοστά και ήρθαν τα καινούρια που σε περιπτώσεις είναι και τέτοια που αλλάζεις κανάλι πριν καν μιλήσουν. Αναρωτιέμαι αν ο πρωθυπουργός και οι γύρω έχουν την παραμικρή επαφή με τον κόσμο… των άλλων. Θα ήταν περισσότερο έντιμο να μην αλλάξουν τίποτα. Να πουν ότι οι σκληρές αποφάσεις, οι βίαιες αλλαγές, τα μέτρα είναι αναπόφευκτα όποιος κι αν είναι πάνω. Να μιλήσουν στον στόχο, ανθρώπινα αλλά όχι λαϊκίστικα. Τους χαζεύω και δεν βρίσκω έναν που θα μπορούσε να το πράξει.

ΥΓ.: Τελικά μόνον ερωτευμένοι άσχημα δεν θα αντιληφθούμε την προς τα κάτω αλλαγή. Απελπισία, το ξέρω.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News