Θα έχετε ίσως παρατηρήσει ότι εδώ και αρκετό καιρό ένα ετερόκλητο πλήθος, ένας θίασος ποικιλιών από κόμματα, πολιτικούς, πολιτευτές, βαρβάρους συνδικαλιστές, λαμπερούς δημοσιογράφους, υποψήφιους «αρχηγούς», μετανοήσαντες βουλευτές και εκπροσώπους της Εκκλησίας, συνασπίσθηκαν, για δικούς τους λόγους ο καθένας, με στόχο τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο.

Ο πρώτος θηρευτής ήταν ο γνησιότερος Έλλην, Αλέξης Τσίπρας. Αφού έφυγε από το κάδρο του ο Παπανδρέου και γλιτώσαμε στο παρά πέντε από τον Πετσάλνικο, παρακαλέσαμε τον Παπαδήμο να πλύνει τα άπλυτα δεκαετιών. Και αμέσως ο Τσίπρας με τη βοήθεια του απερίγραπτου δραχμολάγνου Λαφαζάνη κατάλαβε ότι στην τυφλή πορεία του μπορούσε να αναρριχηθεί στις δημοσκοπήσεις στοχεύοντας και τον Παπαδήμο διότι το θήραμα έπρεπε να έχει όνομα. Στη Βουλή ανερμάτιστες επιθέσεις και χυδαιότητες σε κάθε μικρόφωνο που έβρισκαν μπροστά τους. Ωσάν ο Παπαδήμος να ήταν η συνέχεια των καταστροφικών πολιτικών των τελευταίων χρόνων. Και ο σημερινός πρωθυπουργός τι απαντούσε σε όλ’ αυτά; Βεβαίως τίποτα, απλώς δούλευε.

Για τον Περισσό τα πράγματα είναι πιο απλά και γνωστά τα στερεότυπα «δια πάσαν νόσον»: πλουτοκράτες, Ευρώπη, τρόικα πίνουν το αίμα του λαού. Η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι η εγκάθετή τους, ανατρέψτε τους και ξοφλήσαμε. Νομίζω ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική του Περισσού. Το ευκολότερο πράγμα είναι να είσαι αντίπαλός τους, διότι «είναι ο σταλινισμός, ηλίθιε» για να παραφράσω τον τίτλο γνωστού βιβλίου.

Αλλού τώρα. Το vertigo από το ύψος που βρίσκεται ο Φώτης Κουβέλης και η Δημοκρατική Αριστερά συνεχίζεται. Το φιάσκο με υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος που καταδίκασε δημόσια το γερμανικό Αριστερό Κόμμα γιατί καταψήφισε τη βοήθεια για την Ελλάδα, ενώ η ΔΗΜΑΡ αυτό ακριβώς καταψηφίζει(!) δείχνει μεταξύ άλλων και τη μεγάλη ευθύνη του Κουβέλη. Οι μελετημένες σιωπές του, οι γενικόλογες απόψεις του και οι προσπάθειες προσομοίωσης του σε τηγάνι Tefal, όπου τίποτα δεν κολλάει επάνω του, οδηγούν σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα: γίνεσαι ένας πολτός μαζί με το φαγητό που μαγειρεύεις. Ναι, αλλά υπάρχει και ο Παπαδήμος. Εδώ ξεπρόβαλε βουλευτής της ΔΗΜΑΡ με μνημειώδη δήλωσή του: «Δεν δυναμιτίζουν καθόλου την παραμονή μας στο Ευρώ οι δηλώσεις και οι θέσεις μας. Την παραμονή δυναμιτίζει η πρακτική της Κυβέρνησης Παπανδρέου και της Κυβέρνησης Παπαδήμου». Αυτό θα πει στοχαστικός πολιτικός λόγος! Λέμε όχι σε όλα, ταυτίζουμε Παπανδρέου με Παπαδήμο και πάμε γι άλλα. Ειλικρινά πολλοί δημοκράτες αριστεροί δεν είναι καθόλου χαρούμενοι με την πορεία της ΔΗΜΑΡ. Πίστεψαν ότι η εμφάνιση ενός τέτοιου κόμματος, με αρκετά ικανά και ανιδιοτελή στελέχη, θα ήταν η απάντηση στον σταλινισμό και στο αριστερό μπάχαλο. Η μέχρι σήμερα συνολική πολιτική της ΔΗΜΑΡ για την πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση της χώρας είναι, κατά τη γνώμη μου, κατακριτέα. Υπάρχει ελπίδα να βρει το βηματισμό της μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και τις συνηθισμένες μικροπολιτικές μανούβρες; Σύντομα ο χρόνος θα δείξει.

Θαυμαστός κόσμος

Από δω και πέρα υπάρχει ένας θαυμαστός κόσμος που διαγκωνίζεται ποιοι θα χτυπήσουν πιο δυνατά τις προσπάθειες και το πρόσωπο του πρωθυπουργού.

-Βαρύγδουποι και προφανώς πανεπιστήμονες αρθρογράφοι, αφού είχαν προφητεύσει την καταστροφική χρεωκοπία, τώρα άλλαξαν τροπάρι απαξιώνοντας οποιαδήποτε προσπάθεια. Κάποιοι μάλιστα προπαγανδίζουν από τις στήλες τους τόσο ανοιχτά τον Σαμαρά μηδενίζοντας ταυτόχρονα κάθε βήμα που γίνεται για τη σωτηρία, έτσι που τους διαβάζουμε στο σινάφι και γελάμε τρανταχτά. Είναι τόσο διαφανείς οι καημένοι…

-Βάρβαροι συνδικαλιστές που διαλύουν τα πάντα και συκοφαντούν τους πάντες στο βωμό διαφόρων συμφερόντων. Δείτε και ακούστε για παράδειγμα τον διαφημιστή-δυσφημιστή Λουράντο και θα καταλάβετε.

-Διάφοροι Καμμένοι, υποψήφιοι πρόεδροι κομμάτων, όψιμοι «αντιμνημονιακοί», διαγραμμένοι που είδαν τώρα το φως το αληθινό, όλοι μαζί κατά του Παπαδήμου και των συνεργατών του σε μια επαίσχυντη πλειοδοσία.

-Να προχτές και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που άρχισε και αυτός τις πολιτικές ψαλμωδίες. «Γίναμε αποικία» είπε μεταξύ άλλων ωραίων και μας κάλεσε να πάρουμε το σωστό δρόμο. Δεν μας τον έδειξε επακριβώς, αλλά δεν βαριέσαι, φτάνει που ο ίδιος πλέον βαδίζει τον «σωστό δρόμο» του Χριστόδουλου.

Περ’ απ’ ολ’ αυτά έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια βαθύτερη αιτία για την στοχοποίηση του Παπαδήμου. Η εμφάνισή του στη δημόσια ζωή μας γνώρισε ένα νέο μοντέλο Κυβερνήτη, με τρεις δυσεύρετες αρετές: ευπρέπεια, εντιμότητα και επάρκεια. Αυτό τρόμαξε τους θηρευτές και ίσως γι αυτό τον τρόμο τους πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι: «τα σκυλιά γαβγίζουν, η άμαξα περνάει».

Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Παπαδήμος όταν τελειώσει το έργο που του ανέθεσε η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής. Θα πολιτευθεί; Θα ιδιωτεύσει; Μήπως μεταλλαχθεί; Ουδείς το γνωρίζει. Εκείνο που πιστεύω πάντως είναι ότι σήμερα η Ελλάδα του χρωστάει χάρη. Μεγάλη χάρη.

ΥΓ: Σοφοί δάσκαλοί μου στη δημοσιογραφία με έχουν διδάξει ότι οι αναγνώστες που διαφωνούν με την άποψή σου πρέπει να έχουν την τελευταία λέξη. Αυτό είναι η δημοκρατία στο δημόσιο λόγο. Τηρώ αυτή τη συμβουλή εδώ και δεκαετίες και δεν ανταπαντώ ακόμα και σε προσβολές. Μία παράκληση μόνο: όσοι διαφωνούν για διάφορους λόγους να διαβάζουν με προσοχή κάθε φράση του άρθρου πριν σχολιάσουν και να μην του δίνουν προεκτάσεις που δεν έχει αλλά που βολεύουν την κριτική τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News