Αυτές τις δύσκολες ημέρες που περνάμε μια από τις λίγες ψυχαγωγικές απολαύσεις που μας έχουν απομείνει είναι να ανοίγουμε την τηλεόραση στην ΝΕΤ και να μπαίνει στο σαλόνι μας ο Πρόεδρος Καρατζαφέρης αυτοπροσώπως. Για πολλούς εν αρχή ην ο λόγος. Όχι όμως για τον Πρόεδρο. Για αυτόν εν αρχή (και εν τέλει, φοβάμαι) είναι το ύφος. Αυτό το απαράμιλλο σοβαροπονηρό ύφος με το οποίο σε εκλιπαρεί να μην τον πάρεις στα σοβαρά. «Έλα μωρέ λέω και καμιά κουβέντα παραπάνω για να περνάει η ώρα. Είπα, ξείπα για το Βατοπέδι. Ούτε τότε έπρεπε να με πάρετε στα σοβαρά, ούτε τώρα. Δεν τα λέω για σας που καταλαβαίνετε, τα λέω για τους άλλους.» Συγκρατείται και δεν σου κλείνει το μάτι αλλά είναι σαν να σου το έκλεισε.

Τι να κρατήσω στην μνήμη μου από την χτεσινή του δημηγορία υπέρ διωκομένων μοναχών και φιλελλήνων ορθοδόξων Ρώσων; Νομίζω ότι κορυφαία στιγμή με επιπτώσεις που υπερβαίνουν τον στενό ελλαδικό χώρο στον οποίο αυτοπεριορίζεται μέχρι στιγμής ο Πρόεδρος ήταν όταν διατύπωσε τον τρίτο δρόμο στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Ούτε το ιδεαλιστικό Ουιλσονικό δόγμα περί δικαίου, ούτε το υλιστικό δόγμα περί συμφερόντων υπέρμαχος του οποίου ήταν ο αφορισθείς υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας Ελευθέριος Βενιζέλος. Τίποτε από αυτά τα γήινα και ποταπά. Μόνο η πνευματικότητα, αυτή η άυλη σχέση ανάμεσα στον πολιτικό και τον πνευματικό του μπορεί να διαμορφώσει δυναμική εξωτερική πολιτική. «Είναι πνευματικός του Πούτιν ο Εφραίμ. Δεν μετράει αυτό; Έτοιμοι ήταν οι Ρώσοι να βοηθήσουν. Τους είχα φέρει έξω από την πόρτα (έκανε κάτι και ο Πρόεδρος, δεν τα έκανε όλα μόνος του ο Εφραίμ). Τώρα τέλος, πάει, πέταξε η ευκαιρία. Πώς να μας βοηθήσουν οι Ρώσοι όταν κλείνουμε μέσα τον πνευματικό του Πούτιν;»

Αλλά η πνευματική επιρροή του Εφραίμ δεν περιορίζεται στην Ανατολή, επεκτείνεται και προς Δυσμάς. Διότι αν είναι αλήθεια  αυτό που εκμυστηρεύτηκε ο Πρόεδρος Καρατζαφέρης στον εμβρόντητο κ. Αρβανίτη της ΝΕΤ, ο Εφραίμ είναι πνευματικός και του Καρόλου, διαδόχου του θρόνου της Μεγάλης Βρετανίας. Και καλά ο Πούτιν, κομμάτια να γίνει είναι από το ξανθό γένος, από την Κα- Γκε- Μπε πήδηξε και προσγειώθηκε στους κόλπους της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εξ άλλου και ο μακαριστός Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλέξιος ο Β' (1929- 2008) είχε τα πάρε δώσε του με την Κα- Γκε- Μπε. Είχαν και αυτοί μια πνευματική -συνελόντι ειπείν- σχέση. Ο Κάρολος όμως πού κολλάει; Αυτός πρέπει να ανήκει στην Αγγλικανική Εκκλησία αν δεν ανακάλυψε όπως ο Μπλαίρ το μεγαλείο του καθολικισμού. Πάντως ορθόδοξος δεν είναι και αν ο Εφραίμ κατόρθωσε να γίνει πνευματικός του, αυτό αγγίζει το όρια του θαύματος. Βέβαια κάποιος κακοήθης αγνωστικιστής που δεν πιστεύει στα θαύματα θα μας προτρέψει να αναζητήσουμε την οικονομική βάση στην σχέση Κάρολου-Εφραίμ, αλλά αφού μας διαβεβαίωσε ο Πρόεδρος Καρατζαφέρης ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο στο Βατοπέδι, γιατί εμείς τώρα να ψάχνουμε τον Κάρολο; Είναι προφανές ότι αν υπάρχει σχέση θα είναι αποκλειστικά πνευματική, συμβολή ίσως στον διαχριστιανικό διάλογο, με τον οποίο όμως κατά σύμπτωση είναι αντίθετοι οι αγιορείτες μοναχοί. Σκέφτομαι μόνο πόσο κρίμα είναι που την δεκαετία του '50 Εφραίμ και Καρατζαφέρης ήταν μικρά παιδιά. Αν ήταν ώριμοι πνευματικά θα μπορούσαν, ο πρώτος ως πνευματικός του Βρετανού πρωθυπουργού Μακ Μίλαν και ο δεύτερος με την απαράμιλλη καπατσοσύνη του να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να πείσουν τους Βρετανούς να μας παραχωρήσουν την Κύπρο και να γλυτώσουμε όλοι 60 χρόνια ταλαιπωρίας. Όπως τώρα με τους Ρώσους, που τους είχε φέρει στο τσακ να μας βοηθήσουν με το χρέος, αλλά τελευταία στιγμή το Συμβούλιο Εφετών του τα χάλασε. Συμβαίνουν αυτά και στις πιο ορθόδοξες οικογένειες.

Και καλά ο Πρόεδρος στέκεται γενναία δίπλα στον Εφραίμ για μια σειρά λόγους: Πρώτον γιατί είναι αμφότεροι Ορθόδοξοι, άρα εξ ορισμού καλοί άνθρωποι και δεύτερον γιατί αυτόν τον μήνα ο Πρόεδρος έχει βάλει εμπρός το πλυντήριο στελεχών της ΝΔ. Για τον άλλο μήνα δεν μπορώ να ξέρω γιατί ο Πρόεδρος μπορεί να τα σπάσει με την ΝΔ, να ξαναδιαβάσει με άλλο μάτι την δικογραφία και να αλλάξει γνώμη. Οι άλλοι όμως τι έπαθαν; Και πρέπει η «ορθή εφαρμογή» της προσωρινής κράτησης να αρχίσει οπωσδήποτε από τον Εφραίμ και την υπόθεση Βατοπεδίου, μια υπόθεση δηλαδή εξ ορισμού με πολιτικές προεκτάσεις; Μερικές φορές η νομική τυπολατρία  συσκοτίζει τα πράγματα.

Αλλά ας γυρίσουμε στον Πρόεδρο και στο ανάλογο ύφος. Ένα είναι βέβαιο, ότι με τον Πρόεδρο Καρατζαφέρη δεν πρόκειται να πλήξουμε. Εγώ μάλιστα σκέφτομαι στα σοβαρά αν στα γεράματα αρχίσω ν' ακούω φωνές να του ζητήσω να γίνει πνευματικός μου. Εντάξει δεν είναι ιερέας ή μοναχός, είναι όμως ορθόδοξος με την βούλα στον τίτλο του κόμματός του. Δεύτερον είμαστε και οι δυο λάτρεις της εξωτερικής πολιτικής και θα κάνουμε τον απολογισμό του τρίτου- πνευματικού δρόμου στην καταπολέμηση του χρέους και την ανόρθωση του ελληνισμού. Και τρίτον και βασικότερο επειδή θα είμαστε οι δυό μας και δεν θα είναι υποχρεωμένος να απευθύνεται στον λαό του θα διασκεδάσουμε ενθυμούμενοι αυτά που έλεγε κάποτε. Γιατί αποδεδειγμένα είναι άνθρωπος με χιούμορ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News