Μας είχαν ρωτήσει από ένα Γερμανικό κανάλι – μάλλον το ARD ήταν – ποια θεωρούσαμε πως είναι "η πραγματική κόκκινη γραμμή για τον ΣΥΡΙΖΑ". Πρέπει να ήταν οι μέρες πριν τα Eurogroup και την Κορυφή της 12ης/13ης Ιουλίου, που μας έφεραν την συμφωνία/ το agreement to agree που τώρα ταλαιπωρείται στην Βουλή των Ελλήνων ("Ζωής θέλοντος" που είπε χιουμοριστικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, για να τον επαναφέρει στην τάξη η εισαγγελέας/χωροφυλακίνα/ γυμνασιάρχης μας, προδήλως μη δυνάμενη να αντιληφθεί, πόσο μάλλον να δεχθεί χιούμορ…). Είχαμε πει ότι αληθινή κόκκινη γραμμή είναι μια – και είναι η εξουσία. Η διατήρηση της εξουσίας.

Αποδείχθηκε ότι δεν είχαμε ακριβώς δίκιο. Αδικήσαμε την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αδικήσαμε ακόμη περισσότερο τον Αλέξη Τσίπρα. Όχι γιατί άντεξε τις ακραίες τσογλανιές του Γιάνη (ένα "ν", εδώ η γυμνασιαρχίνα Ζωή δεν προέβαλε αντίρρηση…) Βαρουφάκη, ή τις υστερικές κρίσεις αυτοδικαίωσης της ίδιας της Ζωής, σοβαρά δε την υπονόμευση απο την Αριστερή Πλατφόρμα σε de facto συντονισμό με την σκληρή γραμμή Σώϋμπλε. (Προσοχή! Δεν είπαμε μόλις τώρα ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης – ο άνθρωπος που περιέβαλε με στοργή ο Χαρίλαος Φλωράκης – έχει τις απόψεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Είπαμε ότι στην πράξη καταλήγει σε ευθυγράμμιση πολιτικής μαζί του. Ας ελέγξει η δασκάλα Ζωή την χρήση του de facto). Αλλά επειδή στην Κορυφή και στα όσα ακολούθησαν – και να την δούμε την κατάληξη των πραγμάτων, όχι μόνο με την ψήφο των 299+1 της Βουλής των Ελλήνων, αλλά και στο Eurogroup της Παρασκευής, και στο Bundestag, και στα άλλα Κοινοβούλια (οι άθλιοι Ευρωπαίοι τολμούν να έχουν δικά τους Κοινοβούλια!) – δείχνει ο Τσίπρας να μην πορεύθηκε με ultima ratio (πάλιν καλείται η Ζωή να κρίνει την χρήση της έκφρασης) την διατήρηση της εξουσίας. Αλλά με βάση τον ίλιγγο που αισθάνθηκε όταν διεπίστωσε πού οδηγεί η εναλλακτική της μέχρι τέλους κόντρας, το γνήσιο Plan B – όχι οι εξυπναδούλες κατάληψης του Νομισματοκοπείου ή ομηρίας Στουρνάρα.

Προσοχή! πάλιν: ο ίλιγγος που αισθάνθηκε ο Τσίπρας αφορούσε το πού οδηγούνται οι κοινοί άνθρωποι, και μάλιστα οι πιο αδύναμοι – τα γερόντια που έστειλαν οι Βαρουφακισμοί στα ΑΤΜ των 60 ευρώ για την σύνταξη, οι νέοι ή και οι μεσόκοποι άνεργοι που δεν θα βρουν πια απασχόληση παρά μόνο πύρινους λόγους υπεράσπισης των "δίκιων" τους, οι άνθρωποι που θα χρειάζονταν υπό Plan B ΕΣΥ και ΕΟΠΥΥ. Γιατί οι νομενκλατουρίστες τύπου Βαρουφάκη και Ζωής, πάντα στο τέλος βολεύονται. Μαζί με τους λοιπόν έχοντες και κατέχοντες (λεφτά, εξουσία ή και τα δυο).

Δεν αποδείχθηκε λοιπόν η εξουσία μόνον η κόκκινη γραμμή για τον Τσίπρα. Ήταν πρώτα ο ίλιγγος της ενδεχόμενης απώλειας της έσχατης αίσθησης ασφάλειας των κοινών ανθρώπων. Δεν χρειάζεται να τον ψηφίζει κανείς, ούτε να τον ινδαλματοποιεί, για να του το αναγνωρίσει. Τι θα κάνει από δω και πέρα, άλλη ιστορία!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News