Όποιος αποτολμά να σχολιάσει τη στάση και τις συμπεριφορές της Ζωής Κωνσταντοπούλου, από τη θρυλική αναμέτρηση με τον γκαραζιέρη στην Εύβοια μέχρι την εκπληκτική stand-up performance της με τον άτυχο αστυνομικό διευθυντή των μέτρων τάξης έξω από τη Βουλή, περνώντας φυσικά από το αφύσικο/νομικίστικο (ελπίζει κανείς!) φλερτ με τη Χρυσή Αυγή και το οιονεί καλωσόρισμα των αντιεξουσιαστών στο ειρηνικό πέρασμά τους (κατά την ίδια) από το περιστύλιο της Βουλής, καλόν είναι να έχει υπόψη του ένα άλλο μέτρο επιτυχίας. Όπου η Ζωή «σκοράρει» μέσα σε λίγους μήνες όσα άλλοι στην πολιτική/δημόσια ζωή χρειάστηκαν χρόνια για να χτίσουν.

Θυμηθείτε και συνειδητοποιήστε: σ' όλη τη Μεταπολίτευση πόσοι/ποιοι έγιναν γνωστοί και «δεκτοί» από την κοινή γνώμη στην Ελλάδα με το μικρό τους όνομα; Σίγουρα όχι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής! Ούτε ο Κώστας Σημίτης. Ούτε καν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. (Το Ψηλός ή το Κινέζος είναι απλά υποκατάστατα: τον Καραμανλή ούτε με το μικρό του ούτε με υποκοριστικό τον τόλμησε κανείς…). Πρώτος ο Αντρέας πέτυχε αυτού του είδους την οικειότητα και μοναδικότητα, του να σε ενσωματώνει η κοινή γνώμη με το μικρό σου όνομα στην καθημερινή συζήτηση. Ο Αντρέας, από κοντά και η Μελίνα. Από ένα σημείο και πέρα, προστέθηκε και η Ντόρα. Υπήρξε στην κλειστή αυτή ομάδα και η Γιάννα, με αφορμή τους Αγώνες και όχι μόνο – αλλ΄ αυτό δεν έμεινε στο πολιτικό προσκήνιο που (στην Ελλάδα) ταυτίζεται με τη δημόσια σκηνή.

Από κει και πέρα, ο Κώστας Καραμανλής μάλλον ως Κωστάκης, ο ΓΑΠ ως Γιωργάκης, ο ΑντΣαμ ως Αντωνάκης καταγράφηκαν: οικειότητα, βέβαια, αλλά όχι και πολύ ευχάριστη. Ο Αλέξης; Ο Τσίπρας το παλεύει, αλλά ακόμη το πράγμα παίζεται. Η Ρένα Δούρου έχει πάει «πίσω». (Άλλοι λόγοι έφεραν στην επωνυμία τον Ακη, όμως αυτό δεν είναι δα και τόσο καλόν πράγμα).

Οπότε, το ότι η Ζωή απέκτησε, προτού καλά-καλά κλείσει εξάμηνο στο κεντρικό πάλκο, δικαίωμα συμμετοχής στην κλειστή αυτή ομάδα επωνυμίας, κάτι λέει. Όχι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News