Άραγε έχουμε μεγάλη ανάγκη την υποκρισία για να συνεχίσουμε τις ζωές μας; Έτσι αντιλαμβάνομαι όλον αυτόν τον πανικό και την αγωνία για το όνομα του βουλευτή που έβγαλε ένα εκατομμύριο ευρώ με νόμιμο τρόπο στο εξωτερικό, στο φόβο της ελληνικής χρεοκοπίας.

Δήλωσε ο κ. Πρωτόπαπας για παράδειγμα: «Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρουμε το όνομά αυτού του βουλευτή, γιατί ο καθένας πρέπει να παίρνει τις ευθύνες του. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Αυτή η συμπεριφορά θυμίζει συμπεριφορά ποντικιού που πρώτο εγκαταλείπει το καράβι και δεν μπορεί οι υπόλοιποι 299 να επωμίζονται ευθύνες που δεν τους αναλογούν». Να χαλαρώναμε λιγάκι όλοι μαζί θα ήταν μία λύση. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι ενίοτε σε ρόλο ντετέκτιβ. Σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με την πράξη του βουλευτή, καθώς δεν είναι ηθικό να «προστατεύεις» τα λεφτά σου βγάζοντάς τα στο εξωτερικό, την ίδια στιγμή που απαιτείς από κάθε Έλληνα πολίτη να μην το πράξει. Έχουμε συνηθίσει να λιποψυχούν και να αναζητούν τον αποδιοπομπαίο τράγο, μας είναι γνωστό πόσο ωραία στοχοποιεί η μια μεριά έναν της άλλης και αντιστρόφως.

Ωστόσο δυσκολεύομαι να εξηγήσω την ανησυχία των βουλευτών να μάθουν ποιος είναι αυτός ο ένας που σπιλώνει την υπόληψη των υπολοίπων 299. Τόσα σκάνδαλα στον τόπο όλα αυτά τα χρόνια, το ένα εκ. του βουλευτή τους έκανε να ξεσηκωθούν. Δεν έχει πλάκα. Δεν γίνεται καν πειστικό εκ μέρους τους ότι έχουν αγαθές προθέσεις. Θυμάμαι καλά τον πανικό και τον θυμό τους όταν ψάχναμε να βρούμε ποιος ήταν ο πολιτικός που τόλμησε να πει στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πως κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα. Μεταξύ τους αυτά τα δύο: διαφθορά και επανάσταση κατά της, δεν έχουν καμιά λογική συνέχεια, όταν οι πρωταγωνιστές συμπεριφέρονται σαν αποβλακωμένα γατιά που απολαμβάνουν να κυνηγούν τις ουρές τους ή που εν πάση περιπτώσει αυτό έχουν συνηθίσει να κάνουν.

Τρία ζώα (ποντικός, τράγος, γατί) σ’ ένα κείμενο 300 λέξεων κάτι δεν πάει καλά, δεν νομίζετε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News