Επίσημα ο προεκλογικός αγώνας δεν έχει ακόμα αρχίσει. Αλλά οι υποψήφιοι που αποφάσισαν να αποκαλύψουν νωρίς τις προθέσεις τους, γνωρίζουν ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει πια την πολυτέλεια να παρακολουθεί 9 με12 το βράδυ τα λαμπερά σόου και μετά να πηγαίνει παραλιακή να ανοίξει καμιά μπουκάλα. Δεν έχει αρχίσει καν να εμφανίζεται το Κατερινάκι στην TV, να αλείφει τα μπούτια. Ετσι οι διεκδικητές της εξουσίας αποφασίζουν να μας διασκεδάσουν με τον τρόπο τους. Αλλά μάλλον έχουν μπλέξει τα δικά τους μπούτια. Και όσο θα πλησιάζουμε στις δύο μεγάλες Κυριακές, το μπλέξιμο θα μεγαλώνει.

Τι πράγμα θα ψηφίσουμε τελικά το Μάιο; Αν δεν κάνω λάθος τοπικούς άρχοντες και ευρωβουλευτές. Ούτε οι μεν ούτε οι δε θα αποφασίσουν να καταργήσουν το μνημόνιο, ούτε οι μεν ούτε οι δε θα προστατεύσουν τον πλανήτη από μια νέα κρίση τύπου Lehman Brothers, ούτε οι μεν ούτε οι δε θα βρουν δουλειά στα περίπου 2 εκατομύρια των ανέργων. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να παρουσιάζονται περίπου ως "πλανητάρχες", που έχουν έτοιμες απαντήσεις για όλες μας τις ανησυχίες. Είμαι σίγουρος ότι στο προεκλογικό debate στο καφενείο της Ανω Μηλιάς (δε λέω Ελιάς μήπως και παρεξηγηθώ), θα συγκρουστούν μέχρι θανάτου ο μνημονιακός με τον αντιμνημονιακό υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο. Φυσικά για τη χωματερή, 30 μέτρα έξω από την έξοδο του χωριού, κανείς δεν θα θεωρήσει ότι αξίζει τον κόπο να αναφερθεί.

Δεν φταίνε βεβαίως μόνο οι υποψήφιοι αλλά και αυτοί, που τους αφήνουν να τα λένε ή ακόμα χειρότερα τους προκαλούν να τα πουν. Έχω τύχει σε αμέτρητες ανοικτές συζητήσεις, για παράδειγμα, όπου το κοινό ρωτά ευρωβουλευτές πράγματα που θα έπρεπε να ρωτήσει κανονικά τον τοπικό βουλευτή του, το δήμαρχο άντε και τον υπουργό. Αλλά αφού τον βρήκαμε πρόχειρο, ας τον κάνουμε να νοιώσει σπουδαίος αυτός και ανακουφισμένοι εμείς, που τα βγάλαμε από μέσα μας.

Αλλά, βεβαίως, οι γραφικότητες είναι το αλατοπίπερο κάθε προεκλογικής περιόδου. Και δε σταματούν μόνο σε τέτοιου τύπου «παρεξηγήσεις». Είδαμε και θα δούμε υποψηφίους δημάρχους, περιφερειάρχες, ευρωβουλευτές, που θα μας ζητήσουν την ψήφο επειδή κουβαλάνε μια ανίατη ασθένεια, άλλους που θα πασχίζουν να μας πείσουν ότι μετά από δεκαετίες πολιτικού βίου γιατρεύτηκαν οριστικά από την άλλη ασθένεια, της κομματικής εξάρτησης. Θα δούμε παιδιά πολιτικών οικογενειών να ισχυρίζονται ότι δεν τους βοήθησε στο ελάχιστο το όνομα της μαμάς τους ή του μπαμπά τους. Θα δούμε κάποιους από τους πιο κραυγαλέους εκπροσώπους του παλαιοκομματισμού, με θητείες δεκαετιών σε διάφορα έδρανα, να εκμεταλλεύονται τις απόκριες για να ντυθούν στα λευκά της αθώας περιστεράς και να κατακεραυνώνουν το κόμμα που κάποτε τους έδωσε «ταυτότητα» και μηχανισμούς στήριξης. Θα δούμε και άλλα πολλά που δε μπορώ να προβλέψω. Αλλιώς δεν θα είχε και ενδιαφέρον αυτή η πολλαπλή «μάχη».

Έχουμε όμως καιρό να σκεφτούμε τι σημαίνει κάθε μια από τις τρεις κάλπες. Τι ακριβώς εξουσίες και δυνατότητες έχει ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης, ο ευρωβουλευτής. Τι μπορεί να προσφέρει και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτόν. Και να μην συνεχίζουμε να παραμυθιαζόμαστε με ψεύτικες υποσχέσεις. "Τσαγκάρη μείνε στην τέχνη σου" λέει μια (κεντροευρωπαϊκή) παροιμία. Γιατί και τσαγκάρης και οδοντίατρος δεν γίνεται. Άλλα εργαλεία έχει ο ένας, και άλλα ο άλλος. Ας αφήσουμε λοιπόν τις ελληνικές «πατέντες» και ας το δούμε ψύχραιμα. Και μην ξεχνάμε κυρίως αυτό. Θα τους επιλέξουμε για πέντε χρόνια. Και μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος διορθώνεται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News