Οι «υπογραφές» στο Facebook  αντιπροσωπεύουν περισσότερους από 30.000 ανθρώπους. Αν εκείνοι βγουν στο Σύνταγμα και η πρόεδρος στο προαύλιο της Βουλής, θα δει την πλατεία σκεπασμένη από άρνηση και δυσφορία προς το πρόσωπό της. Πότε ήταν η τελευταία φορά που πολιτικός αποδοκιμάστηκε τόσο εμφατικά; Πότε η απόρριψη μετρήθηκε σε τόσο μεγάλο όγκο, ως το τελευταίο κεφάλι; Όχι, δεν πιάνονται οι εκλογές. Εκεί, κάποια στιγμή, οι περισσότεροι βγαίνουν «μαύροι» από την κάλπη. Άλλωστε εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα συμβατικό πολιτικό πρόσωπο. Είναι ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας. Και 30.000 πολίτες του ζητούν, σχεδόν εγγράφως, να εγκαταλείψει τη θέση του.

Ο θυμός του Τσίπρα, οι μομφές του Θεοδωράκη και οι γκρίνιες του Φίλη είναι βολές με νεροπίστολο. Το γκρουπ στο Facebook είναι χαστούκι. Δυνατό και ηχηρό. Και πώς μπορεί, αλήθεια, η πρόεδρος να το αντιμετωπίσει; Εντάξει, το facebook ανήκει σε νεοταξικά συμφέροντα, αλλά, του κερατά, ενίοτε λειτουργεί και ως πλατφόρμα «άμεσης δημοκρατίας». Ναι, πιθανώς οι 30.000 συμπολίτες μας να έθεσαν τη βούληση τους στη διάθεση των συμφερόντων που ελέγχουν τα μέσα και την επικοινωνία. Αλλά είναι δυνατόν η πρόεδρος, αυτή η πρόεδρος, να αμφισβητήσει την ευθυκρισία, τη σοφία ενός υπολογίσιμου κομματιού του λαού; Ναι, είναι δυνατόν. Και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Οφείλει να το κάνει.

Η πρόεδρος ευαισθητοποιείται όταν δέκα άνθρωποι μπουν στο προαύλιο της Βουλής για να πετάξουν φυλλάδια. Η πρόεδρος κατεβαίνει και τα βάζει με τα ΜΑΤ όταν παρεμποδίζεται η διέλευση μίας διαδήλωσης. Τώρα η πρόεδρος δεν μπορεί να σιωπά μπροστά σε μία μαζική διαμαρτυρία η οποία, μάλιστα, την αφορά προσωπικά. Όπως θα σημείωνε και η ίδια, «ο όγκος συμμετοχής στη συγκεκριμένη διαδικτυακή διαμαρτυρία, θέτει ευθέως θέμα, τουλάχιστον ηθικό, καθώς ο αποδέκτης της καταγεγραμμένης λαϊκής δυσφορίας αποτελεί κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα». Αν είχε κάμερα μπροστά θα έβαζε εκατό λέξεις παραπάνω, αλλά το νόημα δεν θα άλλαζε. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News