Σε μια κρατική οικογενειακή συμβουλευτική κλινική στη Βερμπάνια, μια καταπράσινη παραλίμνια πόλη της βόρειας Ιταλίας, οι εργαζόμενοι όχι μόνο εξηγούν στις γυναίκες τους κανόνες για τις εκτρώσεις, αλλά διανέμουν και φυλλάδια που παρέχει μια τοπική ομάδα ακτιβιστών κατά των αμβλώσεων.

Σύντομα, σε αυτά τα κέντρα θα δεν θα διανέμονται μόνο φυλλάδια, όπως αναφέρει ρεπορτάζ των New York Times. Η νέα νομοθεσία του ακροδεξιού κόμματος της πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι που ψηφίστηκε στην ιταλική Βουλή αυτή την εβδομάδα ενθαρρύνει ομάδες κατά των αμβλώσεων να υποστηρίζουν τα συμβουλευτικά οικογενειακά κέντρα της χώρας με κάθε δυνατό τρόπο.

Με αυτό το μέτρο, η ιταλίδα πρωθυπουργός δείχνει τη στήριξή της στους συντηρητικούς υποστηρικτές της που εναντιώνονται στις αμβλώσεις, χωρίς να θυσιάζει το μετριοπαθές προφίλ της, ενώ παράλληλα φέρνει απόγνωση στην φιλελεύθερη αντιπολίτευση. Η νομοθεσία συνιστά επί της ουσίας μια επαναδιατύπωση του νόμου για τις αμβλώσεις του 1978, ο οποίος έδινε έμφαση στην πρόληψή τους, χωρίς να τις απαγορεύει.

Ουσιαστικά ο νόμος επιτρέπει στα οικογενειακά συμβουλευτικά κέντρα υγείας να κάνουν χρήση εθελοντικών ομάδων προστασίας της μητρότητας, ώστε να βοηθήσουν τις γυναίκες να αποφύγουν τη διακοπή της κύησής τους λόγω οικονομικών, οικογενειακών ή κοινωνικών δυσκολιών. Η νέα νομοθεσία –και οι αλλαγές που θα μπορούσε να εμπνεύσει– αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την πολιτική μαεστρία της Μελόνι.

Η πρώτη ιταλίδα πρωθυπουργός με ρίζες σε κόμματα που γεννήθηκαν από τις στάχτες του φασισμού, έχει καταφέρει να πείσει ένα μέχρι σήμερα σκεπτικιστικό πολιτικό κατεστημένο ότι είναι μια αξιόπιστη, λίγο-πολύ μετριοπαθής εταίρος, πρόθυμη να δείξει καλό πρόσωπο στις Βρυξέλλες και να λειτουργήσει ως συμπαγής σύμμαχος των ΗΠΑ απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα.

Ωστόσο, πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν στους NYT ότι η εγχώρια ατζέντα που επιδιώκει από τότε που ανέλαβε την εξουσία πριν από 18 μήνες εξακολουθεί να ταιριάζει πολύ με τις μακροχρόνιες πεποιθήσεις της –και να ικανοποιεί την παραδοσιακή ακροδεξιά της βάση– χωρίς να επιφέρει ακόμη δραματικές αλλαγές που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τη διεθνή της εικόνα. Η Μελόνι επιδιώκει να μετατοπίσει τις ιταλικές και ευρωπαϊκές ευαισθησίες προς τα δεξιά με διακριτικό τρόπο.

Πέρα από το μέτρο για τις αμβλώσεις, η ιταλίδα πρωθυπουργός επιδιώκει την αλλαγή του ιταλικού συντάγματος ώστε να επιτρέπει στους πολίτες να ψηφίζουν απευθείας τον πρωθυπουργό της χώρας. Το επιχείρημά της είναι ότι έτσι οι ιταλικές κυβερνήσεις θα γίνουν πιο σταθερές – κάτι που αποτελεί επιδίωξη και των κεντροαριστερών κομμάτων. Οι επικριτές της πρωτοβουλίας ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο θα έδινε ευκαιρίες εκλογής αυταρχικών ηγετών στο μέλλον.

Στην ακροδεξιά ατζέντα της Μελόνι εντάσσεται και η πρόταση του κόμματός της να καταστεί ποινικό αδίκημα η παράκαμψη της νομοθετικής απαγόρευσης της παρένθετης μητρότητας από Ιταλούς που ψάχνουν παρένθετες μητέρες σε χώρες όπου η πρακτική επιτρέπεται. Παράλληλα, η κυβέρνησή της έχει ψηφίσει αντιμεταναστευτικά μέτρα και έχει προτείνει ανώτατο όριο στην παρουσία μη ιταλών μαθητών στις σχολικές αίθουσες.

Παρόλα αυτά, η πρωθυπουργός γίνεται δύσκολα στόχος των αντιπάλων της. Την περασμένη εβδομάδα η δημόσια τηλεόραση της RAI, που στελεχώνεται παραδοσιακά από πολιτικούς συμμάχους του εκάστοτε πρωθυπουργού, κατηγορήθηκε για τη λογοκρισία ενός συγγραφέα ο οποίος σχεδίαζε να διαβάσει έναν αντιφασιστικό μονόλογο στον αέρα, που θα κατηγορούσε την κυβέρνησή της ότι προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία.

Η Μελόνι αντέκρουσε τις κατηγορίες περί λογοκρισίας, υποστηρίζοντας ότι ο συγκεκριμένος συγγραφέας είχε απλώς ζητήσει πάρα πολλά χρήματα. Στη συνέχεια, σε μια κίνηση που επέφερε σύγχυση στους επικριτές της, δημοσίευσε ολόκληρο τον μονόλογο του συγγραφέα στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης της, όπως σημειώνουν οι συντάκτες των New York Times, Ελισαμπέτα Ποβολέντο και Τζέισον Χόροβιτς.

Επιστρέφοντας στο θέμα των αμβλώσεων, παρότι το κόμμα της περιλαμβάνει στελέχη που υποστηρίζουν την απονομή νόμιμων δικαιωμάτων στα έμβρυα, η Μελόνι υιοθετεί μια πιο διακριτική τακτική. Χρησιμοποιεί την προσωπική της ιστορία –η μητέρα της παραλίγο να αποβάλει την ίδια όταν ο πατέρας της εγκατέλειψε την οικογένεια– για να προβάλει την πρόθεσή της να διασφαλίσει απλά ότι οι γυναίκες που σκέφτονται την άμβλωση έχουν και άλλες επιλογές.

Ο νόμος του 1978 που επικαιροποιήθηκε με τη νέα νομοθεσία προβλέπει την παροχή κάθε «απαραίτητης βοήθειας» για την αποφυγή της διαδικασίας έκτρωσης και η Μελόνι ισχυρίζεται ότι αυτή η παράμετρος δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Στόχος της, λέει στους NYT, είναι να βοηθήσει τις γυναίκες που πιστεύουν ότι η άμβλωση είναι μονόδρομος.

Κάποιοι σύμμαχοί της στον αγώνα κατά των αμβλώσεων θεωρούν ότι ο νέος νόμος δεν θα επιτύχει τους στόχους της. Ομάδες ακτιβιστών εναντίον των αμβλώσεων δεν σκοπεύουν να συμμετάσχουν στις συμβουλευτικές οικογενειακές κλινικές, επιλέγοντας την πίεση για καθολική απαγόρευσή τους. Την πεποίθησή τους ότι ο νόμος δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό εκφράζουν και κάποιοι ακτιβιστές υπέρ των αμβλώσεων, μιλώντας στους NYT για «κενές διακηρύξεις» της νομοθεσίας.

Υπάρχουν, φυσικά, και οι υποστηρικτές των αμβλώσεων που διαδηλώνουν έξω από το κοινοβούλιο γιατί φοβούνται ότι τώρα η προσέγγιση των αντιπάλων τους θα γίνει πιο δυναμική απέναντι στις γυναίκες. Ισχυρίζονται ότι η διαδικασία της έκτρωσης έχει ήδη αρκετά πρακτικά εμπόδια, καθώς είναι νόμιμη για μόλις 90 ημέρες μετά τη σύλληψη – λίγο παραπάνω για γυναίκες που αντιμετωπίζουν σωματικούς ή ψυχικούς κινδύνους, ή σοβαρές εμβρυϊκές παθήσεις.

Παράλληλα, οι γιατροί μπορούν ευσυνείδητα να αντιταχθούν στη διαδικασία, και πολλοί το κάνουν. Πάνω από το 60% των γυναικολόγων, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, δηλώνουν αντιρρησίες συνείδησης στις αμβλώσεις. Σε ορισμένες νότιες περιοχές, τα ποσοστά είναι ακόμη πιο υψηλό, σύμφωνα με μια μελέτη. Ενα χάπι για την αποβολή είναι διαθέσιμο εδώ και τέσσερα χρόνια, αλλά στις περισσότερες περιοχές δεν είναι εύκολα προσβάσιμο στα εξωτερικά ιατρεία.

Αλλά ακόμη και πολέμιοι των αμβλώσεων στην Ιταλία πιστεύουν ότι η νομοθεσία αποτελεί προεκλογική τακτική της Μελόνι ενόψει των ευρωεκλογών και δεν έχει να κάνει με τα δικαιώματα των γυναικών. Η ιταλίδα πρωθυπουργός επιχειρεί να γείρει την πλάστιγγα προς τα δεξιά διατηρώντας όσο το δυνατόν πιο άθικτο το μετριοπαθές ευρωπαϊκό προφίλ της. Η τακτική της έχει αποδώσει μέχρι στιγμής στο εσωτερικό της χώρας. Ο χρόνος θα δείξει αν θα τα καταφέρει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News